Overgave

5

'Zo, zit je goed?', ze knikt. Ze wordt met de minuut bleker en ik ben dan ook blij dat ze eindelijk in bed ligt. 'Kom maar', ze knikt naar het huilende ventje in mijn armen. Ze neemt het jongetje van me over en drukt zachtjes een kusje op zijn voorhoofd, 'heb je zo'n honger, lief'. Even smelt ik weg bij de aanblik van moeder en zoon. Het gaat haar zo natuurlijk af. Alsof het nooit anders geweest is. Als ze haar overhemd begint open te knopen draai ik me om. 'Ik, eh..', ongemakkelijk haal ik een hand door mijn haren, 'ik ga wel even wat boodschappen halen'. 'Wolfs', 'ja?', met mijn rug nog steeds naar haar toegekeerd, geef ik haar antwoord. 'Wolfs, draai je eens om', wat onzeker doe ik wat ze van me vraagt. Als mijn ogen de hare ontmoeten, word ik begroet met een zachte blik. 'Kom', ze klopt op het bed en kijkt me verwachtingsvol aan. Als ik naast haar kom zitten, kruipt ze dicht tegen me aan. 'Toe maar, lief', ze legt het kindje in de juiste positie en probeert hem te helpen bij het vinden van haar tepel. Het lukt niet meteen en al snel zie ik haar onzekerheid naar boven komen. 'Kom op nou, alsjeblieft...', ze bijt zachtjes op haar lip terwijl het jongetje maar blijft krijsen. 'Hier moet je zijn', ze wrijft zachtjes over zijn wangetje en brengt hem nog iets dichter naar haar borst. Als hij uiteindelijk iets kalmeert en na een paar mislukte pogingen goed aanhapt, slaakt ze een zucht van opluchting. Als ik weg wil kijken om haar wat privacy te gunnen, voel ik haar hand op mijn gezicht. Als ik haar aankijk, schenkt ze me een geruststellende blik. In enkele minuten zijn de rollen volledig omgedraaid. Was ik net nog degene die haar troostte, haar geruststelde, haar het bed in hielp, ben ik nu degene die een steuntje in de rug nodig heeft. 'Eef, ik wil niet...', ik blaas wat lucht in mijn wangen en knijp mijn ogen even stijf dicht. Ik knik met mijn hoofd, alsof ik mezelf moed inspreek, 'ik wil me niet opdringen'. 'Dat doe je toch niet', met haar vrije hand pakt ze de mijne die in mijn schoot rust. 'Het is ook jouw zoon, Wolfs', met een flauwe glimlach knijpt ze zachtjes in mijn hand. 'Ja, maar...', 'tenzij je het niet wilt natuurlijk...', opeens klinkt ze weer heel klein. Heel breekbaar. 'Natuurlijk wil ik het wel', zeg ik snel, 'natuurlijk wel. Niets liever...'. 'Maar?', vraagt ze voorzichtig. 'Maar het is allemaal zo onverwachts en wij...', 'wij moeten praten', knikt ze. 'Ja...', zachtjes ga ik met mijn duim over het voetje van het kindje dat inmiddels rustig ligt te drinken. Hij moest eens weten. Hij is amper twee dagen oud en zijn ouders hebben er al een enorme puinhoop van gemaakt. 'Dat weet ik Wolfs, maar er moeten ook wat zaken geregeld worden', de onzekerheid is weer terug in haar blik, 'en ik zou het heel fijn vinden als je me daarmee wilt helpen, maar het hoeft natuurlijk niet'. 'Eef', met mijn duim streel ik zachtjes over haar wang, 'ik ga je helpen'. 'Het hoeft niet hè...', ze slaat haar ogen neer, 'ik snap het be...'. 'Eva', onderbreek ik haar, 'ik wil het je best nog 100 keer zeggen, maar daar schieten we niets mee op. Stop met piekeren'. We kijken elkaar even aan als ze opeens naar voren schiet en haar lippen op de mijne drukt. 'Sorry...', mompelt ze als ze net zo snel haar lippen weer van de mijne heeft afgehaald. Ik schud mijn hoofd, 'geen sorry', ik leg mijn hand weer op haar wang en laat hem langzaam naar haar hals glijden. Voorzichtig trek ik haar iets naar me toe om onze lippen dit keer voor een langere periode te verenigen, 'ik heb je gemist, lieve Eef'. 'Ik jou ook', haar wangen kleuren dieprood. Om haar niet verder in verlegenheid te brengen, besluit ik maar snel over iets anders te beginnen, 'nou, vertel eens, wat moet er allemaal geregeld worden?'. 'De geboortekaartjes, de kraamhulp, de zorgverzekering, naar de gemeente...', begint ze op te sommen. 'Oké, oké', grinnik ik, 'wat moet er éérst gebeuren?'. Ze bijt op haar lip en veegt met haar neus zachtjes over het met lichte haartjes bedekte bolletje van ons kindje, 'hij heeft een naam nodig'. Ik knik en trek haar dicht tegen me aan, 'dat moet lukken'.