16.Only you

18 3 0
                                    

BS&T

Doluyor yakıyor acıtıyor paramparçayı tamirine kadar, acıyı değiştirene kadar, yakıyor bırakıyor her zerresini, yetişiyor bütün toxumlar göğüsüme bıraktığı izlerde, bir sesleniş yükseliyor kapalılar ardında, çağırıyor kapının ardında, bırak, bırak, SAL BENİ, yakan buzullarının kırmızı izlerini, yukarı yukarı aşağıda bekliyor, soğuk kıpırdamaz sıcağı hiss ettirir, karanlığını yansıt beyazlarında, karışıcaksın, bulanacak ancak o olucak, onun olacaksın, şimdi bırak, bırak, SAL BENİ, geriye az kaldı başlangıçın çığlıkları sonun kaosuna sürükleyerek, izlerini sahibin işaretleriyle.

Louder than bomb

Beynimde bomb bomb sesler yıkılan boşluk, kaosa karışıyor, siyah mı beyaz, saraylar taçların savaşı, karışımın savaşı, yıkılan kılıçlar, yok edilen geçmişin geleceği, işte karşıtı zaaflarının zirvesi, kendine çeken bombalar, değişken renkler, hangi zamanın, hangi mekanda uyumsuzlukların boğucu soruları, ölümlünün tatlı çocuk korkusunun cennet merakı, sevgiden nefretin sevgi hayali, kendini parlatmaya çalışanın gözlerinde yanan mumlar, tutundukları dallarını yaşatan kuşları yaşatmadılar, kalbini doğuran meleklere şeytanı tattırdılar.

Amelie

Hikaye başlar akordiyon eşliğinde, dans eder yakışanlar bir eşe sahip olanlar, yapbozlar dokunurlar ellerine, uyum çeker boşluklarını, her adım bir kanat çırpışı,  bir sargının vücuda faydaları, bir barışın her köye getiren huzuru, fareyi etkileyen kavalcının müziği gibi, temiz kıyafetleri ile evlerini süsleyen genç hanımlar gibi, evini özleyen genç kahramanların yolunu bekleyen annelerin gözyaşları kadar özlem ve saflığı kadar, bacasından uzaklaşamayan koruyan kahramanlar kadar saygı değerdir, sevecen en azından gerçeği hayaline benzeten bir çocuk kadar nayiftir, hayallerine azimle çalışıp zaferle ulaşan genç hayalperest kadar güçlüdür, rekabeti zaferle değil hatıra ile tamamlayan özgür ruhlu hissler kadar adaletli dır.

Moonlight

Korkumudur endişemi yoksa kaygı, nehirin başı nerde, akan kanların vücudu, onlar hangi nehirlerin akıntılarında, kırmızı renk değil kokusu yayıldı her bir ocağa, çatırtı sesleri susan gürültüden daha zayıf ama şimdi o bile her bir sesi susturuyor, gözler aynı noktada ama olanların farkında değil, bu kez kendilerinin farkında değiller, kayıplarmı, yoksa artık yoklarmı, sadece kayan yıldızların duaları ile yaşıyorlar, bu kez yıldızlardan bile korkuyorlar, bu kez Tanrıya elleri ile ulaşmaya çalışanlar kapatmışlar tüm kapıları, acı değil suç, keder değil ızdırap, kayıp değil yokoluş, umut değil kan, zafer değil sonsuz bir boşluk.


DavinchiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin