KAKTÜS & LAVİNİA

Bölüm 23

28.02.2020

Bazen hayattan istediklerinizi alamazsınız. Ya da elinizde olanların farkına varamazsınız.

Bu kitabı yazmaya başladığımda eskiden çektiğim acıları düşündüm. Ve kitap ona göre şekillendi. :(

Deniz'den:

Eve gittiğimde eşyalarımı hemen bırakıp duşa girdim.

Duştan sonra üzerime uyku çöktüğü için kendimi yatağa bıraktım.

Kalktığımda saat 23.37'ydi güya Aslı'nın gönlünü alacaktım. Yüzümü yıkayıp düzgün bir şeyler giydikten sonra camdan yangın merdivenlerine indim.

Aslı'nın camının önünde durduğumda yine masasında bir şeyler çiziyordu. Camı tıklattım. Duraksadı ama kafasını kaldırmadı. Tekrar tıklattım. Umursamadan devam etti. Bi daha tıklattım. Gözünü kapattı derin bi nefes aldı. Tekrar tıklattım. Sinirle kalkıp camı açtı.

"Ne var?" Diye kükrediğinde geri çekildim.

"Sadec-"

"Konuşmak istemiyorum." Ağzımı açacakken camı kapatıp geceliği çektiğinde kaşlarımı çattım. Yukarı çıkarken bi kaç kağıdı önüme koydu.

"Edebiyat notları istemiştin." Yazan bir kağıt vardı.

Camı kapattı. Alttaki kağıtlara baktığımda burukça gülümsedim. Bana kızgınken bile beni düşünüyordu.

Şanslı mıydım?

Aslı'dan:

Sabah kömürlükten bisikletimi alırken Deniz'in sesini duydum.

"Aslı?" Umursamadan  işime devam ettim. "Artık konuşalım mı? Çünkü konuşmadan çözülmüyor."

"Konuştuğumuz zamanlar da çözülmüyor Deniz."  Karşısında durdum. "Seninle bir ay önce konuştum. Ondan uzak dur dedim. Tamam dedin. Çözüldü sandım. Ama bak çözülmedi. Neden uğraşıyoruz ki? Neden uğraşıyorsun?" Geri geri gidiyordu. Ben de inadına üzerine yürüdüm. "Bana bir sefer doğruları söyle Deniz. Hoşlandın değil mi ondan?"

"As-"

"Bahane bulmadan direk söylemeni istiyorum." Çünkü onun cevabı kalbime bıçağı sokacaktı. Biliyordum. Yavaş yavaş canımı yakacağına birden yaksın. Artık o kadar alıştım ki. Kalbim nasır tuttu.

"Evet." İşte o his. Eminim hayatında bir kere bile plotonik olan bunu bilir. Sevdiğine sahip olmadan kaybetmenin acısını.

"Tamam."

"Bunu dememi bekliyordun değil mi? Evet, ondan hoşlanıyorum diyeceğim. Senden benden sonsuza kadar uzaklaşacaksın."

"Ne yapmamı bekliyorsun? Onunla çıkarken gavat gibi yanında olmamı mı?!"

"Sadece anlamıyorum. Defne'yi kıskandın tamam. Ama neden erkekleri kıskanıyorsun?"

Ah sıçtık.

"Çünkü seni onlarla bile paylaşamıyorum. Kanka." Dedim son kelimeye bastırarak.

"Bazen aklıma kötü şeyler geliyor."Dedi şüpheyle bakarak. Dişlerimi sıktım. Vay be Deniz'in  beyni de arada çalışıyormuş.

"Aklına ne gelirse gelsin. Pes ediyorum. Tamam mı? Arkadaşım diyorsun ya bana. Arkadaş olmak istemiyorum. O yüzden peşimi bırak. Çünkü değer vermiş gibi yapmak sana yakışmıyor." Bisikletimi alıp yanından geçtim.

Yeter. Cidden. Hetero gibi davranmaktan bıktım.

Bisikleti sokağa bırakıp hızla yürümeye başladım. Gözüm sızlıyordu.

Mert'lerin mahallesinin arkası orman gibi bir yere çıkıyordu oraya doğru gittim.

Mert'ten:

"Gerçekten beni önüne atacak mısın?" Dediğimde Kerem Kafa salladı. Gülümsedim.

