don't let your crown fall ❅ bts•bp

2 ❧ a little darkness

Genç kız yüzündeki mutlu gülümsemesiyle örgü sepetinin içine birkaç yiyecek daha koydu. Küt kesilmiş sarı saçlarını savurduktan sonra aynı mutlulukla ile sepeti alarak bir balo salonu kadar büyük olan mutfaktan çıktı. Arkasından mutfakta çalışan genç bir kız seslenmişti: "Leydim, keşke izin verseydiniz sizin için ben hazırlardım."

"Önemli değil, benim için de değişiklik oldu." Saray çalışanı leydisinin önünde bir baş selamı verip uzaklaşırken Lalisa gülümsemekle yetinmişti. Ardından saatin henüz ona bile gelmemiş olmasının verdiği rahatlık bedenini sararken Reilius Krallığı'na ait en görkemli sarayın koridorlarında yavaş adımlarla yürümeye başladı. Üzerinde ipek ve saten karışımı açık mavi, uzun bir elbise vardı. Bugün ormana gitmeyi planladıklarından ötürü her zamankinden daha sade giyinmişti. Sevgilisiyle beraber hoş vakit geçirmek ve kafasını dağıtmak tek dileğiydi. Bu görkemli saray, ışıltılı koridorlar, özenle her yere yerleştirilmiş şamdanlar ve biblolar aslında o kadar da eğlenceli değildi. Hatta, gerçekten sıkıcıydı. Koridorun biraz ilerisinden sağa dönünce karşısına çıkan Taehyung yüzündeki tatlı tebessümün büyümesine sebebiyet vermişti. Koşar adım ilerledi ve kolundan tutarak onu durdurdu. Arkası dönük olan siyah saçlı genç adam yavaşça başını,Lisa olduğuna emin olarak çünkü ona Lisa'dan başka kimse böyle saygısızca dokunamazdı, çevirmiş sonraysa vücudunu tamamen genç kıza döndürmüştü. Taehyung'un yanındaki askerler birkaç adım geri çıkıp onlara özel alan oluşturduğunda Lisa, ellerini çekmeden konuşmuştu. "Ne yapıyorsun?"

"Bir görüşmem var," demişti Taehyung. "Acil bir toplantı." Suratı ifadesizdi hatta biraz endişeli bile gözüküyordu. Gözlerinden karanlık parlaklıklar süzülüyordu, yan taraftaki pencereden süzülen Güneş ışıkları bile onun gözlerindeki gölgeleri yok edemiyordu. Lisa, Taehyung'un kahverengi göz bebeklerinin niçin hep biraz hüzün barındırdığını merak etti.

"Tamam," Bu tür şeylere oldukça alışıktı. "O zaman pikniği bir iki saat erteleyebiliriz. Toplantın tahminen ne zaman biter?"

Taehyung, piknik olayını tamamen unuttuğunu fark ederek kaşlarını şaşkınlık içinde havaya kaldırdı ve sol elini kaldırıp saçlarını hafifçe dağıttı. Şimdi, siyah saç tutamları gözlerinin üzerini tamamen örtmüştü. "Emin değilim, en fazla iki saat sürer ama daha sonrasında da işlerim var. Akşam için babamın yakın dostlarından biri ziyarete gelecek ve okumam gereken birçok mektup var. Belgeleri düzenlemeliyim üstelik-"

"Tamam Taehyung," dedi Lisa omuzlarını düşürüp pes ederek. Bütün hevesi bir toz bulutu gibi uçup gitmiş, heyecanı söküp atılmış ve yüzündeki gülücükler sönmüştü. Mutsuz hissediyordu. Beş dakika kadar önce hissettiklerinin tam tersi durumdaydı. Pekala, gerçekten alışıktı. Taehyung her zaman böyleydi ama garip bir şekilde her seferinde Lisa'nın kalbi daha fazla kırılıyordu. Bir şey söylemeden arkasını döndü ve bu sefer hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladı.

"Üzgünüm Lalisa, sonra telafi ederiz olur mu?"

Ne yazık ki, o sonra hiç gelmeyecekti ve Lisa bunun farkındaydı.

***

Taehyung; ay taşları denilen şeffaf fakat parlak taşlarla süslenmiş bir çerçeveye sahip, siyah renkli tahtında oturuyordu. Taht odasında kendisinin isteği üzerine kimse yoktu. Koca salonda yalnızca diğer odalardan gelen ve duvarlardan geçip giden seslerin uğultuları vardı. Kral; çocuğunlukla zamanını böyle geçirir, bu sessiz odada yalnız başına tahtında oturur ve düşünüp dururdu. Gittikçe güçsüzleşen ülkesini, halkının çeyreği gibi önemli bir kısmının yaşadığı açlık ve sefaleti nasıl düzelteceğini düşünürdü. O, iyi bir kraldı. Fakat ne yazık ki, babasından ve büyükbabalarından ona kalan tek miras yeterince iyi ilgilenilmemiş bir ülke, sıkıntı çeken halk ve yalnızca gösteriş için düzenlenmiş bu taht odasıydı. Tabii, siyah saçlarını süsleyen o mükemmel tacı saymazsak.