[1] Expensive Mistake - Tom Holland

Switch

Ik rij met volle vaart het terrein van de Naamloze Vrouw op. Ik stap uit de auto en kijk naar het huis. M'n hart klopt in m'n keel en ik ben overspoelt met zenuwen. Wat ik van plan ben om te doen is echt krankzinnig. Ik kan het alleen volbrengen als ik al m'n emoties uitschakel en puur denk. Ik adem nog een paar keer diep in en uit en loop dan naar de deur toe. Hij wordt open gedaan en ik loop met grote stappen naar haar kantoor. Mensen kijken me raar aan, aangezien mijn rechtermouw volledig rood is geworden van mijn bloed en mijn gezicht ziet er niet uit. Thanks, Harry en Haz. En daarbij heb ik een joggingsbroek aan en een trui, die van Tom is.

Ik klop niet op de deur en gooi de deur open van het kantoor. Ik heb het pistool al in m'n hand en schiet meteen op de Naamloze Vrouw. Recht in haar buik. Ze kijkt geschrokken en ik merk dat haar rechterhand al meteen zijn geweer erbij pakt. Voordat hij ook maar iets kan doen, vuur ik het volgende schot af. Recht door zijn hoofd.
"Als iemand anders nog wil schieten, dan belanden jullie aan de andere kant van de grond," dreig ik en iedereen kijkt me vol ongeloof aan. De Naamloze Vrouw begint te lachen wat al snel overslaat in hoesten. Joel staat er naast en kijkt er met ongeloof naar.
"Ergens had ik het kunnen verwachten," zegt de Naamloze Vrouw. Een glimlach staat nog steeds op haar gezicht.
"Oh ja, hoe zo, Evelyn?" vraag ik en kijk haar doordringend aan. Ze blijkt te schrikken van het horen van haar naam.
"Ik had wel verwacht dat Tom zou vertellen tijdens het martelen hoe hij aan de top was gekomen." Ik kijk even naar Joel. Hij slaat zijn ogen neer. "Maar ik had niet verwacht dat jij het lef er voor had."
"Mensen veranderen." Een lach ontsnapt weer haar lippen.
"Maar ze blijven voorspelbaar." Ik loop dichter naar haar toe en sta nu tegenover haar. "Dacht je nou echt dat ik je zomaar zou laten gaan. Ik en eigenlijk iedereen merkte dat jij er geen zin meer in had. Wat is dan een betere manier om van jou af te komen, dan je te laten doden door mijn rivaal nadat hij tot over zijn oren verliefd op je is geworden. Daardoor is hij zwak en kan ik zijn territorium overnemen." Ik kijk haar met ongeloof aan.
"Jij wist dat hij voor mij zou vallen?"
"Ik had m'n vermoedens. Ik ken die jongen. Ik weet wat hij leuk vind en laat me zeggen hij heeft een slechte smaak." Ik voel me zeer beledigd, maar ook bespeelt en zo naïef. "En ik wist ook dat jij als een blok voor hem zou vallen."
"Weet je, ik heb genoeg geluisterd naar jou. Ik ga hetzelfde doen bij jou mob wat Tom bij die van jouw man heeft gedaan." Ik zie dat de Naamloze Vrouw aan het rommelen is met haar hand onder tafel. Ik richt het pistool en schiet recht door haar hoofd heen. Bij Joel lopen de tranen over zijn wangen.
"Sorry," zeg ik tegen hem en ik meen het oprecht. Het was niet mijn bedoeling om hem een wees te maken. Hij veegt zijn wangen droog.
"Ergens ben ik je wel dankbaar," zegt hij en komt naar me toegelopen. Hij haalt zijn neus op en kijkt me aan. "Wat nu, baas?"
"Laat iedereen verzamelen in de tuin. Daar deel ik mee dat een nieuw iemand de leiding heeft." Joel knikt en loopt het kantoor uit. Ik loop om het bureau heen en kijk naar het levenloze lichaam van de Naamloze Vrouw. Of eigenlijk Evelyn Palmer. Zij kan niemand meer pijn doen. Ik neem haar taken over. Dat betekent dat ik mensen pijn moet gaan doen. Pippa, nog niet aan denken. Je kunt straks je emoties tonen. Nu eerst dit afmaken. Ik knipper de opkomende tranen weg en loop dan het kantoor uit.

Er is veel geroezemoes in de tuin en iedereen kijkt elkaar verbaasd aan. Zij hebben ook de drie schoten gehoord.
"Beste allemaal," zeg ik en Amaya en Zoe kijken meteen op als ze mijn stem horen.
"Pippa, wat doe jij hier?" vraagt Amaya en dan ziet ze hoe verdrietig haar vriend erbij staat.
"Ik heb jullie hier naar toe laten komen, omdat er een verandering in leiderschap is." Het geroezemoes wordt groter. "De Naamloze Vrouw is dood." Ze houden allemaal voor een seconde op met ademen en kijken elkaar met grote ogen aan. "Ik neem het nu voortaan over. Iedereen die het daar niet mee eens, kan door die deur naar buiten." Ik wijs naar de deur rechts van me. Joel kijkt me verbaasd aan en sommige beginnen al te lopen. Als de eerste paar bijna bij de deur zijn, haal ik m'n pistool tevoorschijn en schiet ze dood. Ook de andere die van plan waren om te volgen. Iedereen kijkt gechoqueerd naar wat er net voor hun ogen heeft afgespeeld.
"Dus wat ik eigenlijk bedoelde. Je werkt voor mij en als je dat niet bevalt dan eindig je hetzelfde als hen. Proberen jullie mij van m'n troon af te stoten dan moeten jullie niet oppassen, maar jullie vrienden en familie moeten dan een paar keer extra over hun schouder kijken als ze het huis verlaten." Ik zie vele met grote bange ogen naar me kijken. "Begrepen?" Ze knikken synchroon hun hoofden.
"En... uhm... hoe zit het met Tom?" vraagt Amaya zacht.
"Tom is verleden tijd." Ik rol m'n mouw op en hou m'n rechterarm omhoog. "Dit heeft hij mij aangedaan. En wij gaan hem zeker terug pakken. Niet alleen voor wat hij mij heeft aangedaan, maar wat hij ons allemaal heeft aangedaan. En denk maar niet dat ik de Italianen, de Ieren en de Nederlanders vergeet. Ik zorg ervoor dat jullie jullie wraak krijgen en ondertussen zorg ik ook goed voor jullie. Voor mij zijn jullie geen nummer, maar een naam. Ik wil niet eindigen als Evelyn Palmer." Ik hou even stil en kijk of het iemand opvalt, maar bijna niemand reageert erop. "Dat bedoel ik. De Naamloze Vrouw had weldegelijk een naam, maar iedereen was die vergeten. Ik wil niet vergeten worden en ik zou jullie ook niet vergeten." Een opgeluchte zucht komt uit het publiek.
"De komende tijd zal ik met iedereen gaan praten over wat jullie hier doen en wat ik voor jullie kan doen. Eerst zet ik alles op een rijtje en dan wil ik graag ieder van jullie leren kennen." Een tevreden glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik ben niet de enige die aan het glimlachen is.