11. Bölüm : DURDURULMAZ

69.2K 1.8K 786
                                    

Durdurulmaz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Durdurulmaz

Leyla'nın kafası omzumda, ben kolumu ensesine sarmıştım ve ellerim saç dipleri ile oynuyordu. Bir gün geçmişti Koray'ın vurulmasından sonra. Şimdi ise yoğun bakıma alınmış, yirmi dört saate uyanmazsa onu kaybetme riskimiz vardı. Leyla bu durum yüzünden yıkılmıştı. Ben ise onu teselli ediyordum. Görüş alanıma uzaklardan buraya doğru yürüyen Alihan girdi. Yutkundum ve bakışlarımı çevirdim.

„Leyla, yeter ama artık." dedim ve elimi yanağına götürdüm. „Ağlama lütfen. Koray seni böyle görmek istemezdi değil mi?"

Leyla burnunu çekti ve kafasını omuzumdan çekti. Gözlerini sildi ve kurumuş dudaklarını yaladı. „Aynı şeyi yaşamaktan çok korkuyorum." dedi titrek bir ses ile. „Koray'a bir şey olursa bu sefer dayanamam." dedi ve gözlerini tekrar akıttı.

O sıra buraya kadar ulaşan Alihan'a kaydı gözlerim. Koray'ın olduğu odanın yanındaki sandalyesine, yani karşımıza oturmuştu. Leyla gözlerini sildi tekrar ve bakışlarını yere dikti. Alihan ise sırf Leyla'ya odaklanmış gibiydi.

„Beni suçluyorsun."

Alihan'ın erkeksi sesi ile Leyla'da bende aynı anda kafamızı Alihan'a çevirdik. „Koray vuruldu diye beni suçluyorsun değil mi?"

Leyla keyiften yoksun bir şekilde güldü ve gözünün altını sildi. „Böyle düşünmem çok mu umrunda? Ne önemi var?"

Alihan dudaklarını büzdü ve kafasını olumlu anlamda salladı. „Umrumda falan değil. Kafamı sana takacak değilim. Hıncını çıkarmak istiyorsan buradayım demek istedim."

Leyla burnunu çekip boğazını temizledi ve dudaklarını yalayıp bakışlarını Alihan'a sabitledi. „Herkes senin kadar kötü değil. Allah nasıl olsa belanı kısa zaman da verecektir."

Alihan alay eder gibi güldü ve başını salladı. Dirseğini sandalyenin kollarına yasladı ve elini başına koydu.

Ortam sessizdi. Ancak Leyla ara sıra Alihan'a öldürücü bakışlar atıyordu. Elinde olsa onu öldürürdü galiba. Boğazımı temizledim ve kalkıp elimi Leyla'nın omuzuna koydum. „Ben lavaboya gidip geliyorum canım. İstersen kantinden bir şeyler alıp geleyim?"

Leyla minnet dolu gülümsedi ve kafasını olumsuz anlamda salladı. „Yok sağol." dedi.

Gülümsedim ve bakışım Alihan ile kesişti. Bana bir şeyler çözmek ister gibi bakıyordu. Aldanmayıp arkamı dönüp yürümeye başladım. Koridorun sonuna kadar yürüyüp sağa saptım ve kadınlar tuvaletini buldum. Girdim ve işlerimi hallettim.

Kadınlar tuvaletinden çıktım ve Leylaların yanına yürümeye başladım. Odanın önüne vardığımda tekrar yerimi Leyla'nın yanında aldım. Alihan ile bir şeyler konuşmuşlardı ama ben gelince sinirleri yatışmış, susmuşlardı.

Mahkumiyet (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin