Just Friends

deel 17

Pov Suus

Gespannen loop ik de school van Jax in. 'Hallo, ik moest voor een gesprek naar de directeur' zeg ik voor de balie in de hal.

'U bent Suus Boer' vraagt de vrouw die daar zit. Ik knik. 'Loopt u maar even mee' zegt ze vriendelijk.

Ik loop achter haar aan en ze wijst naar een deur. 'Daar is het' zegt ze. 'Bedankt' glimlach ik gespannen.

De vrouw loopt weg en ik klop aarzelend op de deur. 'Kom maar binnen' hoor ik een stem zeggen.

Ik open de deur en stap een kantoortje in. Achter het bureau zit een man met grijzend haar.

Verder staat er een bank en 2 stoelen. Op die bank zie ik Jax zitten, op zijn puberale manier.

'Goedemorgen' begroet de man me. Hij staat op om me een hand te geven. 'Ga zitten' zegt hij vriendelijk.

Ik ga zitten op 1 van de stoelen. 'Waarom wilde u dat ik langskwam' vraag ik.

'Uw broertje hier heeft zich niet voor het eerst in een korte periode sterk misdragen en daar wilden we even met u over praten' zegt de man.

Ik kijk even naar Jax maar die ontwijkt mijn blik. 'Wat is er gebeurt vandaag' vraag ik bezorgd.

'Vertel het zelf maar Jax' zegt de directeur. Het blijft even stil en kijk in zijn richting.

'Er is niks aan de hand' mompelt die. 'Jax ik ziet hier niet voor niks, ik was aan werk' roep ik boos.

Nog steeds kijkt hij me niet aan. 'Die vrouw vroeg wat en toen zei ik niks, dat is toch geen probleem' zucht hij dan.

Ik kijk naar de directeur. 'Je cijfers zijn niet hoog jongeman, ik heb flink wat klachten gehad van je docenten en je bent vorige week nog hier geweest en toen heb ik je een laatst kans gegeven' zegt de man nu wat boos.

'Jemig wat maken jullie je druk om mij, ik kan voor me zelf zorgen' roept hij boos.

'Jax' sis ik. Straks denkt die man nog dat ik hem totaal verkeerd opvoed.

'Luister jongen, jij bent niet dom maar zo ga je dit jaar niet halen' zegt de directeur.

'En wat the fack kan dat jullie schelen! Ik ben 16 laat me lekker' roept hij waarna hij het kamertje uitloopt.

'Sorry' mompel ik. 'Het is oké, maar zo is hij al een tijde hier' antwoord de man.

'Afgelopen vrijdag heb ik hem een laatste waarschuwing gegeven, hij liep een jongen te pesten, ik heb gezegd dat de eerst keer dat er weer zoiets gebeurde hij geschorst zou worden! Dus het spijt me' vertelt de directeur.

Ik zucht diep en moet moeite doen om niet te huilen. 'Heeft het ongeluk van jullie ouders er mee te maken denk je' vraagt de man me.

'Ja, hij heeft het moeilijk maar zulke dingen mag hij gewoon niet doen' zeg ik.

Ineens loopt Jax het kamertje weer in. Hij wil zijn telefoon pakken die hij blijkbaar was vergeten.

'Wacht even meneertje' zegt de directeur als hij weer weg wil lopen. 'Het spijt me maar je bent voor een week geschorst, ik heb je gewaarschuwd! Je krijgt alle informatie over de opdrachten die je moet doen'

'Ook komen er strafuren in je rooster' voegt hij eraan toe. 'Begrepen' vraagt hij als Jax geen reactie geeft.

'Ja' mompelt die. 'Oké jullie kunnen gaan' zegt de man. Ik geef hem een hand en loop achter de man aan.

Jax loopt al weg. 'Jax wacht even' roep ik hem na. Hij negeert me compleet en rent weg.

Ik zie hem nergens meer en loop maar naar mijn auto. Daar pak ik mijn telefoon en app Matthijs met de vraag of ik naar hem toe kan komen.

Nog geen minuut later krijg ik reactie dat het oké is en rij ik zo snel als ik kan naar zijn huis.

'Hey, moest jij niet werken' vraagt hij verbaasd als ik binnenstap. Ik knik, praten lukt me even niet.

'Hey gaat het' vraagt hij bezorgd als hij de tranen op mijn wangen ziet. Ik loop naar binnen. Daar zit Fleur op de bank.

'Hey, ben je oké' vraagt ze geschrokken. Ondertussen was Matthijs alweer op me af gelopen.

Hij trekt me naast hem op de bank. 'Wat is er' vraagt hij waarneer hij een arm om me heen slaat.

Ik kijk twijfelend naar Fleur, moet ik het vertellen waar zij bij is? Het gaat wel over haar vriendje.

'Het gaat zegmaar om Jax' aarzel ik. 'Jullie hebben ruzie toch' zegt Fleur, dat weet ze dus.

'Ja klopt, maar ik werd gebeld door school! Hij is geschorst' hakkel ik. Ze kijkt me geschokt aan.

'Hij zij dat het niet meer ging gebeuren' zegt ze vol verbazing. 'Je wist dat hij al gezeik had' vraag ik.

Ze knikt. 'Maar wat was er gebeurd' vraagt ze. Ik zucht en leg het hele verhaal uit.

'Hij had belooft dat het echt niet meer zou gebeuren' zucht ze. Ze pakt haar telefoon en zegt: 'Jax appt, of ik naar de Rozenlaan wil komen?'

'Daar liggen pap en mam' mompel ik. 'Zal ik gaan' aarzelt ze. 'Ga maar' knik ik.

Ze staat op en geeft me een knuffel. Dan loopt ze naar buiten. Ik laat me tegen Matthijs aanvallen.

'Gaat het' vraagt hij lief. 'Hm ik voel me gewoon rot' mompel ik. 'Waarom had je ruzie eigenlijk' vraagt hij.

'Hij vond dat ik jou niet mee naar ons huis kon nemen, en ik vond dat onredelijk' zeg ik. 'Het hoeft niet schat' verzekert hij me.

'Ik weet het maar ik vind het frustrerend dat hij me niet gelukkig wil laten zijn' zucht ik.

'Hij wil wel dat je gelukkig bent schat' antwoord Matthijs. Ik zeg niks maar blijf liggen.