Inevitable Love

37

Naddie's POV

Hindi ko alam kung anong ginagawa ko, kung anong dapat kong gawin. Ang tanging alam ko lang ay kanina pa ako umiiyak nang walang humpay. Sobrang bigat na ng puso ko, punong puno ng lungkot at sakit. Mahapdi na rin ang mga mata ko sa pag-iyak mula pa kahapon.

"Hey, you've been crying since last night. Tama na 'yan please." I looked at Xavier. He seemed so concern to me while driving. I just can't help it. Sobrang sakit e.

I told him about everything we have talked about last night. I was so wasted that I can't even remember how much I've drank. All I know is that I'm wasted, physically and emotionally.

"Sorry, it's just so painful. Hindi ko alam anong nagawa ko to deserve this kind of pain." I wiped my tears and smiled at him.

"Thank you Xavier, hindi ko alam kung kakayanin ko ba kagabi kung hindi ka dumating. I was at the verge of breaking down, and I'm pretty sure anytime I would collapse." Tumawa ako at saka muling pinunasan ang luhang tumulo mula sa mga mata ko. Sobrang hapdi na ng mata ko. Nahinto lang ako sa pag-iyak nung natulog ako, kasi the moment I opened my eyes in the morning, umiiyak ulit ako.

"Naddie, give it a break. Give yourself a break please. Hindi matutuwa si Jace na makita kang ganiyan, sina tita. So please, stop crying. Baka mamaya isipin pa nila ako nagpa-iyak sayo." Inabutan niya ako ng kape na binili namin kanina bago bumiyahe pauwi galing sa Tagaytay.

"I really don't know what will happen to me kung hindi kita kasama." Uminom ako ng kape at muling pinunasan ang mukha ko.

"I will stop crying from now on. I will try. I want to give my eyes and heart a rest from hurting." He smiled at me at saka ginulo ang buhok ko.

"That's good. Matulog ka rin muna, mahaba pa ang biyahe." Sagot niya at saka muling ibinalik ang kamay at tingin sa manibela.

"You gave me coffee tapos gusto mong matulog ako? You got to be kidding me Architect Xavier." He just smirked at me bago binuksan ang radyo.

"Kung hindi rin lang ikaw ang dahilan, pipilitin ba ang puso kong hindi na masaktan?"

Nagkatinginan kaming dalawa ni Xavier. His eyes looked so concerned. Parang nang-aasar ang mundo, parang pinapamukha sa akin yung pagiging broken hearted ko ngayon.

"Kung hindi ikaw ay hindi na lang, pipilitin pang umasa para sa'ting dalawa."

"Lipat na—" He's about to reach for the switch para ilipat yung kanta pero pinigilan ko siya.

"Giniginaw at hindi makagalaw, nahihirapan ang pusong pinipilit ay ikaw."

"No. Let it play. Para naman mas mag sink in sa akin lahat-lahat ng nangyari. Baka sakaling magising ako sa katotohanan." I gave him a little smile. Confusion was written all over his place so I gave him a bigger smile this time, napa-iling na lang siya.

"Kung 'di rin tayo sa huli, aawatin ang sarili na umibig pang muli."

"Kung 'di rin tayo sa huli, aawatin ba ang puso kong ibigin ka?"