قووڵیی دۆزەخ
١٨٩٣ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) إِذْ سَمِعَ وَجْبَةً، فَقَالَ النَّبِيُّ (صلی الله عليه وسلم): (تَدْرُونَ مَا هَذَا). قَالَ: قُلْنَا: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: (هَذَا حَجَرٌ رُمِيَ بِهِ فِي النَّارِ مُنْذُ سَبْعِينَ خَرِيفًا، فَهُوَ يَهْوِي فِي النَّارِ الْآنَ، حَتَّى انْتَهَى إِلَى قعرها).
(ابی هریرە)(خوای لێ ڕازی بێت) دە‌ڵێ: لەكاتێكدا ئێمە لە خزمەت پێغە‌مبە‌ردا بووین (صلی اللە عليە وسلم) گوێی له گرمە‌یە‌ك بوو، پێغە‌مبەریش (صلی اللە عليەوسلم) فەرمووی: (دەانن ئەوە چی بوو) وتمان: خوا و پێغە‌مبەری خوا زاناترن، فەرمووی: (ئەوە بە‌ردێك بوو فڕێدرایە ناو دۆزە‌خەوە، حەفتا پایزە ڕۆدەچێت ئێستا دای لە بنەكە‌ی).
أنت تقرأ
ئەهلی ئاگر
Acakسلام علیکم، هیوادارم ئەم کتێبە سوودی بۆتان هەبێت♡ . . . (خاوەنی ئەم کتێبە من نیم و هەموو مافەکانی بۆ خاوەنەکەی دەگەڕێتەوە)
