Pencerem mavi gökyüzüne eşlik ediyordu beyaz gömleğin ile mavi gözlerinin uyumunu hatırlatıyordu
Eşlik edemediğin günlerimi gecelerim tamamlıyor
Neredesin, bensiz akşamları saatlerim işlemiyor, özlemimi gidermem hep yazarım
Gözlerim gökyüzünü ararken güneşe ihtiyacı varmış sanki, bense deniz gibiyim
Karanlık salonum ikiye bölünmüş pembe saatim odanın yarısı önce bana sonra boşluğa sarkıyor
Neredesin, bensiz akşamları kedimi götürüp saatimizi izliyorum, siyah gözleri var
Unutmazsın yazılı kağıtları ellerini izlemem için yazdıklarını, kalemleri vermem gerekirse
Tüm kollar ,vücutlar ilk kez gözlerini kapattığında ölümcül çizgilerini izledim
Neredesin, bensiz kayıp mısın, karların arasında kaybolmuş bir incimi arıyordum da
Ellerimdekilerle benziyormusun uzaktasın ama yakınlığını küçük ışıklardan bile biliyorum
En çok karanlıkta parlıyorlar güneş kadar yakıcıdır, kalıcıdır tüm benliği kadar
