All Summer Long - S.M

19 ☀️

Emily

Ik word wakker doordat de eerste zonnestralen hun weg naar binnen hebben gevonden door een kier van het gordijn en over mijn gezicht glijden. Gapend open ik mijn ogen en meteen heb ik een glimlach op mijn gezicht als ik terugdenk aan gisteravond. Meteen pak ik mijn telefoon, die nog aan de lader hangt en bekijk mijn meldingen.

Na een kwartier besluit ik uit bed te gaan, en aangezien er niemand wakker is en ik niemand wakker wil maken ga ik ook meteen de gang op.

"Hey," hoor ik dan zachtjes achter me en mijn hart maakt een sprongetje bij het horen van die stem.

"Hey, ook al wakker?" Vraag ik en draai me om.

"Nee, ik slaap nog," grapt hij en mijn mondhoeken krullen omhoog.

"Kom, we gaan naar buiten. We zijn net te laat voor de zonsopgang, maar het is nog steeds mooi," zegt Shawn en hij steekt zijn hand uit die ik zonder twijfel aanpak.

Even later sta ik buiten in mijn oversized trui en pyjamabroekje. Het zand, wat gisteren nog zo warm was, is nu flink afgekoeld door de koude nacht. Toch heb ik het niet koud.

"We kunnen hier zitten," wijst Shawn en hij gaat op het zand zitten met zijn rug tegen een palmboom. Ik doe hetzelfde zodat ik naast hem terecht kom. Zwijgend zitten we zo een tijdje, met Shawns arm om mij heen, genietend van de eerste zonnestralen.

"Hey! Jullie ook hier," horen we dan achter ons. Verward open ik mijn ogen, die ik dicht had gedaan vanwege de zon, en draai me om. Selene en Jasmine staan voor ons. Ik zucht diep en draai weer terug.

"Ja, wij ook hier," zeg ik en doe mijn ogen weer dicht. Voor de zon komt een schaduw en ik open mijn ogen weer. Jasmine staat voor me met een arrogante blik.

"Gezellig, wij komen er bij," zegt Selene en ze gaan tegenover ons zitten. Shawn kijkt mij kort aan en kijkt dan op zijn horloge.

"Shit, is het al zo laat, sorry meiden wij moeten gaan," zegt hij en staat op. Hij steekt zijn hand uit en ik trek mezelf omhoog. Zodra we uit hun zicht zijn beginnen we te lachen.

"Was dat niet een klein beetje gemeen?" Zegt Shawn schuldig maar ik zie een ondeugende twinkeling in zijn ogen.

"Welnee, het viel totaal niet op," lach ik en trek de deur van de gang open.

"Waar was je?" Vraagt Lexi, die ik tegenkom op de trap.

"Buiten," antwoord ik en open onze kamerdeur.

"Alleen?" Een grijns vormt zich op Lexi's gezicht.

"Nee," zeg ik en laat me voorover op mijn bed vallen.

"Ik snap het al, jullie hadden even een privémomentje nodig," knipoogt ze en ik gooi een kussen haar kant op. Tevergeefs, hij belandt op de grond vlak voor haar bed.

"Maar vertel, ik wil nog alles horen over gisteravond. Jullie waren veel te lang weg voor alleen die foto," grijnst ze en komt naast me zitten op mijn bed. Ik zucht en begin het haar het hele verhaal te vertellen. Wel zacht, want de andere meiden slapen nog.

"En wat zijn jullie nu?" Vraagt Lexi als ik ujtgepraat ben. Ik haal mijn schouders op. Wat zijn we nu eigenlijk?

"Vrienden?" Het klinkt meer als een vraag. Lexi facepalmt zichzelf.

"Tuurlijk geen vrienden, jullie hebben gezoend en zijn helemaal gek op elkaar," zegt ze.

"Vrienden en een beetje meer dan?" Vraag en ze schudt glimlachend haar hoofd.

//

"Em! Ik ben trots op je," zegt Daniel als ik kom aanlopen. Ik kijk hem niet begrijpend aan en hij seint met zijn ogen richting Shawn, die op ongeveer twee meter afstand van ons staat. Ik rol mijn ogen als ik snap wat hij bedoelt en geef hem een stomp tegen zijn arm.

"Grappig, weet jij wat we vandaag gaan doen?" Probeer ik het onderwerp te veranderen. Hij maakt een pistool met zijn hand en doet alsof hij in een videogame is. Ik kijk hem raar aan.

"Lasergamen," zegt hij als antwoord op mijn gezichtsuitdrukking en ik begin te lachen.

"Als je op die manier gaat lasergamen ga je het niet winnen vriend," lach ik en ga zitten aan de ontbijttafel.

"Ha ha, ik wil jou wel zien spelen dan," zegt hij uitdagend en gaat naast me zitten.

"Wedden dat ik win?" Zeg ik en steek mijn hand uit.

"Challenge accepted," grijnst hij en hij schudt mijn hand.