Unexpected(დასრულებული)

Epilogue

- მე შენ არასდროს მიყვარდი შენ უბრალოდ ნიძლავი იყავი, რომლისგანაც ფული ავიღე
შოკში ვარ, მაგრამ უფრო ნაწყენი, მან მე უბრალოდ გამომიყენა, მისთვის ნივთი ვიყავი რომლითაც თამაში სურდა, ცრემლებს ვიკავებ მაგრამ ვატყობ რომ მალე ვეღარ შევიკავებ
- პირველად როცა შევხვდით ერთმანეთს კლუბში შენ ისე დამპლურად გამაგდე, რომ ჩემი მეგობრები გასკდნენ სიცილისგან მე კი შენზე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი. მერე კაფეში დაგინახე და სტივმა მითხრა რომ შენ ჩემი ბედი იყავი, ემამ კიდე ნიძლავი შემომთავაზა, თუ კი 1 წელში თავს შეგაყვარებდი 100 000ს და თავის მანქანას მომცემდა თუ წავაგებდი მას ჩემ პენტჰაუს მივცემდი, რა თქმა უნდა დავთანხმდი, საშინლად ვიყავი გაბრაზებული როგორც უკვე გითხარი, ჩემთვის ეს თამაში იყო და დღითიდღე უფრო შევდიოდი აზარტში. ერთი ნაცნობის დახმარებით შენს შესახებ ყველაფერი გავიგე, შენ დამთხვევები გეგონა ჩვენი შეხვედრები მე კი ვგეგმავდი. როგორც იქნა მოვახერხე და თავი შეგაყვარე, მეტიც ქალიშვილობაც მე წავიღე. 1წელი რომ გასულიყო მაინც არ დაგშორდებოდი, რადგან საწოლში საოცარი იყავი, მე კი მომწონდა ეს საშინლად. როცა შესრულდა ავიღე ყველაფერი მაგრამ მაინც დავრჩი. შემდეგ დედაშენისგან მივიღე ზარი და გამიკვირდა, რადგან მას ჩვენი წყვილი ანუ მე არ მოვწონდი და როცა მივედი შენმა მშობლებმა გარიგება შემომთავაზეს. 1 მილიონი თუ კი შენ გაგაუპატიურებდი და შემდეგ გავქრებოდი შენი ცხოვრებიდან, თავიდან შემეცოდესავით მაგრამ ფულზე უარი ვერ ვთქვი და ასეც გავაკეთე
მეტი აღარ შემიძლია, ნუთუ მშობლებს საერთოდ არ ვუყვარდი? საკუთარი შვილი ასეთი რამისთვის როგორ უნდა გაწირო?! ასეთი ცუდი ადამიანი ვარ რომ ესეთი რამ გამიკეთეს?
- ტყუი! ჩემ მშობლებს მართალია სხვა შეხედულებები ჰქონდათ, მაგრამ ასე არ გამიმეტებდნენ- საკითხავია მას ვაჯერებ თუ ჩემ თავს
- შეიძლება, მაგრამ მამაშენს მილიონები ჰქონდა და მილიარდები სურდა, ამისთვის კი შენ მის ბიზნესპარტნიორზე უნდა დაქორწინებულიყავი. დედაშენმა იცოდა რომ ამას არ იზამდი და გაიქცეოდი, ამიტომაც ეს მოიფიქრა, ამით შენ განადგურდებოდი და იოლად დათანხმდებოდი, ასეც მოხდა ფული ავიღე და წავედი. მაგრამ პრობლემა შეიქმნა შენ ორსულად დარჩი, ამან ყველას პრობლემა შეუქმნა, მე კი რახან ეს გავაკეთე მიპოვეს და ის ფული წამართვეს, არამსრტო ის ყველაფერი. აღარაფერი დამრჩა, სამსახურიდანაც გამომიშვეს და სტატუსი გამინადგურეს, ეს კი შენგამო მოხდა ამიტომაც გადავწყვიტე შური მეძია ჯერ იმ შვილის წართმევით ვის გამოც უყველაფროდ დავრჩი მაგრამ ეს არ გამომივიდა, ამიტომაც მეორეს მოვადექი და წარმატებასაც მივაღწიე, მერე რა რომ დამიჭირეს შენ რაც გადაიტანე ამ ბოლო დროში არასდროს დაგავიწყდება,  ყველაზე უსუსური და მშიშარა იყავი, ყოველ ჯერზე როცა შენ შვილს შეხედავ გაგახსენდება რომ მისი 2 თვე გამოტოვე და მეც გაგახსენდები, ყოველთვის გექნება შიში რომ კიდევ ვინმე მოიტაცებს, მე თუნდაც დარჩენილი წლები ციხეში გავატარო არაფერი მომივა, საკვები და გათბობა მექნება, შენ კი ყოველთვის იქნები ფსიქოლოგიურად დათრგუნული
თავი საშინლად ვიგრძენი ამდენი ინფორმაცია ერთდროულად, თანაც ასეთი რამ მან მიაღწია მიზანს! გამანადგურა ბოლომდე! ეს რაც გავიგე, ნუთუ მშობელს ასეთი რამ შეუძლია?
Harry's pov:
რაც მოვისმინე იყო სრულიად გამო*ლევება, უბრალოდ სადისტობა მეტი აღარ შემიძლია უნდა მივიდე ევასთან თორემ გააფრენს. ნაბიჯი გადავდგი როცა დავინახე ევა საკუთარ სახეს იჩხაპნიდა სწრაფად შევარდი და მისი შეჩერება ვცადე, რის გამოც მუშტების რტყმა დამიწყო მაგრამ მაინც ჩავიხუტე, კიდევ კარგი ის ნაბიჭვარი წაიყვანეს თორე ცემით მოვკლავდი.

წლების შემდეგ:
ავტორის სიტყვები:
ამბობენ დრო კურნავსო, ვითომ ასეა? ევას იმ სიტყვების შემდეგ ნერვული აშლილობა დაემართა და ნახევარი წელი ფსიქიატრიულში გაატარა. 6 თვე ჰარის მისი სახე არ უნახავს, რადგან ევა საშიში იყო ადამიანებისთვის, როგორც იქნა მან დაამარცხა დანიელი და გამოჯანმრთელდა, მაგრამ ყოველ კვირას დადის ფსიქოლოგთან იგივე რომ არ დაემართოს. დანიელს სამუდამო მიუსაჯეს, მაგრამ ციხეში მყიფებმა გაიგეს რაც დააშავა და წამებაში მოკვდა. წლები გადიოდა ტომი და ლილი იზრდებოდნენ და დღითიდღე ლამაზდებოდნენ. ლილი მამიკოს გოგო იყო სრული გაგებით, მამასნაირი თმა, თვალები, ღრმულები და ხასიათი. დედიკოს არ უჯერებდა ისე როგორც ჰარის. ტომი კი დედიკოს ბიჭი იყო და ასეთად დარჩა. ყველანაირად ზრუნავდა დაზე და დედაზე, ყოველთვის კოცნიდა ორივე გოგოს შუბლზე და ესიყვარულებოდა. მისთვის ეს ორი ადამიანი ყველაფერი იყო! ჰარისნაირად უვლიდა მათ! იცოდა მათი ფასი და ყოველთვის ეხმარებოდა! საუკეთესო ძმა და შვილი იყო, მიუხედავად იმისა რომ საკუთარი ცხოვრება ჰქონდა დედას მაინც ელაპარაკებოდა და სულ ეკითხებოდა ვინმე ხო არ ვცწმო ხომ სრ გაწუხებენო. ჰარი ამაყი იყო ასეთი შვილები რომ გაზარდა, მიუხედავად მისი ასაკისა მაინც შეუდარებლად გამოიყურებოდა. კომპანია შვილებს დაუტოვა თვითონ კი ცოლთან ერთად დაბერება და ტკბილად ყოფნა გადაწყვიტა.
რაც შეეხება დანარჩენებს ყველამ იპოვეს მეორე ნახევარი და მათთან ბედნიერად ცხოვრობდნენ. ელეს სიტყვები ახდა, როცა პატარა ნიკოლასი დაიჭირა ხელში ცხოვრებას სხვანაირად შეხედა.
მიუხედავად იმისა რომ ყველას საკუთარი ოჯახი ჰყავდა და ასაკიც დიიდი იყო, ყოველთვის იკრიბებოდნნენ მთელი ოჯახები ერთად და ერთობოდნენ როგორც წლების უკან. ისევ წუწაობდნენ და ებუტებოდნენ ერთმანეთს

ესეც ასე დამთავრდა ჩემი მეორე ფიკი😭მიჭირს ცრემლების შეკავება🥺🥺🥺იმედი მაქვს ყველას მოგეწონათ💕მადლობა რომ კითხულობდით და თქვენ აზრებს მიზიარებდით🥰💕💕😇😇ყველანი მიყვარხართ💕💕მეტ მოთხრობას ზაფხულამდე ვეღარ დავწერ დროის არ ქონის გამო😞ამიტომაც გემშვიდობებით💕კიდევ ერთხელ მადლობა და მიყვარხართ😇😇