KİRALIK AŞIK (B×B)

13.Bölüm 🌿

Medyayı dinlerken okursanız daha iyi olur :)

Sahneden indikten sonra direk Araf'ın yanına gittim.Fazla konuşmadan,ufak bakışmalar eşiliğinde biseyler içtik.Çok fazla olmasada onunla zaman geçirmek iyi geliyordu.Acaba o da benim gibi düşünüyor muydu?Düşünmese benimle burda oturup biseyler içip sohbet etmezdi ki.Öyle değil mi?

"Sıkılmıyorsun değil mi ben sahnedeyken?" diye sordum birden.

"Hayır.Aksine seni izlemek hoşuma gidiyor."dedi.Sonra ağzından bir an kaçırmış gibi toparlamaya çalıştı.Yanakları da kızarmıştı."Yani şey...Sesin güzel ya şarkı da güzel geliyor."dedi ama şu an domateslere taş çıkarırdı yanaklarının kırmızılığı."Demek istediğim..."dedi ama ben sözünü kestim.Yoksa toparlamaya çalışırken daha çok batıracaktı."Anladım.Sıkılmıyorsun."dedim gülümseyerek.O da hızlıca başını salladı beni onaylar şekilde Bu hâline de gülümsedim.Ona baktığımda o da gülümsüyordu."Son yarım saatim kaldı.Daha kalacak mısın?"diye sordum.Gitmesini istemiyordum.Ama saat geç oluyordu.Saate baktı."Yarım saat sonra giderim."dedi ve bu bir miktar heyecanlanmama sebep oldu.

Tekrar sahneye çıktığımda yine slow bi şarkıya başladım.Artık gözlerim direk istemsizce Araf'ı buluyordu.İçimden bütün şarkıları ona ithaf ediyordum ama o bilmiyordu.Bilmesine gerek yoktu.Kendime sövüyordum ona kapıldığım için.Bi kere ağzım yanmıştı ama ben yine akıllanmamış kapılıp gitmiştim.Ama o bana böyle bakarken başka şansım yoktu.Her şarkımda gözlerini ayırmadan beni dinlemesi,benimde gözlerimi ondan alamamam sonucunda bütün şarkıları gözlerine bakarak söylüyordum.İcimde tarifi zor şeyler yaşarken,onun içinde neler yaşadığını çok merak ediyordum.

Şarkının ilk satırlarını okurken gözlerim onu buldu.

Bi yanarsın
Bi sönersin
Aşk mıdır adı nedir bilmem

Tanrım!Çok anlamlı bakıyordu.Anlam yüklemek istemiyordum ama öyle bakıyordu işte.Nasıl anlam yüklemeseydim ki?

Kırılırsın,darılırsın
Razıyım her cümlene dünden

Ölürüm uğrunda
Bilmem ne kadar umrunda
Beni sen yok ettin
Hani gül misali soldum yar

İçim içime sığmıyordu sanki.Resmen sahnede şarkı söylerken aşık olduğumu anlamış ve bunu kabullenmiştim.Ne yapabilirdim ki?Bunu inkar etmem bir işe yaramazdı.Kabul etmem de aynı şekilde bi işe yaramayacaktı.Günün birinde bu iş bitecekti.Ben sadece kiralık bir aşıktım.Gerçekten bir aşık.

Can kenarım
Attığın her adım
Beni bitirdi
Bak kırıldı kol kanadım

Yok yalanım
Halimi soranım
Senin yerin benim yanım
Beni sevdiğin kadarım

Şarkı bittiğinde hala ona bakıyordum.Şu koskoca mekânda sadece o vardı sanki.Yeşillerim sadece onun mavilerini görüyordu.

Şarkı bitince sahnede kabullendigim gerçekliğin farkına bir daha vardım ve bu tokat etkisi bıraktı üstümde.Acaba şarkının üstüme bıraktığı duygu yoğunluğundan böyle düşündüm desem işe yarar mıydı?Yaramazdı.Çünkü şarkı çoktan bitmişti ve ben hala aynı düşünüyordum.İflah olmaz aptal bi aşıktım.

Barlas aşık olduuu.

Medyadaki şarkıyı dinlerken aska geldim ve böyle bir bölüm ortaya çıktı.

Diğer bölüm Araf'ın düşüncelerini yazmaya çalışacağım.Umarım düşündüğüm gibi yazabilirim.

Fazla uzatmak istemiyorum çünkü fazla uzayınca sıktığını biliyorum.

O yüzden bir an önce sadede geliyorum ki sıkılmayın.Okurken keyif alın diye.

Bu arada 1k yı çoktan geçmişiz hepinize teşekkür ederim 🎊🎊🎈🎈

Sizleri seviyorum 💜❤

İyi okumalar 🌿