Tear |myg| [Tamamlandı]

'27'

"N-Ne yapacaksın?"

Dakikalardır onun yanında yürüyen genç kız hala yanından yürümesine bir şey söylemediği için iyi hissederken, genç adamın ne kadar öfke dolu olduğununda farkındaydı. Genç adam kıza tek kelime etmeden direk adımlarını eve çevirdiğinde öfkesini ilk defa yanındaki kız için bastırmayı denedi. Yol boyu bunu yapmıştı ve kendine hakim olmak sandığından çok daha zordu.

Genç kızın sorduğu soru üzerine kısa bir bakış attığında gözlerinin dolu olduğunu fark etmişti. Fakat öfkesini bastırması bu kadar zaman aldığından genç kızın sorusunu şu an cevaplamanın doğru olduğunu düşünmüyordu.

Sonunda dakikalardır yürüdüğü yolun sonuna gelmesiyle adımlarını her gün okuldan dönerken girmek istemediği o evin kapısının önünde durdurdu.

"Kötü bir şey yapma lütfen."

Genç kız onu bir delilik yapıp ailesini öldürebilir düşüncesini aklından geçirebileceği ihtimaliyle uyarma gereği duymuştu bir anda. Çünkü yıllar sonra kötü de olsa kurduğu ilişkileri yeniden yok olsun istemiyordu.

Fakat genç adam kızın bu uyarısına zar zor bastırdığı öfke dolu bakışlarla karşılık vermiş öylece sessiz kalmıştı. Genç kız sert bir yutkunuşla önüne dönerken yol boyu bırakmadığı kolundan ellerini usulca geri çekip parmaklarını birbirine kenetlemişti.

Evet, gerçekten büyük bir delilik yapmasından korkuyordu. Başına kocaman bir bela almasından korkuyordu. Sıkıntılı dolu derin bir nefes alıp dudaklarından sessizce bıraktığı sırada genç adamın sesini de beraberinde işitmesi bir oldu.

"Burada bekle."

"N-Ne? Hayır olmaz bir şey olabil-"

"Burda bekle dedim içeri girmiyorsun."

"Ama-"

"Hwang Ju."

Genç adam ilk defa dile getirdiği bu isimle genç kız şaşkınlığına engel olamamış onun yüzüne öylece bakakalmıştı.

Genç adam saniyelik kapatıp açtığı gözleri ardından derin nefes bırakarak kızı kolundan tuttuğu gibi evinin kenarlarında bulunan çitlerin olduğu tarafa götürdü.

"Burada kalmanı istiyorum tamam mı? Ve sesini sakın çıkarma."

Genç adam son kez onu uyararak yeniden kapının önüne geçtiğinde genç kızın anlattıkları ve kandırılışını bir kez daha hatırladı karmakarışık düşünceler arasından. Delirmesi için yeterli bir sebepti bu, yalanı sevmeyen biri olarak kendisine söylenmiş en ufak bir yalan bile onu deli etmek için yeterliydi.

Şimdi ise yaşanan bu olayların sorumlusu olan ve öz ailesi olmasına rağmen onun gözünde sözde öz ailesi olarak gördüğü kişilere kaybettiği bunca yılın hesabını sormak için buradaydı.