ისტორია სადაც ჰარი სტაილსი 32 წლის ბიზნესმენია, ევა სმიტი კი 25 წლის გოგო, რომელსაც ცხოვრება უსამართლოდ მოექცა, მაგრამ რა მოხდება როდესაც ეს ორი ერთმანეთს შეხვდება?
თვეების შემდეგ: -ჰარი გეყოს ჩემი კუდში დევნა -ევა მერვე თვეში ხარ, შეიძლება მოულოდნელად მშობიარობა დაგეწყოს ასე რომ დაჯექი და მე მოგიტან რასაც გინდა- თითის ქნევით მეუბნება ჰარი და ზეინიც ეთანხმება. ყველა საშინლად მზრუნველი გახდა, არაფერს მაკეთებიებენ, თან ელეც ხო ორსულადაა და ორივეს რომ მოგვხედონ ხან ლუის სახლში ვარ ხან ელეა ჩვენთან და ცივ ნიავს არ გვაკარებენ. ტომი აქეთ-იქით დარბის მალე და მეყოლებაო. ბავშვის ოთახი მე და ჰარიმ მოვაწყვეთ, ისეთი ლამაზია.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
კედელზე კი ასოებია მიმაგრებული მისი სახელით. ერთი სახელი მე ავარჩიე მეორე კი ჰარიმ, ჩვენ გოგონას ლილი როუზ სტაილსი ერქმევა. -ჰაააზ- ჰარის საყვარლად შევხედე თან წამწამები ავაფახუნე -რა გინდა ევა-სიცილით მეკითხება, იცის რა რო რაღაც მინდა ჩემი ნიჭიერი - იციი ჩემ საყვარელ მაღაზიაში კაბა ვნახე, თავიდან არ მომწონდა მაგრამ ახლა რომ გავიხსენე საშინლად მომინდა და ზაკს ვეტყვი და გამიყვანს კარგი ჰარიი. არ გინდა სხვა არავის გამოყოლა- საყვარლად ვუყურებ თან კედელს ვაშტერდები, იმედია დამთანხმდება აღარ შემიძლია უკვე. მარტო სააბაზანოშიც არ მტოვებენ რა უბედურებაა. ჰარის ეს იდეა აშკარად არ მოსწონს რადგან ხელები გადააჯვარედინა და წარბიც ამიწია, ოპაა -ამაზე პასუხი მშვენივრად იცი, არ წახვალ მარტო -კარგი რა ჰაზ, მარტო როგორ ვიქნები ზაკი ჰო მძღოლია, თან დამტანჯეთ ყველგან დამყვებით მარტო ყოფნა მინდა, იცოდე გაგებუტები და დიდ ხანს არ გაგცემ ხმას -აგჰ ჯანდაბას! მაგრამ ყოველ ნახევარ საათში დამირეკავ, იცოდე შენ თუ არ დარეკავ მე ვიზამ ამას დრო არ გამომეპარება, მალე მოდი, არავის დაელაპარაკო, ცუდად თუ გახდი მაშინვე დამირეკე, არ გადაიღალო, თუ სხვაგან გასვლ...-თქმა არ დავაცადე და ვაკოცე. მხოლოდ ასე შემიძლია მისი გაჩუმება, თორე მისი ეს "კანონები" უსასრულოდ გაგრძელდება. *** -ზაკ აქ დამელოდე, საპირფარეშოში შევალ და წავიდეთ სახლში -კარგით მისის სტაილს კიდე ვერ მივეჩვიე ასეთ მომართვას, ორსულობის გამო მგონი ყოველ ხუთ წუთში ერთხელ ითხოვე შარდის ბუშტი დაცლას. ჩემ საქმეს რომ მოვრჩი ხელების დაბანა დავიწყე, უცებ სარკიდან დავინახე ვიღაც როგორ მომიახლოვდა და ცხვირზე რაღაც ნაჭერი დამადო, ფართხალი დავიწყე მაგრამ საბოლოოდ გავითიშე ჰარის pov: სად არის ეს გოგო, საშინლად ვნერვიულობ ოცამდე ზარი გავუშვი მაგრამ არ მპასუხობს, ზაკს დავურეკე და არც ის. იმედია ბავშვს ან ევას რამე არ შეემთხვა თორე გავაფრენ -ჰაროლდ დაწყნარდი, საშოპინგოდაა წასული და შენ ზარებს ალბათ იმიტომ არ პასუხობს რომ შეაწუხე იმდენჯერ დაურეკე -იქნებ რამე შეემთხვა ნაილ?- ანერვიულებული ვკითხულობ და ისევ ვკრეფ ევას ნომერს. კარზე ზარის ხმა გაისმა და გავარდი მის გასაღებად, გთხოვ ევა შენ იყავი, მაგრამ იმედები გამიცრუვდა მის ნაცვლად პოლიციელები იდგნენ. სახლში შემოვუშვი და ყველა გაკვირვებული იყურება -ვწუხვარ მისტერ სტაილს ამ ამბის თქმა რომ მიწევს მაგრამ თქვენი ცოლი ევა სტაილსი მოლში გაიტაცეს, როგორც ზაკ ირვინმა თქვა მისის სტაილსი საპირპარეშოში შევიდა ის გარეთ ელოდებოდა მაგრამ თავში მძიმედ ჩაარტყეს და გონება დაკარგა. როგორ გაიტაცეს, ან ვინ უცნობია რადგან კამერები გათიშეს, თვითმხილველებს ვეძებთ რომ აგვიღწერონ გამტაცებლები. როუზმა ტირილი დაიწყო სხვებსაც საშინელი სახეები აქვთ და მე? თითქოს გავიყინე, ვერ ვმოძრაობ მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ რომ ჩემი გოგონები საფრთხეში არიან, მე კი მათ დასახმარებლად ვერაფერს ვაკეთებ. ეს ყველაფერი ჩემი ბრალია! მე რომ არ დავთანხმებულიყავი ევა ახლა ჩემთან ერთად იჯდებოდა და პატარას მოძრაობებს მუცელში ერთად ვუყურებდით. როგორ უნდა ვიცხოვრო მის გარეშე? როგორ უნდა ვჭამო, დავლიო როცა არ ვიცი ახლა ევა როგორაა? იკვებება? მათ გარეშე მოვკვდები. როგორ ავუხსნა ტომს რომ დედა დაიკარგა და შეიძლება ვეღარასდროს დაბრუნდეს? ან ის რომ შეიძლება და ვეღარ ნახოს. ამდენი ფიქრებისგან თავი გამისკდება, ბოლოს სოფიას კივილი მახსოვს შემდეგ კი ყველაფერი გაშავდა ევას pov: თვალებს ძლივს ვახელ, მახსენდება რომ საპირფარეშოშუ ვიყავი შემდეგ კი გამთიშეს. ირგვლივ ვიხედები და ჩვეულებრივ ოთახში ვარ, ჯანდაბა რა მოხდა?! ნელა ვდგები საწოლიდან ოდნავ თავბრუს ხვევას ვგრძნობ. გამიკვირდა კარი ღია რომ იყო, კიბეებზე ფრთხილად ჩავედი და მისაღებში გავედი. არავინაა, შემდეგ დერეფანი გავიარე და კარი ვიპოვე, გამიხარდა იქნებ შევძლო გაქცევა, როგორც კი სახელურ მოვკიდე ხელი, გაისმა ხმა რომელმაც საშინლად ამიფორიაქა გული
ბოდიშით დაგვიანებისთვის, უბრალოდ მუზა საერთოდ არ მაქვს😞😞დააკომენტარეთ და მითხარით რას ფიქრობთ, თორემ არ დავწერ შემდეგს🙄❤️❤️
