[1] Expensive Mistake - Tom Holland

Notice

Oef. Ik word met moeite wakker. Ik wrijf in m'n ogen en neem dan de omgeving in me op. Ik herinner me niet dat ik naast Tom in slaap gevallen ben, maar zo te zien is dat wel het geval. Alhoewel hij niet meer in bed ligt. Ik stap uit bed en zie dat ik een shirt van hem aan heb. Ook zie ik dat hij op een stoel in de kamer kleren voor me heeft klaar gelegd. Ik neem de kleren mee naar de badkamer en zet de douch aan.

Zodra ik in de keuken aankom zie ik daar Rafael staan.
"Ook een goedemorgen," zeg ik met een kleine glimlach. Zijn hoofd ziet er net zo slecht uit als dat van mij.
"Ugh, dat doe ik niet snel nog een keer," klaagt hij. Ik knik instemmend. Ik pak een mok en giet er hete koffie in. Ik zie dat Harry al buiten zit. Ik werp een blik in de woonkamer en daar zie ik Sam zitten.
"Hebben we allemaal hier vannacht geslapen?" vraag ik verbaasd aan Rafael.
"Ja, blijkbaar. Ik werd wakker en dacht echt waar de fuck ben ik." Ik knik en loop naar buiten. Ik neem plaats naast Harry op het bankje. Hij zit onder een deken, want het is vrij koud.
"Goedemorgen," zegt hij zodra hij me opmerkt.
"Mag ik erbij onder?" vraag ik en doel op de deken. Hij knikt en ik kruip onder de deken tegen hem aan. Ik neem een slok van de nog hete koffie en pak er dan een sigaret bij.
"Wat weet je nog van gisteren?" vraagt Harry nieuwsgierig.
"Het laatste wat ik me kan herinneren is dat Tom en Harrison het kantoor in kwamen."
"Dan heb je nog wel het een en ander gemist. Maar niet veel."
"Waar is Tom eigenlijk?" vraag ik.
"Hij zit in z'n kantoor. Maar wacht maar tot hij klaar is met de meeting, dan wil hij met je praten." Ik zucht diep. "Hij is niet blij dat je drugs inneemt." Ik kijk teleurstellend naar m'n handen. "Maar ik gok dat hij het wel begrijpt."

Ik ben nooit iemand geweest die luistert naar andere mensen. Dus als Harry zegt dat ik moet wachten, loop ik gewoon naar het kantoor van Tom. Ik klop met een trillende hand op de deur en na nog wat gemompel wordt hij open gedaan door Harrison.
"Pippa, Tom is even bezig," zegt hij en ik kijk langs hem heen het kantoor in. Dan hoor ik een stem die ik liever niet had gehoord: "Pippa? Is dat je vriendin?
"Ja," zegt Tom snel en met een ijzige ondertoon.
"Ik wil haar graag ontmoeten."
"Laat haar maar binnen, Haz," zucht Tom. Ik loop langs Harrison naar binnen en kom oog in oog te staan met de Naamloze Vrouw en Joel. Al het moed zakt in m'n schoenen, die ik niet aan heb. M'n lichaam begint deels te shaken. Ik ben nog niet helemaal aangesterkt na de drugs.
"Wat leuk je te ontmoeten, Pippa," komt er cynisch uit haar mond. Het valt alleen Tom niet op.
"Ik hoop ook hetzelfde te kunnen zeggen, mevrouw...," en ik probeer zo achter haar naam te komen.
"Mijn naam is niet belangrijk," zegt ze meteen. Ik rol ongezien met m'n ogen. "Hoe zijn jullie elkaar tegengekomen?" vraagt ze en ik loop naar Tom toe. Hij pakt meteen m'n hand vast als ik naast hem sta. Ik zie er niet zo florissant uit. Ik heb een licht grijze joggingsbroek aan en een witte trui met een driehoek waarbij staat dat je de 'x' moet vinden. Tom daarentegen is strak in het pak.
"We hadden elkaar ontmoet in mijn club." Hij legt de nadruk op mijn.
"En weet je zeker dat ze geen spion is?" vraagt de Naamloze Vrouw en m'n ogen worden meteen groot. Ik probeer Tom zo kalm mogelijk aan te kijken.
"Ik zou Tom nooit verraden. Daarvoor is hij mij te dierbaar," zeg ik meteen en Tom knijpt lichtjes in m'n hand. De Naamloze Vrouw moet moeite doen om een lach te onderdrukken.
"Maar ik spreek je straks nog wel, Tommy," zeg ik en plant m'n lippen kort op die van hem.
"Het duurt niet lang meer, prinses." Ik loop weer weg en zodra ik de deur achter me dicht heb gedaan voel ik heel m'n lichaam instorten. Ik val nog net niet op de grond, maar ik moet moeite doen om nog overeind te blijven. Dat was vreselijk. Ja, ik ben nog steeds een mol voor de Naamloze Vrouw, maar soms vergeet ik het. Of probeer ik het te vergeten in ieder geval. Ik heb te veel gevoelens voor Tom gecreëerd en ik weet niet hoe ik dit nog ga volhouden.
Ik voel m'n telefoon trillen en ik pak hem uit m'n broekzak. Ik ga met m'n rug tegen de muur aanstaan, want ik kan geen stap vooruit zetten. Het is een berichtje van Zoe. Er staat in: 'De Naamloze Vrouw wil zeggen dat ze trots op je is en dat je goed je werk doet. Ze hoopt wel snel nieuwe informatie te krijgen anders kan het zo zijn dat Sam of Harry of Rafael een paar haren verliezen.' Ik adem snel in en uit. Ik stop m'n mobiel meteen weer weg en ik krijg m'n ademhaling niet onder controle. Het versnelt zich steeds meer en meer. Ik zak langs de muur naar beneden en ik voel de tranen al over m'n wangen lopen. Waar ben ik ook in godsnaam mee bezig?