Yararsız Hanımefendi

14

Kemal,Can,Aylin ve ben akşam yemeği yemiş, koltuklarda oturuyorduk. Ortam hafif gergindi. Hiçbirimiz,Berke hakkında bir şey demiyorduk. Can Araslı; konuşmama oyununu bozup,konuşmaya başlayana kadar.

Can: Ee,hikâyeyi ne zaman anlatacaksın?

Bu hikâye Aylinin özeliydi o yüzden kafamı Ayline çevirdim. O da bana bakıyordu,bana göz kırpıp kafasını Cana çevirdi.

Aylin: Lafı uzatmadan söylemek istiyorum. Melisin çağırma sebebi benim eski sevgilimdi.

Aylin ve Kemale,Canı aradığımı söylemiştim. Aylin de bu konuda yalan söylemeyip,gerçeği anlatıyordu.

Can: Biraz kafa karıştırıcı.

Aylin: Bana şiddet uyguluyordu.

Gayet açık bir cümleydi. Bütün gerçeği söyleyen bir cümle. Bu cümle,bu kadar ağır olmalı mıydı?

Aylin: Neden bu kadar şaşırdın? Türkiyede yaşıyoruz. Her kadından 10/7'isi şiddet görüyor. Ha,sen benim gibi birisinin şiddet görmesine şaşırdın.

Can: Gerçekçi olmak gerekirse,evet. Görünüşün, güçlü bir kadın gibi.

Aylin: Bu durumda güçsüz mü oluyorum ?

Can: Ben öyle demek istemedim.

Aylin: Ne demek istedin?

Can cevap vermemişti. Aylin sinirlenmişti. Aylinin arkadaşı olan bende sinirlenmiştim. Aylinin yanında oturan Kemal ,elini Aylinin omzuna koydu. Gözleri birbirini buldu.

Kemal: Sakin olmayı dene.

Kemalin sesi, çok naifti. Bu naif ses üzerine, Aylin gülümseyip gözlerini kırptı. Kemal ise Cana dönüp, konuşmaya başladı.

Kemal: Bu hikâyeyi dinlemek istemesen olur mu?

Can: Ben özür dilerim. Aylin,seni kırmak istemedim.

Aylin kafasını kaldırıp Cana baktı. Onu üzdüğüne,üzülmüştü.

Aylin: Özür dileme,ben sadece çok yorgunum. Gidip dinlenmem gerek. Başka bir zaman anlatırım.

Can: Anlatmana gerek yok.

Aylin: Gerek var. Hem ben o kadar güçsüz değilim sadece korkağım.

Aylin ,söylediği söz üzerine biraz düşündü. Tekrar Cana bakıp, konuşmaya başladı .

Aylin: Korkaklar güçsüz olur mu?

Can: Kendine korkak diyen bir korkak görmedim. Sen korkak değilsin.

Aylin mutlu olmuştu. Bunu göstermesede mutlu olmuştu. Anlamıştım. Tırnaklarıyla bacağını kaşımasından anlamıştım. Her şey geçip gidiyordu ama alışkanlıklar kolay kolay gitmiyordu.

Aylin: Teşekkür ederim. İzninizle uyumaya gideceğim. Saat erken olabilir ama çok yorgunum.

Can: İyi uykular.

Aylin: Teşekkür ederim.

Kemal: Nerde yatacaksın?

Aylin: Buraya ilk gelişim değil. Bir odam var sayılır.

Kemal: Senin için kıyafetlerini alayım mı?

Aylin biraz düşünüp cevap vermişti. Mahçup bir şekilde.

Aylin: Bunu benim için yapar mısın?

Kemal: Elbette.

Aylin gülümsedi. Kemal gerçekten çok iyi bir insandı. Aylini mutlu hissettirmek için elinden geleni yapıyordu.