KİRALIK AŞIK (B×B)

29.Bölüm 🌿

Barlas
Tekin'in ölüm haberini almıştık ve bir daha hayatımıza girmeyeceği için ölmesine üzülmedim.Beni öldürecek kadar gözü dönmüş biriydi.Araftada bir üzüntü belirtisi yoktu.Hatta sevinmişti bile.Kahvaltıdan sonra her ne kadar istemesem de Araf beni zorla odaya çıkarıp yatırdı.Dinlenmem için.Yatağa girdim.O da yanıma yattı.Yatakta uzanıyordum o da göğsüme yatmıştı.Ben onun saçlarını oksuyordum o da göğüs kısımlarımda elleriyle hayali şekiller çiziyordu.Dalmış gibiydi."Sevgilim?"dedim yumuşak bi sesle."Efendim sevgilim?"diye cevap verdi tatlı tatlı bakarak."Şey...Merak ediyorum da,Tekin'in ölümü hakkında ne düşünüyorsun?"dediğimde elinin hareketleri durdu.Toparlandı ve karşımda bağdaş kurarak oturdu."Üzülmedim.Beni aldattı,seni yaraladı.Ölümlerden döndün.Tamam eskiden sevmiştim.Ama o kızla onu yatakta bastığım gün o ölmüştü zaten.O yüzden ölümü benim için pek bisey ifade etmiyor."dedi.Gözlerinde inan bana der gibi bir ifade vardı.Ama ben zaten ona inanıyordum.Gercekten sadece merak etmiştim."Sana inanıyorum sevgilim.Ben sadece merak etmiştim."dedim ve elimi uzattım gülümseyerek.Gülümsedi ve kalktı yataktan.Şaşkın bi şekilde ona bakıyordum.Ne yani kızmış mıydı?Odadaki orta sehpaya doğru ilerlediğinde neden kalktığını anlamıştım.Ilac poşetini sallayarak konuştu."Önce ilaçlar içilecek Barlas bey."dedi ve ilaçlarımı verdi.Ilaclarimi içince yanıma uzandı yine eski yerine.Göğsüme yattı.Elini üstümden doladı.Bende onu sardım kollarımla.Uyku bedenimi esir alınca karşı koymadım ve sevdiğim adamın kollarında huzurlu bir uykuya bıraktım kendimi.

Bir haftadır işe gitmiyordum ve Araf hala bırakmıyordu.Evime de gidemiyordum.Kendimi iç güveysi gibi hissetmeye başlamıştım.Araf bu durumdan hiç şikayetçi değildi.Bende değildim.Sonuçta günlerdir sevgilimle uyuyup uyanıyordum.En huzurlu günlerimi yaşıyordum.Aslında gittikçe iyilesiyordum.Evime gidebilirdim ama Araf kesinlikle göndermiyordu.

Yatakta uzanmış bunları düşünürken,Arafta uyanmıştı."Günaydın sevgilim."dedi gülümseyerek uykulu uykulu."Günaydın sevdiğim."dedim bende uykudan eser olmayan sesimle,gülümseyerek."Ne zaman uyandın sen?"dedi yerinden doğrulup gerinerek."Çok olmadı bebeğim."diye cevap verdim.Başını salladı.Sonra duvardaki saate baktı."Saat 1 olmuş.Biraz dışarı çıkalım mı sevgilim?Gezeriz,hava almış oluruz.Ne dersin?"dedi."Olur bebeğim.Bende sıkılıyordum zaten."dedim."Tamam.Yaran acımıyor değil mi?"diye sordu.Acımıyordu.Bana o kadar güzel bakıyordu ki hemen iyilesmistim.Yaram tam gecmese de canımı yakmıyordu."Acımıyor bitanem."dedim."Tamam o halde.Ben odama geçip hazırlanayım.Hadi sende hazırlan bakalım."deyip dudaklarımdan öpüp odasına gitti.Bende dolaptan üstüme rahat ama şık biseyler seçip hazırlanmaya başladım.

Giyindikten sonra aklıma gelen şeyle Onur'u aradım.

"Onur naber?"

"İyi kanka senden naber?Nasılsın?"

"İyiyim kardeşim.Sana bisey diyeceğim ya.Daha doğrusu bisey isteyeceğim."

"Tabi kanka."

"Ya şey.Barda kulisteki aynalı dolabın çekmecesinde bana ait bi yüzük var.O yüzüğün ölçülerinde iki alyans alır mısın?Ben sana fotoğrafını atacağım alacağın alyansların."

"Vaaay evlenme mi teklif edeceksin Araf'a yoksa?"

"Düşünüyorum öyle biseyler.Yapar mısın dediğimi?"

"Ayıpsın.Tabi yaparım kanka."

"Adamsın.Sonra görüşürüz.Fotoğrafı atıyorum.Biz Arafla dışarı çıkacağız.Ben sana haber veririm o zaman getirirsin sana zahmet."

"Tamam kardeşim.Iyi eğlenceler."

"Eyvallah kardeşim sağol." dedikten sonra telefonu kapattık.Evet bu akşam Araf'a evlilik teklifi etmek için güzel bir zamandı.Belki evlenemeyiz ama en azından birlikte yaşayabiliriz.Düşüncesi bile beni mutlu ediyordu.Her geceye Arafla uyumak,her sabaha Arafla uyanmak harika olurdu.

Bunları düşünürken odamın kapısı tıklatıldı ve Araf içeri girdi."Hazır mısın sevgilim?"dedi yanıma gelirken."Hazırım sevdiğim çıkabiliriz."dedim ve çıktık.Arabaya binince Onur'a fotoğrafı atacağımı hatırlayıp,hızlıca gönderdim.Onur'un onay mesajını alınca telefonumu cebime attım ve kemerimi taktım.Arafla birbirimize bakıp gülümsedik ve yola çıktık.

Araf
Aslında bu akşam Barlas'ı dışarı çıkarma amacım bambaşkaydı.Ona evlenme teklifi edecektim.Artık birlikte yaşamalıydık.Her anımda olmalıydı.Yüzükleri ayarlamıştım bile Onur'un yardımıyla.Bu akşamki sürprizin sonunda teklifi yapacaktım ve umarım herşey planladığım gibi olur.

Gecenin sonunda Barlas nişanlım olacaktı.Aramızda hiçbir engel yoktu.Tekin tamamen ortadan kalkmıştı.Babam zaten herşeyi biliyordu ve karşı değildi.Hayatımızda kötü ve homofobik insanlar yoktu.En önemlisi de aşk vardı.Aşkımız vardı.Her zorluğun karşısında duracak kadar büyük bir aşkla bağlıydık birbirimize.Sadece bu bağı kuvvetlendirecektik.

Umarım bu akşam herşey yolunda giderdi de sürprizimi yapabilirdim.

Diğer bölüm final.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🌿

Bu arada karantina nasıl gidiyor?İyi misiniz?