KİRALIK AŞIK (B×B)

6.Bölüm 🌿

Medyaya düştüm ❤❤❤

Barlas yaklaşık iki saattir düşünüyordu.Bardan henüz ayrılmamıştı.Açıkçası düşünmekten aklına bile gelmemişti eve gitmek.Barmen,arkadaşıydı ve Barlas'ın düşünceli olduğunu görünce sormadan edemedi."Hey,neyin var senin?Iki saattir bisey içmeden sadece oturuyorsun.İyi misin?"diye sordu ve Barlas düşüncelerinden anca sıyrıldı."Iyiyim.Neden ki?"dedi Barlas iki saat önce söylediği viskiyi yudumlamadan önce."Bilmiyorum.İyi görünmüyorsun.Şu viskiyi iki saat önce söylediğinin farkındasındır umarım?"dedi sorar gibi.Cidden iki saat orda oturup bunu mu düşünüyordu?Kolundaki saate baktı.Gece 01.15 i gösteriyordu saati."Ben gitsem iyi olacak.Çok yorgunum.Kolay gelsin sana."dedi arkadaşına eliyle selam verip cevabını beklemeden çıktı bardan.

Serin hava yüzüne çarpınca biraz açılmıştı Barlas.Ne yapacağına,Mahire ne cevap vereceğine henüz karar verememişti.Kafası allak bullak olmuştu.Eve yürüyerek gitmeyi tercih etmiş,kaldırımdan yürüyordu hemde düşünüyordu.Gece sessizdi ama Barlas'ın beynindeki sesler susmuyordu.Serin hava yüzüne çarptıkça rahatlıyordu genç adam.Evine geldiğini farkedince seri adımlarla eve girdi.Evi fazla büyük değildi ama ona yetiyordu.İki oda bir salondan oluşuyordu.Eve girince hemen odasına girdi ve kendini çift kişilik yatağına attı.Tavanı seyrederek düşünmeye başladı.Bi tarafı kabul et derken diğer tarafı hayır diye haykırıyordu.Bu düşünceler denizinde iyice batarken kendini uykunun kollarına bırakmıştı.

Barlas
Sabah uyandığımda saat kaçtı bilmiyordum.Kaç saat uyudum bilmiyordum.Mahir abiye ne diyeceğimi de bilmiyordum.Hiçbişey bilmiyordum.Adam bikac güne arayıp cevap isteyecek.Daha ne diyeceğimi bile bilmiyordum.Telefonun sesi odayı doldurunca telefonu komodinin üstünden alıp arayan kişiye baktım.Mahir abi arıyordu.İçimdeki huzursuzlukla açtım telefonu.
"Efendim abi?"diye cevap verdim.

"Günaydın koçum.Nasılsın bakalım?"dedi enerjik bir şekilde.

"Şey iyiyim.Yeni uyandım bende.Sen nasılsın abi?"

"İyiyim iyi.Eee düşünüyor musun bakalım dün konuştuğumuz şeyi?"dedi ve korktuğum şeyi sormuş bulundu.Çok  düşünmüş ve karar verememiştim ama o an Mahire bir cevap vermek geldi içimden.
"Ben çok düşündüm.Kafayı yiyecek kadar düşündüm ve..."deyip duraksadım.Derin bir nefes alıp devam ettim."Hayır b-ben yapamam.Üzgünüm ben daha kendi yaralarımı tamamen saramamışken kimseye yara bandı olamam."dedim hızlıca içimdeki huzursuzlukla.

"Bak koçum.Dinle beni.Sen kimseye yara bandı olmayacaksın.Sadece birbirinizin yarasını sarmış olacaksınız.Birlikte zaman geçireceksiniz.Yani bu iş belki senin için iyi olur."dedi.Bende o an geceden beri aklımı kemiren şeyi söyledim Mahire.

"Sonra ne olacak?Birbirimizin yarası olacağız.Değil mi?Ben bunu yapamam."dedimYapamam dememe rağmen hala kararsızdım ve Mahir beni iyi tanıyordu.

"Peki.Bence sen bi kez daha düşün.Ben şimdi kapatıyorum.Görüşürüz."dedi ve cevabımı beklemeden kapattı telefonu.

Barlas'ın geceden beri aklını kemiren tek şey vardı.Sadece o yüzden yapmamalıyım diye düşünüyordu.Olma ihtimali olan şey yüzünden deli gibi korkuyordu.Ya olursa diye düşünmekten,gerçekten de kafayı sıyıracak noktaya gelmişti.

Salondaki masaya oturdu.Ellerini masaya koydu.Başını da ellerinin üstüne koydu ve seslice düşündü korktuğu şeyi."Yapamam.Hayır yapamam."dedi ve bi süre sustu.Sonra derin bir nefes alıp devam etti."Ya ona aşık olursam?"

Nasıl gidiyor?

İyi okumalar 🌿