Geçmiş zaman yıllarının acılarını tek bir gece de unutturan kadın...
Gülüşlerinin hatırına yazıyorum bu gece. Soğuktan donmuş ellerimin ellerinle ısınamayışının özlem dolu sitemlerini affet olur mu?
Gözlerimden akan her bir damla yaş avuçlarımda oluk oluk seni biriktiriyor ve dökmeye kıyamıyorum. Seni daha önceden tanıyamamış olmamın hüznüyle yürüyorum boş kaldırımlarda...
Ayak basamadığımız her taşın üzerine bir kaç parça hayallerimizden bırakıyorum.
Biliyorum...
Gün gelecek ve her bir taşa bıraktığımız hayallerimizin adına tebessüm edip teker teker toplayacağız.
Gülüşlerinden öptüğüm kadın...
Aklıma geldiğinde içimi kaplayan huzuru sana betimleyebilmemin imkanı yok.
Ne olur anla gülüşlerimden.
Ne olur anla düşlerimden.
Çünkü sen anlayabildiğin müddetçe özgürüz bu hayat denen illette.
Çünkü sen gülebildiğin müddetçe güzeliz ikimiz de.
Ve sen hissedebildiğin müddetçe papatyaların inancı artacak sevgiye...
Benim ol,
Yarınım ol,
Evim ol...
Çünkü sen olmadığın müddetçe hep yabancı hissedeceğim sevince...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pâyidar
RomantizmDüşünmek, düşünmek ve daha fazla düşünmek... Saçlarımın beyazlamasına neden olan dertlerimin bana kattığı tek katkı, günden güne içimde biriken hastalığın gülüşleri. Bir insanın saçları neden beyazlar ? Hangi kırılgan düşüncelerle avutabilir saçlar...
