Her sorunun cevabı, cevap veren kişiye göre değişir. Bir sorum var. Hepimizin sorusu da olabilir. Nasıl mutlu olurum? Cevaplar fazla ve farklı. Sağlık, aşk, para, huzur ve milyonlarcası. Benim de bir sürü cevabım oldu. Beş yaşında benim için mutluluk,saçlarımı örecek bir anneydi. On iki yaşında, babamla el ele parkta dolaşmak, on altı yaşında özgür olup istediğim her şeyi yapmak,şimdi ise yani 22 yaşında, ayaklarımı yere basmak istiyorum. Bir işe yaramak istiyorum. Cevapları bu kadar değişken olan bir soru her zaman merak uyandırır.
Herkes kendinde olmayan ve olmasını istediği şeylere sahip olunca mutlu olacağını düşünüyor. Hasta olan bir kişi sağlığına kavuşunca, fakir olan bir kişi parayı bulunca,ayrıldığı eski sevgilisi ile barışınca mutlu olacaklarını düşünüyorlar. Böylece mutluluk eksikliklere göre değişiyor. Benim eksikliklerim ne? Ya da eksikliklerini hissettiklerim neler? Beni doğururken ölen-katili ben olan-annem,bana her şeyi sunan ama sevgisini ve zamanını sunmayı unutan babam,özgürlüğüm, kendi isteklerim doğrultusunda hareket etmek. Bunlara sahip olup mutlu olabilecek iken bunlar hariç her şeye sahibim. Param var,sağlığım var,göreceli bir güzelliğim var ama annem yok ,babam varken yok. Bu eksikliklerime rağmen bir umudum var. Mutlu olma umudu. Ben mutlu olacağım. Er ya da geç.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yararsız Hanımefendi
Teen FictionMelis'in hayatı çoğu insanın istediği gibi. Sağlığı, parası, standart güzelliği var ama 22 yaşında olmasına rağmen babası tarafından hayata adım atamayan bir kadın. Babasının onu korumak ve her adımından haberdâr olmak amacıyla tuttuğu Kemal,Melis'i...
