𝓱𝓮𝓪𝓻𝓽 𝓫𝓮𝓪𝓽 ¹ ᴶᴱᴺᴹᴵᴺ

1.2

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın♥
Bu bölüm blackezgrtomb' ithaf edilmiştir♥

Bugün haftasonuna giriyorduk. Anneme eve geleceğime dair haber vermiştim.

Aslında babam ve annem de Seul'de yaşıyordu. Hatta abimde onlarla birlikte yaşıyordu. Henüz evlenememişti. Hayatının aşkını bulacağını söyleyip duruyordu.

Fakat ailemin evi hastaneme uzak olduğu için yalnızca ayda 1-2 kere evime gidebiliyordum.

Kızlarla hayalimiz aynı evde kalmaktı. Bu hayali gerçekleştirebildiğimize çok sevinmiştik.

İş çıkışı paltomu giyip arabama doğru yürüdüm. Benimle aynı anda çıkan Jimin'e el salladım.

Ah tabii siz o son olayda ne olduğunu merak ediyorsunuz.

Aslında pek bir şey olmamıştı. Onun 'aşık?' lafından sonra ben şaşkınlıktan ancak kendime gelebilmiş, tam ağzımı açacakken odaya bir hemşirenin gelmesiyle kendimi hızla geri çekmiştim.

Jimin'in bir şeyler mırıldandığını duymuştum. Huysuzca bir mırıldanmaydı. Belki bir küfür savurmuş da olabilirdi.

O olay üzerinden birkaç gün geçmişti. Ama ben onunla göz göze geldiğimde bile biraz olsa da utanıyordum. Zaten o andan sonra bir daha baş başa kalmamaya özen göstermiştim.

Bu kaçmalarıma göz devirdiğini görebiliyordum. Ama utanıyordum işte. O da her zaman konuya girmeye çalışmıyordu zaten. Benim gibi onun da kendiyle çeliştiğini düşüyordum.

Tereddütle salladığım elimi indirip arabama doğru ilerledim. İyice yaklaştığımda öndeki sağ tekerimin inmiş olduğunu ve o kocaman çiviyi görmemle bir of çekip bir ayağımı yere vurdum.

Birkaç araba yanımda olan Jimin arabasını çalıştırmış, çıkışa doğru ilerliyordu. Benim yolun ortasında dikildiğimi görünce camını indirip kafasını dışarı uzattı.

"Jennie? Bir sorun mu var?"

Elimle tekerleği işaret ettim. Arabadan inip yanıma geldi.

"Yedek lastiğin var mı?"

"Hayır yok." Dudaklarımı büzmüş üzgün bakışlar atıyordum.

Yüzüme baktığında tatlı bir görüntü oluşturmuş olmalıyım ki eliyle omzumu sıvazladı.

"Gel ben götüreyim seni. Arabanı da servise veririz."

"Ama ben eve gitmeyeceğim ki. Annemle babamın yanına gidecektim."

Biraz anlamaz bakışlar attı.

"Yani normalde üç kız arkadaşımla kalıyorum. Birisi Lisa zaten tanıyorsun."

Anladığını belirtircesine kafasını salladı.

"Olsun. Seni yinede bırakabilirim."

Eve gitmem gerekiyordu. Çünkü anneme söz vermiştim.Mahçup bir şekilde başımı salladığımda gülümsedi.

Tanrı aşkına! Gülme artık. Bakakalıyorum işte!

Hızlı adımlarla önden gidip kapımı açtı.

"Buyrun Bayan Kim!"

Binmeden önce ona bakıp eğildim.

"Teşekkürler Bay Park."

İkimizde gülerken ben binmiştim. O da ön taraftan dolaşıp kendi koltuğuna oturdu.

Navigasyona evin konumunu işaretledikten sonra kemerimi takıp dışarıyı izlemeye başladım.