Chapter 1 : She is ready to leave.
Wendy's POV
"Why did you left me?! Julio!" A woman in her 30's crying on the man who is lying in and sleeping for a very long time. Bakas sa kanyang mga Mata ang kalungkutan at pagtatangis.
The woman I'm telling is my Mom. Hagulgol ang kanyang pag-iyak na ninanais niyang gumising si Dad sa pagkakatulog. But my dad will never come back. He will never woke from a very long slumber. He will never see us again. We will never see him again.
My dad had a heart failure that lead him to comatose and after a couple of weeks, his heart rate stopped. He doesn't wake up from a very long sleep. He left us. Nakakabigla ang mga nangyari. Kahit ako, hindi makapaniwala na nangyari ito. Para bang isang masamang panaginip.
Hinagod ko ang likod nang aking ina na patuloy na umiiyak sa aking ama. Kahit anong sabihin, hilingin, pagsusumamo Kay God. But he will never bring my dad back to us. Maybe ganon nga talaga ang buhay. Hindi natin masasabi Kung kailan tayo susunod. Hindi natin hawak ang mundo na ating ginagalawan. Baka sa makalawa wala na tayo sa mundong ito.
And for me, I already accept the truth that I will leave soon. I already accept that I will die sooner or later. Tanggap ko na. Lahat naman tayo mamamatay in the right time.
After nang libing ni dad. I started to make my new beginning without dad. Nakakapanibago.. ang lungkot na Kase ng bahay ngayon. Si mom, she started to be okay. Unti unti na rin niyang natatanggap ang lahat. Every Sunday may therapy season siya Para makarecover kaagad siya.
Mahirap pero dapat kayanin. Kaming dalawa na lang ni mom. And I know, kahit ako nagbago since dati alam ko sa sarili ko na tanggap ko na pero ngayon na naisip ko si mom, biglang Nag-iba. Hindi pa pala ako handa. Hindi pa ako handang iwan si mom. Naiisip ko palang Kung paano siya umiyak at madepressed nung nawala si Dad hindi ko kayang makita yun.
Nasa therapy si mom and mamayang 4 susunduin ko na siya. Pinili Kong maglibot muna sa mall. Habang hinahantay ang oras.
I saw a few couples holding hands. I saw family's having a good time together. Then I remembered dad. My eyes started to blurred but I stopped it. Ayokong umiyak.. Tama na Yung pag-iyak.
Then I just bumped with someone. He is somehow tall, and I can see that he was shocked and started to help me. He held my hand and help me to stand up.
"Sorry.. hindi ko sinasadya. " paumanhin niyang sambit sa akin. I looked at his eyes.. so much emotions. And I can see the sincerity.
"No its okay. Ako naman yung tulala at lutang ang utak." Sagot ko. Ngumiti naman siya at inilahad ang kamay niya.
"By the way, I'm Jung Hoseok. And you?" Pagpapakilala niya sa akin. I looked at his hand. Walang emosyon akong tumingin sa mga Mata niya. At ngumiti ng konti.
"I'm. . Park Wendy." Sagot ko. I didn't held his hand for a shake hands. Binawi naman kaagad ang kamay niya at ngumiti ng mapait.
"Ugh.. nice to meet you Wendy. " Sambit niya sa akin. Bawat letra ng pangalan ko na sinambit niya nagpabilis sa tibok ng puso ko. Kakaiba ang lalaking toh. Paano niya nagagawa ang mga yon.
"Umm.. " Wala akong masabi. Hindi naman Kase palakaibigan Lalo na sa mga stranger. Then may pitong tao ang dumating.
"Oy! Hobi hyung! Kung saan saan ka napunta!" Sambit ng medyo pandak na lalaki. Then they looked at me. May babae silang kasama.
"Oh. Nice to meet you Ija." Sambit ng lalaking naka-pink na tshirt.
"Nice to meet you too." Sagot ko. They smile at me. Nakita Ko naman napakamot sa ulo si Hoseok.
"I should go." Sambit ko SA kanila. Bigla naman akong Tinawag ni Hoseok.
"Ingat. Sana magkita pa tayo ulit, Wendy." Sambit niya sabay ngiti. Yung ngiting nagbibigay ng pagasa at puno ng saya. Tunay na saya.
I just nod and left them.
Ang weird. How come my heart just beats faster awhile ago...
Jung Hoseok.
________________________________
Author nyong nagbabalik : HEYYYYY! I'm backkk! I hope you enjoy the chapter 1. Abangan lang ang next na ud ko. Comment lang kayo for more UD. Vote na rin kayo para lahat tayo happy. Nagkita na sila. Ano kayang mangyayari sa susunod nilang pagkikita? #TEAMWENSEOK
BINABASA MO ANG
Take Her To The Moon For Me |J-HOPE| COMPLETED ✔
Fanfic{BTS series #3} "I love you so much that I'm willing to save your life... that I'm willing to give my own life in order for you to live longer... I want to see your happiness... I'm sorry but I need to do this... I'm taking you Wendy to the moon for...
