.B.E. // KaiSoo

18.Bölüm

Fazla kontrol edemedim. Yazım hatalarımı lütfen görmezden gelin. İyi okumalar.. ^^

Zaman durmuş gibiydi. 

Herkes konuşmaya devam ederken o hiçbir şey duymuyordu. Kai.. hayır hayır, Kim Jongin karşısında duruyordu. Oda kendisi gibi yalnızca karşısında ki gence bakıyordu. Gözleri kenetlenmiş, dudaklarında hafif tebessüm vardı ikisinde de. 

Bedenleri sakince ayakta dursada, içlerinde fırtına kopuyordu. Ama nasıl kopmasın ki.. Dile kolay tam beş yıl olmuştu. Her gün, bir önceki günden daha fazla özlüyor, daha çok gözyaşı döküyor, daha çok canı acıyordu.

Ne kadar özlemiş olsa bile merak ettiği şeyler vardı. Neden bu kadar beklemişti? Neden hiç kendisine ulaşmamıştı? Neredeydi? Kimleydi? Başına bir şey mi gelmişti? 

Ufak bir sarsılmayla düşüncelerinden çıktı. Gözlerini gözlerinden ayırmak istemiyordu. Sanki bir saniye başka yere baksa kaybolacak gibiydi.

"Hey, Kyungsoo?!"

İstemeyerek kafasını arkadaşına çevirdi. "Ne var?"

"Seninde sesin çok güzel. Sende şarkı söyle!"

"Sesini duymayı çok isterim."

Yavaşça Jongin'e baktı. Arkadaşı sabaha kadar ikna etmeye çalışsa kabul etmezdi ama onun bu küçük isteği sahneye yönelmesine sebep olmuştu.

Junmyeon şaşkınca arkasından baktı. "Tek seferde kabul etti.."

Kyungsoo sahneye çıktığında evde tekrar sessizlik oldu. Herkes elinde ki içkiyle şarkıyı bekliyordu.

Kyungsoo bir süre elinde ki gitarla beraber bekledi. Ardından çalmaya başladı.

Etrafımızdaki dünya yerle bir olurken..
Tek yapabileceğimiz sımsıkı sarılmak!

Kafasını kaldırıp Jongin'e baktı.

Her şeyi göze alırım senin uğruna.
Bir fısıltı duyuyorum gecenin içinde,
Bana daha vaktimin gelmediğini ve pes etmememi söyleyen.

Jongin'in gülümsediğini gördü.

Şu ana kadar hiçbir şey için mücadele etmedim.
Ama vazgeçemeyeceğim bir şey var artık.
Tuttuğum o elini asla bırakmayacağım!

Jongin, küçük adımlarla sahneye yaklaşmaya başladı.

Bana deli diyor olabilirler..
..son ana kadar savaşacağımı söylediğim için!

Jongin, sahnede ki diğer mikrofonu aldı. Gözlerini Kyungsoo'dan ayırmadan, şarkıya eşlik etti.

Tuttum kolundan, bir daha bırakmamak üzere.
Ellerimi açsam kayıp gidecek gibi görünüyordun.

Kyungsoo sustuğunda Jongin devam etti.

Kaybedeceğim bir şey yoktu,
Alışkanlıklarımdan vazgeçip seni seçtiğimde.

Kyungsoo tekrar söylemeye başladı.

Baksana ne kadar yol kat ettik.
Ama kaçamam ki acılarımdan!
Kaç kez ölümün kıyısına gelsem, 
Çürümeye yüz tutsam bile..
Yolun sonunu göremiyorum..

Şarkı bittiğinde Jongin, elini Kyungsoo'ya uzattı. Kyungsoo soru sormadan, tereddüt etmeden tuttu o eli. 

Herkesin şaşkın bakışları arasında çıktılar evden. Nereye gittiklerini sorgulamıyordu. Açıkçası pekte umurunda değildi. Neresi olursa olsun, güvende olduğunu biliyordu. Siyah bir jeep tarzı arabaya bindiklerinde ikiside öylece oturuyordu.