Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu yakalayamıyordum.
Düşüncelerini, istediklerini, bilmediklerini, bilmediğimi sandığı şeyleri, ne yaptığını artık yakalayamıyordum. Bana tanıdık olan tek adamın bir yabancıya dönüşmesine çok yakından şahitlik ederken, ellerim arasından kayıp gidiyordu. Bunu biliyordum ama onu yakalayamıyordum. Çok hızlıydı, bense çok yavaştım.
Hayatım boyunca hiçte atik olamamıştım ki, bir anda nasıl ona yetişebilirdim? Yetişemezdim.
İstediği de buydu, bunu almadan bitirmeyecekti savaşımızı. Bunun sonunda benim yok olacağımı bile bile yapacaktı, sırf gücünün herkes farkında olsun ve onu hissedebilsin diye, beni yerle bir edecekti.
Sorun vardı ama ben yokmuş gibi davranmakta ısrarcıydım.
Ya da değildim.
Kaybetmek istemediğim bir hikaye varken onu unutmaya çalışmak zor olacaktı, bunu yaşamak istemiyordum. Çocukluğumu öylece bir mezara gömüp üstüne toprak atmak ve onu arkamda bırakmak istemiyordum.
Ben istemiyordum ama o istiyordu.
Ve hep o kazanırdı çünkü Jung Jaehyun, beni nereden vuracağını çok iyi bilirdi.
**
selam bebiskolsr
muhtemelen buna bakılmaz ama ben yayınlayayım icimde kalmasın aglıyom sonra
hehe
oc jaehyun, alısık oldugumuz gibi
pacify her'den bu yana hicbir sey degismedi yani:)
