Yazmaya neden başlamalı parlayan yıldızlar kaplamış yanımı, ışıkları kör eder güzelliği ile uyumludurlar, bir yıldız doğar her gün 12 yıldız 13cüyü kapatır, karaltı,siyah beyazların arasında parlayamaz.
Siyah olmak isterler ama siyahların görünmediğini bilseler parlıklarından ödün vermezler . Ulaşamadıkları onlar için gerçek ışıktır beni yok eden sadece benim gördüğüm mehtapa onlar sahipti.
Tekrar edemezler kendilerini değiştiremezler suskun olmazlar. Ama başarı değildir sadece bir penceredir, yansıtmayan sadece saklayan, hiç bir ışık beni mutlu etmedi , siyah isen 13cü olmak zordur, o yüzden şanslıyım ben.
O yüzden siyahla beyazı katıyorum, isterim oluşum, isterim beni bir daha yarat, ama yok ederek yap, yok ederek bul beni, aramadan bul beni, izin ben arayım bulayım sadece ihtiyacım vardı.
Bu kez gerçekten görünmek istemedim ve istediğim olduğunda bile şaşırmadım, sesler beynime iradesiz giriş yaptığında, çıkışa ulaşamıyorlar, benim kendime sahib olmam, kendimi anlamam bana mahsus tıpkı gerçekler ve gerçek değer gibi, tıpkı geçmiş gibi bir hayaldan ibaret, geleceğin yalanı gibi, eksikliğim gibi.
Demezmiydim tamamlana bilirim, beni tam olanım, o yüzden başka bir parçaya ihtiyacım yok, sadece hayatında olan parçalarına zarar.
Adım atıyorum, beynim yönlendiriyor, önde görüyorum, çağırıyorsa engel oluyorum, gidersem bu kez kurtulamam çünki ben kurtarılmam.
Karşıdan geliyor ama sadece bacaklarım buna bir çare buluyor sadece izlenilme, düşün ama kendini değil seni isteyen tek insanı, ağladığın kişi , mutsuzluğuna dayanamayan meleğini, seni koruyan ilahiyi, yaratıcını, senin ışığını göreni, tek kurtarıcını, onu seviyorum, seni seviyorum meleğim.
