Overgave

8

Nog voor er aangebeld kan worden, loop ik naar buiten. 'Ha, lieverd', zachtjes wrijf ik even over Fleurs wang, 'wat is de schade?'. '28 euro 35', op het moment dat ze de taxi uitstapte, zag ik al dat ze in de war is. Ze vind het vreemd dat ik haar vroeg naar de Ponti te komen. Raar dat ik haar niet wilde komen ophalen. 'Kijk eens', ik geef de taxichauffeur dertig euro en vertel hem het wisselgeld te laten zitten. 'Pap, wat is er allemaal aan de hand?', ik krab op mijn hoofd en steek even mijn hand op naar de taxichauffeur om het moment dat ik haar over Eva en Melle vertel, uit te stellen. 'Pap!', ze geeft me een zetje tegen mijn borst. 'Ik moet je iets vertellen, Fleur', zenuwachtig wrijf ik over mijn kaak. 'Vertel nou gewoon, pap', ongeduldig kijkt ze me aan, 'waarom moest ik hierheen komen? Je hebt Eva toch al maanden niet gesproken?'. 'Dat klopt...', 'maar?', ze tikt met haar voet op de grond. 'Ik kwam haar tegen in het ziekenhuis en...', 'het ziekenhuis?', 'laat me nou even uitpraten, Fleur', gefrustreerd haal ik een hand door mijn haar. 'Sorry...', mompelt ze zachtjes, 'is ze oké?'. 'Ja, lieverd', met een glimlach streel ik een pluk haar achter haar oor, 'ze is oké'. Verwachtingsvol kijkt ze me aan. Ik grinnik zenuwachtig, voor ik een grote hap adem neem en haar doordringend aankijk: 'Eva is gisterennacht bevallen van een zoontje'. Met grote ogen kijkt ze me aan, ik zie dat ze naar woorden zoekt en besluit de nog schokkendere mededeling ook gelijk maar te doen, 'van ons zoontje'. 'Wat!?', ongelovig kijkt ze me aan. 'Ik wist het ook niet Fleur, ik...', ik word onderbroken door twee handen op mijn wangen en haar lippen op mijn voorhoofd. 'Dit is geweldig, pap', ze neemt mijn handen in de hare en kijkt me met twinkelende ogen aan. 'Is alles goed met haar? En met de baby? Hoe heet hij? Oh papa, dit is het beste nieuws ooit', ratelt ze aan een stuk door. 'Ho, ho', ik neem haar gezicht in mijn handen en maan haar met mijn blik tot rust, 'doe eens rustig Fleur, je hebt een hersenschudding'. Ze neemt mijn handen van haar wangen en loopt richting de deur, 'mag ik hem zien? Ik heb gewoon een broertje! Oh mijn god', ze draait zich om als haar hand al op de deurknop ligt, 'betekent dit dat jullie eindelijk samen zijn?'. 'Ik weet het niet, Fleur', ik steek de sleutel in het slot en laat haar binnen. 'Is ze op haar kamer?', voor ze naar boven rent, leg ik mijn hand op haar schouder. 'Doe je een beetje rustig?', ze knikt enthousiast en ik vraag me af of ze me überhaupt gehoord heeft. 'Fleur, ik meen het', ik knijp zachtjes in haar hand, 'Eva is kapot. En jij moet eigenlijk ook in bed liggen'. 'Jeetje, pap', ze zet een stap naar beneden, 'als je zo saai doet wil Eva je natuurlijk nooit'. Met een diepe zucht sla ik mijn ogen ten hemel. Wat is ze toch onmogelijk soms. 'Sorry, pap', ze haalt een hand door mijn haren, 'natuurlijk wil ze je wel. Ze is hartstikke verliefd op je, dat weet je toch wel'. 'Fleur, alsjeblieft...', 'mag ik bij mijn broertje gaan kijken?', ik glimlach hoofdschuddend. 'Je mag bij hem gaan kijken, maar...', 'maar wel zachtjes. En rustig. Ja, pap', door met haar ogen te rollen laat ze me weten wat ze van mijn bezorgdheid vindt. Snel loop ik achter haar aan naar boven. Als we vlakbij Eva's slaapkamer komen, houdt Fleur opeens haar pas in. Vragend kijkt ze me aan. Grinnikend om haar plotse verlegenheid loop ik langs haar heen. De deur heb ik op Eva's verzoek open laten staan en als ik om het hoekje kijk, zie ik dat ze in slaap is gesukkeld. Haar lichaam heeft een soort kommetje gemaakt en daarin ligt Melle ook rustig te tukken. Ik draai me om en leg mijn vinger op mijn lippen, 'ze slapen'. Ik loop verder naar binnen en ga op de rand van het bed zitten. Voorzichtig til ik het mannetje op. 'Hallo knapperd', ik druk zachtjes mijn lippen op zijn voorhoofd. Heel even strekt hij zijn armpjes boven z'n hoofd uit, maar gelukkig slaapt hij daarna rustig door. Als ik hem op een arm heb, trek ik de dekens iets verder over Eva heen. Heel even opent ze haar ogen. 'Hé', mompelt ze zachtjes, met haar ogen alweer gesloten. 'Hé', zachtjes streel ik over haar wang, 'ik laat hem even aan zijn grote zus zien, goed?'. 'Is ze er al?', voorzichtig komt ze wat overeind. Ik knik en glimlach geruststellend. Ze was namelijk wat bang geweest voor haar reactie. 'Hé, Fleur', als ze oogcontact maakt met de jonge vrouw die nog steeds in de deuropening staat, glimlacht ze flauwtjes, 'kom maar verder, hoor'. Wat bedremmeld komt ze de slaapkamer inlopen. Eva tikt zachtjes op de lege plek naast haar in bed, waar mijn dochter, na mij even vragend te hebben aangekeken, gaat zitten. 'Fijn dat je er bent', Eva knijpt even zachtjes in de hand van mijn dochter. 'Kijk eens', met een trotse glimlach leg ik ons zoontje in de armen van Fleur, 'dit is Melle'. De tranen in de ogen van mijn dochter én Eva werken aanstekelijk: al snel ontsnapt er ook een traan van geluk uit mijn ooghoek.

Volgens mij heb ik nog nooit zo'n feelgood verhaal geschreven als dit, maar dat mag ook wel in deze tijd! 🥰