20

903 17 0
                                    

Patrzył mi się prosto w oczy. Bałam się jednej rzeczy. Że mnie... pocałuje. Cholera. On to zrobił.

Zaniemówiłam. Nie oddałam jego pocałunku chociaż bardzo tego chciałam. Wiedziałam jak on się teraz czuje. Wiedziałam doskonale o tym jak ja się czuję. Bałam się poczuć tego co on czuję do mnie.

-Przepraszam-wyszeptał.

-Nie masz za co przepraszać. To było wspaniałe- powiedziałam to co myślałam.

-Przestraszyłaś się? - spytał.

-Można powiedzieć, że się zdziwiłam. Czy ty mnie kochasz?

-Tak. Kocham cię Ava. Miałem Ci to powiedzieć wtedy po szkole, ale wiesz jak wyszło. Później jeszcze ta impreza. Miałaś chłopaka. Można tak powiedzieć.

-No niby tak. Will... Muszę się zastanowić. Nie mogę powiedzieć, że cię kocham, bo tego jeszcze nie wiem. Będziesz musiał dać mi trochę czasu.

-Jasne, ja nie oczekuje tego, że się we mnie zakochasz i będziemy razem. Chciałem Ci tylko to wyznać. Nie mogłem po prostu patrzeć dalej na ciebie i widzieć to jak dziwnie na mnie patrzysz. Tak jakoś inaczej. Jakbyś coś podejrzewała.

-Bo podejrzewałam. Łatwo było się domyśleć. Chciałam być pewna. Teraz już jestem.

Powiedziałam po czym wtuliłam się w Willa i zamknęłam oczy. Zaczęłam przemyślenia nad tym czy związek z nim by wypalił i czy wogóle chciałabym spróbować. Szczerze powiedziawszy ciężka decyzja.

Kocham was moi mili. I jeszcze raz przepraszam za przerwę. Może zrobię maraton i skończę książkę. Jeśli chcecie to piszcie. Zdrówka i buźka kochani! 🖤🖤

ONLY FRIENDS Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz