dünya o kadarki büyüklüğü kadar değeri yok
bunu bilmiyorum sadece söylemekle yetinemiyorsun
o kadar dengesiz bir halatın üstündeyim ki karasız kararlarım
bir birlerine nasıl bu kadar aşık ola biliyorlar hemde asla kopmadan yaşıya biliyorlar
zarar vermeden ama o kadar az şeyi kaplıyorlar ki çok onların gözünde yok
çok fazlaya katlanamadan yaşamak için bir direnç arıyorlar
ellerinden kayıp gidecek bir hata ruhunda yer edinecek diye tüm benliğini arıyor
şimdi bile zevksiz kimseye anlam veremeden yaşlanıyor
şimdi bitecek bu gün bitecek yarın bitecek
daha diğer günler aylar yılar var değilmi daha ne kadar zaman varki
zalimce değil ama o kadar karamsarki buda böle demeden kendini alıkoyamıyorsun
ama böyle olmasa nasıl daha mutlu olunurdu demekte geliyor içinden
mutluluk asla sonsuz değildir hiç bir şeyin olmadığı kadar
aramadan yapamazsın bile daha fazlası olamıyorsun sen daha mutlu daha yaşam dolu
çok fazla imreniyorsun denemek işe yaramıyor çünkü o zamanda yanlış oluyor
kendinde ola bilir diyorsun
ama değiştirmenin belkide imkansız olanı sadece kenardan hasretle izliyorsun
elinden daha fazlası gelmek gibi değil ki bir kış çiçeği bu
karlara ait değil ama yine insanlar açmasına hayret ediyor
bu gün bir saat takmalısın duvara sadece bir çivi bir çekiç
geri döndüğümde mükemmel baş yapıtları görmekten bıkıyorsun ama
peki ya şimdi anlıyormusun yoksa asla bitmeyeceğini anlamak için daha fazlasına ihtiyacın var
konuşamıyorsan artık mürekkeblerini bitirme
