[1] Expensive Mistake - Tom Holland

Warzone

Ik heb al een week niets van Tom gehoord. Of hij is nog steeds bezig om alles op een rijtje te zetten of hij wil geen contact meer. Commissaris Clarke heb ik ingelicht over de dreiging van De Luca. Ze weet wat ik van plan ben en ik heb met haar afgesproken dat de politie er voor zorgt dat er geen burgers gewond raken. De meeste verklaarde me voor gek dat ik toch het territorium van De Luca in wilde gaan, maar de rest vond het een goed plan. De Italianen hebben nooit willen mee werken en ik moet blij zijn dat ik niet direct met de Ieren te maken heb.

Joel, Amaya, Zoe en ik lopen rond half tien 's avonds de pub binnen. Het is niet heel groot en het decor bestaat voornamelijk uit hout. We kwamen er achter dat dit de pub is waar De Luca vaak te vinden is en waar ook zijn tweede kantoor verscholen zit. Natuurlijk ben ik niet zo dom om maar met z'n vieren hier naar toe te gaan. We hebben genoeg mensen op de uitkijk staan door een paar straten heen.
"Wat kan ik voor jullie inschenken?" vraagt de barman als we plaats nemen aan de bar.
"Niets, want ze hebben niet geluisterd," hoor ik een dame zeggen die aan de andere kant van de bar zit. Ze kijkt ons aan en loopt naar ons toe.
"Als jullie slim zijn, dan verlaten jullie dit pand voordat er doden vallen."
"Jij moet vast Cecilia De Luca zijn?" vraag ik aan haar en ze knikt.
"Nogmaals, Wilson, ik geef je nog een laatste kans om de pub te verlaten." Ik kijk even naar Joel, Amaya en Zoe.
"Ik zit hier goed," zegt Joel en krijgt een ondeugende glimlach op zijn gezicht.
"Dit is waarom ik vrouwenleiders niets vind," hoor ik De Luca zeggen. Hij staat in een deuropening en kijkt ons dreigend aan.
"Wat? Omdat wij ons niet meteen laten verleiden door geweld?" vraag ik en kijk hem doordringend aan.
"Volgens mij was ik duidelijk geweest. En toch luister je niet." Ik merk dat een aantal van De Luca's volgers hun wapens erbij pakken.
"Ik gok dat dit het teken is dat we moeten gaan," zeg ik en sta op van de barkruk. Joel, Amaya en Zoe volgen mij naar buiten. Zodra we buiten staan, knik ik naar één van mijn mensen en hij gooit een rookbom naar binnen.

Mensen komen hoestend naar buiten gerend. Waaronder De Luca en zijn dochter.
"Wilson!" roept hij uit en ik duik snel achter een auto.
"Vind je het nog steeds een goed plan?" vraagt Zoe en ik zie de angst in haar ogen.
"Nee, maar nu zijn we al zover." Ik kijk door de ruiten van de auto heen en alle volgers van De Luca hebben wapens in hun handen. Ik haal ook mijn geweer erbij en Zoe heeft er ook een vast in haar handen. Ik kijk even naar Amaya en Joel die elkaar nog snel een kus geven.
"Wilson! Waar ben je? Ik maak je kapot!"
"Die woorden heb ik eerder gehoord en toch ben ik er nog," roep ik terug en kijk weer door de ruiten heen en dan wordt er een schot afgevuurd recht door de ruiten heen. Ik duik snel naar beneden en kijk naar mijn mensen en knik. Ze geven het signaal door aan de rest en al snel vallen er meerdere rookbommen in de straat. Ook een paar lichtbommen. We komen achter de auto's vandaan en beginnen te vuren. Kogels vliegen door de lucht en ik hoor een aantal pijnlijke schreeuwen. Niet alleen van de Italianen, maar ook van mijn eigen mensen. Ik pak Zoe's arm vast en we rennen naar de auto toe waar Amaya en Joel zich achter verschuilen.
"Hoe staan we er voor?" vraag ik aan Joel. Hij kijkt even en telt de mensen die op de grond liggen.
"De Luca heeft al tien mensen verloren en wij twee."
"Wie?" vraag ik.
"Patrick en Peter."
"Shit." Ik kijk weer even om me heen en zie dat de straat ook veel te krap is. M'n mobiel gaat af en ik zie dat Clarke me belt.
"Hé," neem ik.
"Pippa, wat the hell gebeurt er allemaal?" Ik hoor de bezorgdheid in haar stem.
"Uhm, De Luca is nogal boos."
"Het plein is vrij. Er zijn geen burgers meer."
"Dat is fijn om te horen."
"Maar Pippa, ik kreeg ook berichten van iets meer west van hier dat O'Sullivan Holland territorium is binnen gevallen." M'n ogen worden groot en ik kijk angstig naar Zoe.
"Wat is de status daar?" vraag ik angstig.
"Ik weet het niet precies. Het is pas net bezig. Als ik meer weer, laat ik het je meteen weten."
"Dank je."
"Wees voorzichtig." Ik hang op en Zoe kijkt me vragend aan.
"De Ieren zijn Holland territorium binnen gevallen." Ik voel dat m'n ademhaling aan het versnellen is.
"Pippa, blijf alsjeblieft rustig. We kunnen het ons nu niet veroorloven als jij een paniekaanval krijgt," zegt Joel en ik knik.