KİRALIK AŞIK (B×B)

17.Bölüm 🌿

Sıram bitince Araf'ın yanına gittim.Meyve suyu söylemiş onu içiyordu."Selam,oturabilir miyim?"Dedim."Tabii ki."dedi gülümseyerek.Bende oturdum.Konuşmak istiyordum ama ne diyecektim ki?Öyle sessizce oturuyorduk.Birbirimizin yüzüne bakamıyorduk.O muhteşem andan sonra acayip bir utanç çökmüştü üstüme."Ben bugünle ilgili konuşmak istiyordum ama..."dedi ve dudaklarını birbirine bastırdı.Yüzüme bile bakamıyordu.Bu kadar utanırken bu konu hakkında nasıl konuşacaktı?Yüzümde ister istemez bi gülümseme oldu."Ne gülüyorsun?"dediğinde kendime geldim.Kaşlarını hafif çatmış bana bakıyordu."H-hiiç."diyebildim sadece.Beni izlediği fikri yine gülümseme istegimi tetiklese de kendimi durdurdum."Bak burası konuşmak için uygun bir ortam değil.Daha sakin bi yere mi gitsek?Ne dersin?"dedi."Bence de gidelim.Başka işim yok."dedim.Kafasını salladı cebinden cüzdanını çıkarırken elini tuttum.Ama tamamen durdurmak içindi.Ona ücret ödetecek değildim."Benden olsun.Ben öderim.Koy cüzdanını yerine."dedim.Dudaklarını yaladı önce.Sonra yutkundu ve bende adem elmasının hareketini izledim."H-hayır olmaz.Ben öderim."dedi.Bende omuzlarından bastırıp yerine oturttum.Böyle bir hareket beklemediği için şaşkın bir şekilde bakıyordu.O hala şaşkın bir şekilde otururken hesabı ödemeye gittim.

Araf bizi daha sakin bi yere getirmişti.Ciddi anlamda sakin.İn cin top oynuyordu.Deniz kenarındaydık ve böylesine güzel bi yer nasıl kesfedilmemişti şaşırmıştım?Arabadan inmek istiyordum ama hava esiyordu ve soğuktu.O yüzden arabada oturmayı tercih etmiştim.Sanırım Arafta benimle aynı fikirdeydi ki o da inmek için bir girişimde bulunmamıştı.Öylece oturuyorduk ve sessizliği Araf bozdu."Buraya her zaman gelmiyorum.En son annem öldüğünde gelmiştim.Bide bu sabah.Normalde hep kötü olduğumda gelirdim ama sabah geldiğimde...Mutluydum Barlas.Uzun süredir ilk kez mutlu hissediyorum.Gercek anlamda hemde."deyip sustu bi süre."Annem öldüğünde bir yarım gitti gibi hissettim.Tam bi yıkım olmuştu.Annemin ölümünün üstünden 2 yıl geçmişti ki biriyle tanıştım.Daha yeni yeni toparlanıyordum.Tekin.Tekin beni tekrar hayata döndürdü.O benim gibi değildi.Biseksüeldi..."dedi ve derin bi nefes alıp devam etti."Annem ve babamdan sonra Tekine güvenmiştim.Bigun ona sürpriz olsun diye evine gittim.Anahtar bende de vardı.Eve girdiğimde onu bi,bi kızla bastım.Daha tam kendime gelememişken böyle olması çok koydu bana.Sacmasapan bahaneler uydurdu.Şeytana uydum falan.Affetmedim.Sonra yine içime kapandım.Babam çok uğraştı benim için.İyi ki var."Dedi ve arabadan indi.Bende peşinden indim.Gözlerini kapatmış denizi dinliyordu."Sonra biri çıktı karşıma.Bana müzik öğretmenliği yapacakmış.Gitar ve piyano çalmayı öğretecekmiş."dedi ama bunları derken gözleri hâlâ kapalıydı ve yüzünde sevimli bi gülümseme vardı.Bende gülümsüyordum.Benden bahsediyordu.Gözlerini açıp bana doğru döndü ve gözlerini gözlerime dikti."Belki onun haberi yok.Ama o bana başka şeylerde öğretti."Dedi.Merakla sordum bende."Neyi öğretti?"dedim."Ben Tekine aşık olduğumu sanıyordum ama değilmişim.Bunu öğrendim onu tanıyınca ve..."dedi ve derin bir nefes alıp devam etti."Güvenmeyi ve gerçek aşkı öğretti."Dedi.Içimden biseyler aktı o öyle deyince.İcerden içerden eriyordum.Hâlâ göz gözeydik ve benimde biseyler demem gerekiyordu."Benimde geçmişte canım yandı.Senin hikayenle benziyor.Ben dermanımı sende buldum.Sen benim hem zehirim hemde panzehirimsin.Bi bakışın yetiyor Araf biliyor musun?Ben senin bi bakışınla bulutlara çıkıyor,bi bakışınla yere çakılıyorum."dedim ve derince nefesler aldım.Şimdi söyleyeceğim şeyler için derin nefeslere ihtiyacım vardı."Araf bana neler yaptığından haberin bile yok.Gözlerimi kapatınca bile senin mavilerini görmem hiç normal değil.Gece rüyamda,gündüz hayalimde güzel yüzünü görmem hiç normal değil.Sürekli aklımda olman,her hücremi senle doldurman hiç adil değil."dedim ve dudaklarımız tekrar yakınlaştı.Bu kez bilinçli oluyordu ve heyecandan kalbim ağzımda atıyordu sanki.Dudaklarımız birbirine milim kala durdu.Nefesimizi dudaklarımız da hissediyorduk.Tam bu şekilde dururken Araf fısıldadı usulca."Seni seviyorum Barlas Candan."dedi.Kalbim alaşağı oldu o anda.Benimde dudaklarim benden bağımsız olarak aralandı."Seni seviyorum Araf Türkoğlu" diye fısıldadım bende ve dudakları dudaklarıma bir öpücük daha bahşetti.Bu seferki özlem ve aşk doluydu.İliklerime kadar hissediyordum...

Tam şu an yazdım ve nasıl oldu bilmiyorum ama yazarken duygulanmadım da diyemem.

Umarım begenirsiniz.

Bu kitabımı da fazla uzatmak istemiyorum yakınlarda bi yerler de final yapmayı düşünüyorum.Yapmalı mıyım yoksa  uzatayım mı?Yorumlarda belirtin lütfen 🙏

Sizleri seviyorum 🥰❤

İyi okumalar 🌿