Final her zaman bu şekilde olacaktı daima kafamda bu vardı ama yazım şeklim betimlemem pek içime sinmedi. Defalarca silmeyi düşündüm ama en sonunda vazgeçtim ve attım bölümü. Yeniden yazmaya çalışacak vaktim en erken 1 ay sonra olurdu diye bölümü düzenlemeden atıyorum afeddin.
Bölüm Adı: Not Forever
Bölüm Şarkısı: Eurielle - City of The Dead
2 Hafta Sonra - 31 Aralık Akşamı
"Yılın en sevdiğim günü!" diye ciyaklayarak elimi küçük bir çocuk edasıyla çırptım. Chris yüzünde kocaman bir gülümsemeyle koltukta yanıma geçip elindeki sıcak çikolatayı verdi ve bedenimi göğsüne yasladı.
"Abartma güzelim sıradan bir gün işte." dediğinde kaşlarımı çatarak ona döndüm ve göğsüne sahte küçük bir yumruk attım.
"Bugün yılbaşı kalpsiz adam! Hiç mi heycanlanmıyorsun?"
Kupasındaki sıcak çikolatadan koca bir yudum alırken dışarıda yağan kara bakıp omuz silkti.
"Heyecanlıyım ama yılbaşı için değil, düğünümüze 1 aydan çok daha kısa bir zaman kaldığı için." dedi sarı saçlarımı kokladı. Sürekli saç rengimi değiştiriyordum ruh halime göre ama Chris hiçbir zaman sorun etmiyor hoşuna bile gidiyordu.
"Elizabeth bize hiçbir iş bırakmadı diye ben heycanlı değilim." diyerek dudak büzdüm istemsizce.
"Nedenmiş o? Els'in işlerle ilgilenmesi seni rahatsız mı ediyor?"
"Chris biliyorsun onu çok seviyorum ama bu benim düğünüm. Her genç kız gibi bende bu anı hep hayal etmiştim. Düğünümü kendi hayalimdeki gibi yapmak istiyorum Elizabeth'in hayalindeki gibi değil. Bu bizim düğünümüz onun değil."
Yüzümün önüne düşen sarı saç tutamını kulağımın arkasına itip pembe dudaklarıma bir öpücük kondurdu.
"Keşke daha önce söyleseydin güzelim. Merak etme ben onunla konuşurum düğünü istediğin gibi hazırla. Kontrol sende."
Gülümseyerek göğsüne sarıldığımda düşünmeden kollarını belime doladı. Chris hamileliğimi beklediğimin aksine büyük bir heycanla karşılamıştı ve neredeyse benden daha mutluydu. Tanrım baba olacağını söylediğimde gözünden birkaç damla yaş bile düşmüştü! Bu kadar iyi karşılayacağını tahmin etmiyordum endişleneceğini sanmıştım. Ama sanırım o bu bütün sorumluluklara hazırdı. Benim için bu yeterliydi. Sevdiğim adam ve bebeğim. Daha ne istiyebilirdim ki? Chris'in kollarından heycana ayrılıp konuştum.
"Dışarı çıklım mı? Yılbaşını evde geçirmek istemiyorum."
"Güzelim hamilesin. Partilemek pekte sağlıklı bir fikir gibi gelmiyor bana."
Gözlerimi devirip ayağa kalktım ve elinden tutup onu dakaldırmaya çalıştım. Kıpırdamıyordu bile.
"Partilemek isteyen kim? Baksana dışarıda herkes dans ediyorlar geziyorlar. Bugün yılbaşı kimsenin dans etmek için barlara ihtiyacı yok."
Hevesli yüzüme bakıp derin bir iç geçirdi ve gülümseyerek onu çekiştirmeme izin verdi.
"İyi bakalım ama sıkı giyin!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Chris beremi düzeltmeye çalışırken sürekli kafamı oynatıp büyük meydanda kurulan yılbaşı ağacına bakmaya çalışıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
