Fell In Love With Your Smile

Chapter 31. Ako Na Lang

KATH's POV

"DJ..." Hindi ko alam kung bakit ba parang gustong gusto kong binabanggit ang pangalan niya. Out of nowhere, nasabi ko na lang.

"Yes baby?" O.O Fudge! Did I heard it right? Urrrrgh. Feeling ko namumula na ako ditoooo! Bakit ganyan ka DJ? Pareho ba tayo ng nararamdaman?

"Ah.. Wa-wala.." Tsk! Hindi ko na alam ang isasagot ko. This is very awkward, knowing na ganito pa ang position naming dalawa ngayon. Pakiramdam ko matutunaw ako sa mga titig niya sa'kin. Hindi ko tuloy maiwasan ang sarili ko na hindi mapalingon sa ibang bagay.

ANG GWAPOOOOOO NIYA!!!! SHIT LANG TALAGA.

Hinawakan niya ako sa baba at dahan dahang inangat yun. Ang lapit namin sa isa't isa! Konti na lang, magkikiss na kami ohhh. Hayyy! Oo, kinikilig ako pero, kinakabahan din ako!

"What's that Kath? C'mon tell me." Ang seryoso pa ng mukha niya, ang gwapo. Huhuhuh! Hindi ko na yata kaya. T.T

I sighed para masabi ko na ang gusto kong sabihin. Ngumiti na rin ako to compose myself. "You're always asking my why I'm doing all of these things to you, right?" He just nod. "Maybe now, I know the answer."

Dahan dahan niyang idinikit ang noo niya sa akin. Shooocks! Pakiramdam ko sasabog ang puso ko. Bakit ba ganito? Waaaaaaaaaaa!!

This is it Kath. This is now or never. I can't keep it to myself! I have to let this out.

"DJ... Mahalaga ka sa'kin. Ayokong nakikita kang nalulungkot. Gusto ko masaya ka lang lagi..." Finally! Parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Pero wala, wala siyang sagot. We're just staring at each other, nang biglang...

"Kath... You don't know how happy I am hearing those words from you. You too, is very special to me. Kahit na, lagi kitang pinapagalitan sa office, kahit na madalas, suplado ako, kahit na pinagtatabuyan pa kita kapag may problema ako. Pero kahit ganon, you stayed. That's the reason why I find you special. And I'm really sorry for being so stupid, kasi I treated you bad most of the time."

Oh my gooosh. Hindi ko na rin alam. Ang saya ko. OO, yun ang nararamdaman ko ngayon. Saya. Knowing I am special too.

"You don't have to be sorry, DJ. You're just being yourself. One thing na nagustuhan ko sa'yo bilang tao." sabi ko.

Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari...

Ang alam ko lang, he slowly leaned on me, and he kissed me... on my lips.

Alam kong mali, but I didn't stopped him. I kissed him too, and I even hugged him tighter. Napapikit na lang ako, parang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko, matagal na panahon na rin bago ko maramdaman ulit yung ganito.

Ang lambot ng labi niya...

Dahan dahan kong dinilat ang mga mata ko, at nakita ko siya, nakapikit.

Mali 'to.. Mali... I cut that kiss off. Parang nawala ako sa katinuan ko.

"'Ka-Kath. I'm.. I'm sorry. Hi-hindi ko sinasadya."

"Ah, a-ano. Ahh. Wa-wala--"

"Sorry. I'm sorry."

"No, I'm sorry. I was just carried away. Ah. Si-sige. Ma-magpapahinga na ako. I-ikaw din. Go-good night DJ."

At ayun, dali dali akong lumabas sa kwarto niya. Tulala akong bumalik sa kwarto nina Magui, pilit kinakalimutan ang nangyari pero wala eh, yun at yun lang ang tumatakbo sa isip ko.