The Truth Behind The Lies (Completed)

Chapter 20: The Truth Behind The Lies

"You yourself is script writer, director and a controller of your own life"

Avyanna POV.

Life is not about finding yourself, life is all about creating yourself.

I am now sitting under a big mangoe tree, remembering how my life turn upside down dahil sa mga bagay na ginawa ko dati.

As what I've said, I'm not that good in my teen age life. I am selfish and a fuckin liar, until now.

How funny to fool every one around me before, but not now, I've learn my lesson and I should face THE TRUTH BEHIND THE LIES I made. KARMA is really fuckin bitch.

I am aggressive, impulsive and one of those almost obsessed fan of sb19 in my 20's I am old enough but I am still immature.
Maybe because I was beyond to proud of the man I've meet almost five years ago. I can't forget how we meet and how we become friends and comfortable I am in just a short span of a moment.

It was summer and my papa decided that we have to go for some family reunion in the city dahil doon nakatira karamihan sa mga pinsan namin.

My twin will take up engineering kaya pinag igihan niya ang pag aaral para ma pasa ang entrance exam a papasukan naming kolohiyo. Hindi naman ganoon ka taas ang standard ng makaka pasa pero kung gusto mo talagang makuha ang gusto mong kurso lalao na't engineering talaga ang gusto niyang kunin. Nag aaral din talaga siya ng mabuti. While me, pa chill chill lang, wala pa kasi akong naiisip na kukuning kurso, saka na pag naka pasa at nagpa enrol na ako.

"Anna! Tara gusto mong sumama?" Anayaya sakin ng kakikilala ko palang na pinsan kahapon sa reunion namin. We with my papa and mama will stay their hanggang bukas kaya medyo bored na rin ako. I miss my twin na din kasi.

"Hmm? Saan ba?" I asked

"Diyan lang sa basketball court, maglalaro . Ano? Sama ka?" Ewan pero bigla akong na excite, tumayo ako nagpaalam muna kina mama at papa bago umalis.

Hindi naman gaanong marami ang tao pag dating namin sa nasabing court, may mga aabot din siguro sa sampong kalalakikan at may dalaw ding babae. Ipinakilala ako ng pinsan ko sa kanila kaya tumango tango din ako.

Hindi pa man nagsisimula ang laro ay may dumating na lalaki habang may nilalarong bola ng sipaktakraw sa paa.
At that moment, I felt my world stop, how did he play the ball in his feet, and how serious his expression while doing it.

"Hi Ken" bati noong dalawang babae kanina, natigil naman ang mga kalalkihan at sinalobong siya.

"Sasali ka?" Tanong nong isa, na nakalimutan ko na ang pangalan. Umiling naman ito at ngumiti

"Nope, manonood lang. Subrang boring na sa bahay nina Kean kaya sumunod na rin ako. Saka sinusulit ko lang ang huling araw ko dito no" sabi nito. Doon ko rin na laman na nagbabksyon lang din pala siya sa syudad. Nagawi ang tingin niya sakin kaya nakaramdam ako ng hiya, lumapit naman iyong pinsan ko sakin at pinakilala niya ako. We just smile with each other at tumabi na rin siya sa akin sa isang blecher gilid lamang ng court.

And everything was started their, naging magaan ang loob ko sa kaniya, ganoon din siya. Halos hindi matapos tapos ang kwentohan namin hanggang natapos ang laro. Pauwi na kami ng nalaman kong magkatabi lang pala ang bahay na tinutuloyan namin. Kaya kahit naka uwi na ay napag usapan namin na mamasyal malapit lang din naman sa bahay na tinutuloyan namin. We talk about our lives and dreams. Doon ko na laman na college student na pala siya at kinukuha ang kursong Architectural. Nakaka mangha, kasi ako mismo sa sarili ko hindi alam kung ano ang kursong kukunin pero siya parang alam na alam niya na.
Lunch time ay umuwi kami saglit upang kumain pagkatapos ay napag usapan namin na mamasyal malapit sa dagat. At iyon nga ang ginawa namin hanggang sumapit ang gabi ay nag uusap pa rin kami. Isang araw ko palang siyang nakaka sama pero parang alam ko na ang tambuhay niya. Makwento siya kaya hindi ako nakaramdam ng ilang o kung ano pa man.