KİRALIK AŞIK (B×B)

18.Bölüm 🌿

Araf
Güne mutlu uyandım.Çok uzun süre sonra gerçek anlamda güne gülerek uyandım.Seviyordum çünkü.Kalbim tekrar atmaya başlamıştı.Barlas başıma gelen en güzel şeydi.Aklıma dün gece geldikçe,göğüs kafesimdeki kelebekler uçuşuyordu.Gözlerimi kapatıp geceyi düşündüm.Elim dudaklarıma gitti ve o an aklıma geldi.Yumuşak dudakların dudaklarıma dokunuşu.Dudaklarımız birbirini keşfederken,ellerimizin birbirine kenetlenmesi...Hepsi muazzam ayrıntılardı.

Yataktan kalkıp kısa bir duş aldım ve giyinip kahvaltıya indim.Babam her zamanki gibi beni bekliyordu masada."Günaydın babacım."deyip yanağından öptüm.Epey şaşırmıştı.Çünkü ben böyle şeyleri yapmayı çook eski zamanlarda bırakmıştım.Babamda şaşkınca bakarak;"Günaydın oğlum.Hayırdır?Bayram değil seyran değil."dedi."Evet ama öpesim geldi.Rahatsız olduysan öpmem bi daha."dedim yalancı bir küslükle."Yok oğlum.Ne demek rahatsız olmak?Şaşırdım sadece.Bu aralar çok mutlusun.Neye borçluyuz cidden çok merak ediyorum."dedi.Her ne kadar seviyorum diye bağırmak istesemde bu istegimi bastırıp farklı bir cevap verdim."Çünkü hayat üzülüp yas tutmak için çok kısa.Artık gereksiz ve küçük şeyler için üzülmemeye karar verdim."dedim ve babamın gözlerinin mutlulukla parladığını an be an şahit oldum."Bende uzun zamandır bunu anlatmaya çalışıyordum.Mutlu olmana çok sevindim."dedi ve gülerek çayını yudumlayıp kahvaltısına devam etti.Tabi bende...

Babam o gün ise gitmemiş evde çalışıyordu.Bende Barlas'ın gelmesini bekliyordum.Birbirimize açıldıktan sonraki ilk dersimizi yapacaktık.Çok heyecanlıydım.Odamda hazırlanırken zilin sesini duydum.Barlas gelmiş olmalıydı.Bikac dakika sonra heyecanla aşağıya indim.Ortalıkta kimse yoktu.Etrafa bakınırken babamın odasından sesler geliyordu.Biseyler konusuyorlardi ama duyamıyordum.Kapıya yaklastigimda daha ner duyuyordum.
"Oğlum çok mutlu Barlas.Hepsi senin sayende."dedi babam.Demek anlamıştı."Teşekkür ederim efendim."dedi Barlas."Zaten bu işi yapabileceğini başından beri biliyordum.Aferin sana.Söyle bakalım karşılığında ne istiyorsun?"Ne işi ne karşılığı?Tanrım nolur düşündüğüm olmasın.Ne olur Barlas bunu yapmış olmasın.Ne olur?Birden odaya girdim."Ne işinden bahsediyorsunuz siz?"dedim ve Barlas'la babamın bakışlarından korktuğum şeyin olduğunu anlamıştım.Hemen gözlerim dolmuştu.Barlasa bakarak konuştum."Duyduklarımın doğru olmadığını söyle."dedim.Susuyordu.Daha çok bağırdım."Duyduklarım doğru mu?Seni babam mı buldu?Gitar öğretmen için tutmadı mı seni?"dedim.Görüş açım azalınca ağladığımı farkettim."Bak Araf duyduğun şeyler doğru ama."dedi.Konuşmasına izin vermedim."Sana inanmıştım.Yıllar sonra sevmeyi öğrendi bu yaralı kalbim.Güvenmeyi öğrendi.Yillar sonra ilk kes güldü bu yüzüm.İlk kez mutlu oldum.Ama yine kandırılmışım.Ne kadar aptalmışım.Sen baba sanada güvenmiştim ben.Sırtımdan hançerledin beni.Bu kadar mı umudu kesmiştin benden."dedim.Babam cidden üzgün görünüyordu.Barlasta ağlıyordu."Oğlum ben herşeyi sen mutlu ol diye yaptım."dedi."Size yazıklar olsun."dedim ve odama çıktım.Kapıyı kilitleyip yatağıma girdim.Oysa güne çok mutlu başlamıştım.

İşte yine olmuştu.Yine güvenim boşa çıkmıştı.Aşkım koca bir yalan üzerine kurulmuş.Hemde babam yapmış.Artık kimseye güvenmek yok asla.Bu kez kalbimdeki yaralar nasıl kapanır bilmiyorum ama kalbimin kapısını çoktan kapattım.

Kaos sevmediğimi söylüyorum her zaman ama bu olmalıydı.

Umarım uzun sürmez.

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🌿

Saat;03:12