Ben önüne bindiğimde pedala asıldı. Aslı'ların sokağa girdiğimizde Aslı bisikletle apartmandan çıktı. Seslenecekken sinirle bisikleti yere bırakıp diğer tarafa koştu. Kerem durup arkasına baktığında kolunu ittim.

"Sen bisikletlere bak. Ben onunla konuşurum."

Kerem kafa salladığında peşinden koşmaya başladım. Bizim mahallenin arkasındaki ağaçlığa yöneldi. Takılıp düştü ama kalktı. Ağaçların arasında yere çöktü. Koluyla gözlerini siliyordu.

"Aslı?"

"Git burdan Mert." Burnunu çekip sırtını bana döndü.

"Artık konuşmamız lazım."

"Neden herkes konuşmak istiyor amına koyayım? Yeter konuşmak istemiyorum."

"Konuşmadan çözemeyiz."

"Hassiktir ordan. Konuşarak çözülse dünyada savaş olmaz. İnsanlar birbirini öldürmez. Yalan dolan hepsi." Burnunu çekti.

"Peki. Konuşmayalım. Ama yanında durayım." Omzunun üstünden bana baktı. Gözleri kanlanmıştı.

"Hiç imkansız birine aşık oldun mu?"dediğimde kaşlarını çattı.

"İmkanlı birine aşık olsak adı aşk olmaz. " yanına oturdum.

"Neden gay olduğumu öğrendiğinde kimseye söylemedin?" Dediğimde burnunu çekti.

"Söyleseydim sana zarar verirlerdi."

O gün bana ilaç getirmek için geldiğinde çekmecede gökkuşaklı bayrağı bulmuştu. Ama o günden beri bu konuda ağzını bile açmamıştı.

"Peki neden benimle konuşmadın?"

"Seni ürkütmek istemedim. Çünkü o hissin ne kadar boktan olduğunu biliyorum?"

"Ne hissi?"

"Siyah-beyaz insanların, içindeki o gökkuşağını solduracağından korkmak, berbat bi şey. Kaşlarımı çattım. "Kerem'den hoşlanıyorsun değil mi?" Gözlerime baktığında bakışlarımı yere çevirdim.

"Sen nerd-"

"Plotonik olmak çok boktan. Biliyorum." Derin nefes aldım.

"Eski okulumda gay olduğumu öğrenmişlerdi. O kadar çok şiddet gördüm ki hem fiziksel hem psikolojik." Gözlerim sızlıyordu. "Kendimi çok güçsüz hissettim." Tekrar ona döndüm. "Ama o gün o çocukları dövüp bana el uzattığında anladım. Yalnız değilim. Benim gibileri koruyanlar var.

Sonra kendi kendime 'benim gay olduğumu bilmiyor ki' dedim. Çok korktum biliyor musun? Benim gay olduğumu öğrendiğinde benden kaçarsın bana zarar verirsin diye. Herkese yayarsın diye düşündüm. Sen herkese yaymayı bırak beni korumaya devam ettin."Gözlerime dikkatle bakıyordu. " Neden yaptın Aslı?" Başını kaldırdı

"Çünkü ben de senin gibiyim." Gözlerimi büyüttüm.

"Ne?"

"Ben de karanlığın içinde o can çekişen gökkuşağındanım. Yıllarca sakladım. İnsanların yanında rol yapmaktan bıktım Mert. Hiç olmadığım biri gibi davranmaktan... Her gün aynı kostümü giyip dışarı çıkmaktan çok yoruldum. Daha ne kadar canımı yakacaklar ki, seviyorum diye... Ben artık güçsüz olmaktan çok yoruldum. Çığlıklarımı içimde yok etmekten, her şeyden..." dedi şişik gözünün yaşını silerken. "Sadece sevdim. Yanımda istedim. Sevmek suç mu?" Çöktüğü yerden ayağa kalkıp karşımda durdu. Ayağı da yaralı olduğu için yalpaladı ama düşmedi. "Sevmek suç mu Mert?"

Benim de gözlerim yanıyordu.

"Kimi seviyorsun Aslı?" Yere baktı daha sonra bakışlarını bana çevirdi.

"Deniz'i." Kaşlarımı çattım.

~~~~~~

Evvet ablalar abiler bir bölümün daha sonuna geldik. Beğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Bu arada şehit olan askerlerimize Allah'tan rahmet ailelerine de sabır diliyorum. 🇹🇷🇹🇷😔😔