KİRALIK AŞIK (B×B)

16.Bölüm 🌿

Medya Barlas'ın söylediği şarkı

Barlas
Dudaklarımdaki ani baskı ve sıcaklıkla bulutların üstünde hissederken aynı zamanda da yere çakılma korkusuyla yanıyordum.Bir bakışıyla dağıldığım kişinin bir öpüşüyle harikalar diyarında gibi hissediyordum.O güzel mavilerinden bir kapı açılmış ve ben o kapıdan kalbine ulaşmış,güzellikleri yakından tadıyordum.

Elini kalbimin üstüne koyduğunda bende elimi onun elinin üstüne koydum ve bi süre sonra dudaklarımızı zorda olsa ayırdık.Yere çakılma hissiyle kendime geldim.Hala elini tutuyordum.Hala dudaklarımız yakındı.Tek fark artık öpüşmüyorduk.O sessizlikte sadece kalp atışlarımızın sesi vardı sanki.Araf sessizliği bozdu sonunda."B-ben...B-Barlas...Şey..."dedi.Yanakları kızarmış,yüzünü yere eğmişti.Benimde yüzüm alev alev yanıyordu.Damarlarımda kan yerine saf elektirik var gibi hissediyordum.O yine konuşmaya çalışmıştı ben hiçbişey diyemiyordum.Özür dilemek istemiyordum.Çünkü hata yaptığımı düşünmüyordum.

Lâl olmuş gibiydim.Ne demeliydim?Ne yapmalıydım?Gitsem bi türlü kalsam bi türlü.Konuşmam gerektiğini düşünüp kafamda bişeyler toparlamaya çalışıyordum ama kelimeler dönüp duruyordu."Ben özür dilerim.Yani ben...Tutamadım kendimi.Bi daha olmaz."dedi Araf mahcup bi şekilde.Kızdığımı falan mı düşünmüştü?Yüzüme bakmıyordu.Utandığı için olabilirdi.Ona doğru döndüm."Araf,özür dileme.Ortada yanlış bisey yok.Sana kızdığımı da düşünme."dedim ama bisey demedi."Ben artık gitsem iyi olacak."dedim ve evden ayrıldım.

Bi süre yürüdükten sonra taksiye bindim.Bir an önce eve gidip yatıp uyumak istiyordum.En azından bi süre de olsa dünyayla bağımı koparmış olurdum.Eve geldiğimde duşa girmeyi düşündüm çünkü ılık su rahatlamamı sağlıyordu.Kısa bir duş aldıktan sonra odama geçip rahat biseyler giydim ve kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Bikac saat sonra uyandım.Akşam iş vardı ve ise gitmeliydim.Uyandığımda saat 8 di.Hemen kalkıp duş aldım ve biseyler yiyip hazırlanmaya başladığımda saat 9 olmuştu.Dolabımdan kıyafet seçerken aklıma Arafla öpüştüğümüz an geldi.Elim istemsizce dudaklarıma gitti ve içimde kipirtilar oldu.Bugün ona doğru dürüst bisey demeden çıkıp geldiğim için kendime kızmaya başladım.Ben Araf'ın yerinde olsam çok kötü hissederdim.

Araf'ın bara gelip gelmeyeceğini düşündüm.Sonra gelmeyeceğine kanaat getirdim.Ben öyle düşünüyordum.Belki de bugün ona içimdeki herşeyi anlatmak için çok iyi bir fırsat gelmişti önüme ve ben bu fırsatı tepmiştim.Icim burkuldu birden.Hüzün çöktü içime.Onu öyle geride bırakıp geldiğim için pişmanlık sarmıştı bedenimi.

Giyinip evden çıktığımda bara doğru yürümeye başladım.Günden güne serinleyen hava ve iliklerime işleyen rüzgar kendime gelmeme sebep oluyordu.Araf'ın beni neden birden öptüğünü düşünüyordum yürürken.Ya o da bana karşı biseyler hissediyorsa?Bu iyi mi olurdu,kötü mü?Ben babasının tuttuğu kiralık bir aşıktım.Gerçekleri öğrense,yüzüme bakar mıydı?Bakmazdı.Onu incitmekten co korkuyordum.Ama zaten bu hikâyede ikimiz baş roldük ve ikimizde birbirimize derman olalım derken daha derin yaralar açacaktık kalbimizde.Zaten Araf şimdiden bana hem zehir hem panzehir gibiydi.Bir bakışıyla göklere çıkıyor,bir bakışıyla yere çakılıyordum...

Bara geldiğimi farkettim ve serin havadan derince bir nefes çektim içime.Sonra bara girdim.Direk kulise gittim.Kimse yoktu.Geniş ve rahat koltukta biraz oturduktan sonra adımın seslenildiğini duydum.Iceri girdim.Icimdeki huzursuzluk bi gıdım bile geçmemişti.Sahnede benim için bulunan yüksek bar taburesine oturdum.Şarkıya giriş için müzik çalıyordu sahnede kısaca göz gezdirdim.Tam gözlerimi kapatıp şarkıya adapte olacaktım ki bir çift maviye takılı kaldım.Gelmişti.Vazgeçmemişti.O bana bakan mavileri görünce içimdeki huzursuzluk toz bulutu misali dağıldı gitti.

Mavilerinde tedirginlik görsem de ona korkmamasını söylüyordum.Söylediğim şarkılarla ona ulaştığım kaçınılmaz bir gerçekti.Şarkıya giriş yaptım.Bu kez gözlerimi kapatmayacaktım.Doğrudan ona bakacaktım.Umarım ona seslendiğimi anlardı.

Şüphen mi var olmasın korkma
Sallanır her gemi vuran dalgalarla
Biraz sabır biraz zaman
Kalbimizin akıyla çıkarız
Bu zordan

Gözünü ayırmıyordu yine.Bu kez bende ayırmıyordum.Sanki beni dinleyen tek kişi oymuş gibi,sadece onu görüyordum ve ona sesleniyordum söylediğim şarkıyla.

Kurunun yanında yaşta yanabilir
Güzeli varsa kötüde olabilir
Katlanılmaz diyen büyük yanılır
Seven insan her şeye katlanabilir

Biz neleri atlatmadık ki
Bak gör bunu da aşarız
Büyük aşklar büyük acılarla
Sınanırmış unutmamalıyız

Biz neleri atlatmadık ki
Bak gör bunu da aşarız
Büyük aşklar büyük acılarla
Sınanırmış unutmamalıyız

Evet,biz kendi hayatımızda çok şey atlatmıştık.Ikimizde ihaneti acı bir şekilde tatmış ve birbirimizin yarasını sarmaya çalışırken bulmuştuk birbirimizi.Şarkıyı bitirdiğimde yüzündeki tebessüm beni anladığının habercisiydi.Bir an önce sıramın bitmesini istiyordum.Çünkü bu gece bazı sırlar açığa kavuşmalıydı...

Aniden kapımı çalan ilham ve ortaya çıkan böyle bir bölüm.

Umarım beğenirsiniz.

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🌿

Saat;03:15