Help me || knj & ksj; myg & jhs ✓ [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 18

Hoseok pov

Kiedy otworzyłem oczy, pierwszym co ujrzałem był obraz pochylonego nade mną Yoongiego, który trzymał delikatnie moją dłoń.
- Yooni?
- Tak?- spojrzał na mnie, po czym uśmiechnął się lekko.
- Byłeś tutaj cały czas?
- Wyszedłem tylko na chwilę, żeby pojechać do sklepu, nie chciałem Cię zostawiać ale cóż, głodowanie nie było piękną wizją spędzania wieczorów.
- Dziękuję- odpowiedziałem, ponieważ widziałem, że tylko to jedno słowo wystarczy.
- Nie masz za co misiu- usłyszałem w odpowiedzi a chwilę potem moje drobne ciało obejmowały duże dłonie Sugi.

Yoongi pov

Każda piękna chwila kiedyś musi się skończyć. Przypomniało mi się, iż muszę uświadomić Hoseoka, że będzie teraz cztery miesiące w gipsie i szynie a porem rehabilitacja. Nie chciałem jeszcze bardziej go dołować, ale cóż mogłem innego zrobić. Trzeba też powiedzieć pozostałym tancerzom, żeby nie odpadł im cały program.

Kiedy tylko spojrzałem na Hobiego zamglonym i smutnym wzrokiem, chłopak spojrzał na mnie mętnie, a ja usłyszałem tylko ciche, wywołujące lawinę łez w sercu "wiem".

- No co jest Hobiaszku?- usłyszałem wesoły jak zawsze głos Jimina- jednego z głównych tancerzy w szkole tanecznej.- Czemu nie było Cię dzisiaj na treningu?- niczego nieświadomy chłopak zadał następne pytanie.

- Tu nie Hoseok- odpowiedziałem mu cicho i mógłbym się założyć, że w tej chwili twarz chłopaka przybrała całkowicie inny wyraz.- Słuchaj Jimin, zdarzyła się taka sytuacja, że Hobi dość mocno się połamał. Dwa otwarte złamania: lewa ręka i prawa noga. Nie będzie więc w stanie wystąpić na pokazie za dwa tygodnie.

Nastąpiła głucha cisza, która niemal ogłuszała w swej ciszy.

- Słuchaj Jimin, wiem, że lekko mówiąc zepsuło Wam to cały program, dlatego dzwonię, może zdołacie coś jeszcze skorektować i-

Przerwałem, bo usłyszałem po drugiej stronie słuchawki cichy, tłumiony szloch.

- Jimin? Co się dzieje?

- H-hobi to mój najlepszy przyjaciel i ja, nie wiem, chciałbym być teraz przy nim, wspierać go, a-ale nie mogę i to mnie dobija...- załkał młodszy.

- Hej, spokojnie, przecież to nie Twoja wina, że akurat w tej chwili nie możesz przyjechać. To oczywiste, że jakbyś mógł to od razu byś przyjechał. Nie martw się Jiminson, powiem mu, że jak tylko znajdziesz chwilę czasu to przyjedziesz.

- Dziękuję Yoongi. Papa i dzięki, że zadzwoniłeś.

- Spoko, nie ma sprawy młody.

Seokjin pov

Mówienie do mamy Namjoona na "mamo" nadal było dla mnie momentami niezręczne, ale musiałem to ćwiczyć skoro mogłem z nimi zostać.

- Mamo?- zapukałem cicho w drzwi, po czym uchyliłem je lekko i wszedłem do środka.- Pojedziemy może dzisiaj po prezent dla Joona?

- Oczywiście kochanie! Za pół godzinki możemy jechać, bo muszę skończyć jeszcze te papiery do firmy.

- Dobrze, dziękuję!

Rodzice Nama traktowali mnie jak własne dziecko. Nie czułem się tutaj jak piąte koło u wozu.
Chwilami tęskniłem za moimi rodzicami, czasami w nocy śnili mi się, lecz te sny były jeszcze gorsze niż rzeczywistość.

Taehyung pov

Moim ciałem zawładnęła nieokiełznana obojętność. Nie obchodziło mnie czy aktualnie pada deszcz czy śnieg. Miałem gdzieś wzrok ludzi podążający za mną. Nie ważne, czy zbliżały się święta Wielkanocne czy Bożonarodzeniowe.
W tym momencie NIC nie miało znaczenia. Liczyło się tylko to, jak długo Jungkook będzie leżał w śpiączce i czy w ogóle się z niej wybudzi.
Nie zwracałem uwagi na to, czy piesi mieli aktualnie czerwone czy zielone światło...

++++
Kto ją już ferie??
Jaaa! XD
A Wy kiedy zaczynacie?
I czy macie jakieś plany?

Ja aktualnie siedzę w Warszawie, a w następnym tygodniu spotkam się z dwoma przyjaciółkami.

OBIECUJĘ, ŻE KIEDYŚ WRZUCĘ WAM TEN ZALEGŁY ROZDZIAŁ, ALE NIKT NIE WIE, KIEDY TO SIĘ STANIE...

W ogóle jakby ktoś chciał tłumaczenie Shadow I moją teorię to na yt wrzuciłam →→JJMin hope

I muszę się z Wami podzielić przed chwilą wymyślonym planem na życie, because I thing that jestem w tej Wawie to wybiorę się w sobotę do Korea House I kupię sobie jedzonko

I purple u 💜
Miłej nocy/poranka/ dzionka nie wiem kiedy tam to czytacie xD

사랑해요❤❤