Overgave

22

Een steeds luider wordend gehuil ontwaakt me uit mijn slaap. Vermoeid draai ik me om, met kleine oogjes kijk ik naar de wekker. Kwart voor 3. Het is de tweede keer dat hij komt deze nacht en het voelt of ik pas net weer lig te slapen. Als de vrouw naast me in beweging komt, sla ik voorzichtig mijn arm om haar middel, 'blijf maar liggen, schatje'. 'Hij moet verschoond worden, Wolfs', mompelt ze slaperig. 'Ga ik doen', ik druk mijn lippen op haar wang, 'jij blijft lekker liggen'. 'Mm', ze knijpt zachtjes in mijn hand, 'dat is lief'. 'Ik hou van je Eef', ik laat m'n neus over haar wang glijden en neem haar geur diep in me op. Ze ruikt zo ongelooflijk lekker. Fris, maar toch ook kruidig, warm. Zacht, maar met een scherp randje. Het is zó Eva. Ik hoef maar een vleugje op te vangen en het voelt al als thuiskomen. 'Ik ook van jou', ze drukt haar lippen op de mijne, 'maar nu moet je opschieten want m'n kind huilt'. 'Ik ga al', grinnikend plaats ik mijn lippen nog een laatste keer op haar voorhoofd, 'dit bevalt me wel, je bent al een echte mamabeer'. 'Ga nou', ze tikt me tegen mijn borst, maar kan een grijns niet verbergen. 'Ik ben al onderweg', ik stap snel het bed uit en trek een joggingsbroek aan. 'Ha, mooie vent', ik haal de dekentjes van hem af en de onaangename lucht komt me gelijk tegemoet. 'Poeh, je hebt goed je best gedaan, vriend', ik til hem uit zijn wiegje en leg hem op de commode. Ik knoop zijn pyjamaatje open en moet even slikken om wat ik aantref. 'Lukt het?', ik kijk over mijn schouder en ontmoet haar bezorgde blik. Eigenwijs als ze is, heeft ze haar kussen opgepropt en zit ze nu half overeind in bed. 'Hij zit er helemaal onder', ik glimlach geruststellend, 'maar niets wat papa niet aan kan'. 'Heeft zijn ontlasting wel een goede kleur?', 'wil je het zien?', grinnikend open ik zijn rompertje. Op het moment dat ik om wil kijken om te zien waarom ze niet antwoordt, voel ik haar armen om mijn middel en haar kin op mijn schouder, 'ik wil het zien, ja'. 'Wat had ik nou gezegd?', 'dat ik moest blijven liggen', ze drukt haar lippen op mijn kaak, 'maar ik wilde gewoon graag bij mijn beertje kijken'. 'Is het een goede kleur?', 'ja', mompelt ze, 'perfect'. 'Mooi', met een glimlach pak ik wat natte doekjes, 'wil je iets schoons voor hem uitzoeken?'. Ze pakt het rompertje dat we eerder die avond van Hoeben hebben gehad en geeft het aan, 'deze?'. 'Die is toch nog veel te groot?', 'oh ja', beteuterd houdt ze het witte rompertje met het politielogo erop, voor haar gezicht. Met een grote glimlach op mijn gezicht verschoon ik de luier van ons kleintje, terwijl ik al haar bewegingen nauwkeurig volg. Hoe ze het rompertje weer opvouwt en het ergens onderop de stapel legt. Hoe ze even op haar lip bijt en dan een ander laatje opentrekt. Ze laat haar vingers over de kleine kleertjes gaan en maakt uiteindelijk een weloverwogen keuze, 'deze'. 'Goede keus', ik trek haar even tegen me aan en plaats mijn lippen zachtjes op haar wang, 'een dinoromper voor ons beertje'. Ik weet soms niet op wie ik meer verliefd ben: op hem of op haar. Ik kan naar allebei blijven staren. Seconden, minuten... Maar het liefst urenlang. 'Wat een verdriet, beertje', haar zachte stem ontwaakt me uit mijn gedachten. Melle is nog niet stil geweest en begint alleen maar harder te jammeren nu ik hem aankleed. 'Hij heeft honger', ze steekt haar pink in zijn mondje en het huilen stopt meteen. 'Ja', ik druk mijn lippen op haar wang, 'dus terug je bed in, dan leg ik hem zo bij je'. 'Ik sta prima hier', ze laat haar hoofd tegen mijn schouder rusten en streelt zachtjes over het bolletje van ons kindje terwijl ik hem een schone pyjama aandoe. 'Zo, ga je nu je bed in dan?', 'ja, ja', op het moment dat ze haar vinger uit Melle's mond haalt begint hij direct weer te huilen. 'Oh, mannetje toch', terwijl Eva het bed instapt en zich klaar maakt, druk ik hem dicht tegen me aan. Mijn warme borst lijkt hem iets te kalmeren en het duurt dan ook even voor Eva's stem tot me doordringt, 'Wolfs, kom nou'. 'Sorry, mamabeer', ik leg hem in haar armen en kruip bij haar in bed. 'Je laat het hoor', 'wat?', mijn lippen vinden haar hals en zuigen zachtjes op het gevoelige plekje onder haar oor. 'Mmm, stop', ze trekt haar schouder op en ontzegt me de toegang tot haar nek. 'Waarmee?', ik laat mijn vinger over haar kaak glijden, 'met mamabeer'. 'Oh, dus dit mag wel', ik knabbel zachtjes op haar oorlel. 'Nee, dat mag ook niet', grinnikend duwt ze me van zich af. 'Je bent onweerstaanbaar, Eva', 'hou nou op, Floris', ze wendt haar blik verlegen af. 'Sorry', ik streel zachtjes over haar wang, 'ik wil gewoon zo graag dat je het zelf ziet, Eef'. 'Weet ik, Wolfs', met een zucht neemt ze mijn hand in de hare om onze vingers te verstrengelen. 'Alles op zijn tijd?', ze knikt en glimlacht flauwtjes, 'alles op z'n tijd'.