❗️Kitap ağır cinsellik ve vahşet içerir❗️
...
"Söz verebilir misin, Liya?"
"Sana söz veriyorum, seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün olur ve o gün canımın bir değeri kalmaz çünkü ben seninle hayat bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çöküş
Kimsesizdim. Savunmasızdım. Her şeyden önce yalnızdım. Korkuyordum ama ölmekten değil. Korkuyordum onu bidaha görmemekten. Korkuyordum onsuz ölmekten. Korkuyorum onsuz yaşamaktan. Korkuyordum onsuz olan her şeyden çünkü ben ona her şeyden çok alışmıştım.
Kaç saat geçti bilmiyorum hatta bir gün bile geçmiş olabilirdi bilmiyordum. Duvarları ve yeri sert topraktan ibaret olan odanın köşesinde yere zincirlenmiş bir şekilde oturuyordum. Ayaklarım zincirli değildi ama onları hareket etsem bile bi işe yaramazdı.
Alihan büyük ihtimalle evime döndüğümü düşünüyordu ve beni daha doğrusu bizi kafasında bitirmişti. Onun için basitti her şey. Benim için hiç ama hiç öyle değildi. Aklımdan çıkmıyordu. Buradan kurtulmak istiyordum ama o beni umursamazken bu asla olmayacaktı.
Ona kızgındım ve kırgındım...
O da bana...
Kapının kilit sesi yankılandı boş odada. Gelen kişiye bakmadım bile. O gücü bulamadım kendimde.
Adım sesleri yanıma kadar yaklaştı ve hemen ardında yanımda yerde bir tepsi gördüm. Üzerinde pilav, et ve salata vardı. Kafamı ağır ağır kaldırdım ve pisliğe baktım.
„Aa ama ne bakıyorsun öyle? Bak sana iyi davranıyorum, yemeğini getiriyorum sana."
„Siktir git." dedim vurgulayarak.
Boğazını temizledi. „Ex sevgilin seni yeterince beslememiş, çok zayıfsın. Hadi ye."
Sustum ve derince soluklamaktan başka hiçbir bok yemedim.
„Git başımdan dedim sana!" diye bağırdım aniden.
Yere çöktü ve çenemi avucuna hapis etti. İğrenerek geri çekilmek istedim ama mümkün değildi. „Bırak!"
„Sinirli yanımı sakın uyandırma! Bidaha uyutamazsın ve bende seni parçalara ayırmak zorunda kalacağım."
Küçümseyerek güldüm. „Yapsana."
Her parçam kırık döküktü. Bu bana sökmezdi?
„Sen yine de çok fazla kaşınma." dedi ve aniden ayağa kalktı.
Daha fazla bana bir şey demeden kapıyı açtı ve sertçe kapattı. Kilitledi ve adım sesleri yine uzaklaşmaya başladı. Yanımda ki yemeğe baktım. Zincirler yemeğe uzanabileceğim bir şekilde uzundular. Yemek yemeye ihtiyacım vardı.
Ama o adamın elinden değil.
Tepsinin üzerinde ki not ile kaşlarımı çattım.
'Yemeği hizmetçi kadın yaptı ve doldurdu. Ben getirdim diye yememezlik yapma Alihan'ın küçük kızı.'
