Yararsız Hanımefendi

13

Soy adımı değiştiremezdim. Hayal dünyamda farklı bir Melis olsam bile, gerçekte Melis Yarcıydım. Gerçekler bu kadar zor olmak zorunda mıydı? Yarcı yükünü taşımaktan yorulmuş olamaz mıydım? Yanlız bir şekilde bahçede duruyordum. Aylin ve Kemal gitmişti. Aylini korumak için yapmam gereken bir görev vardı. Berkeyi soy adımla korkutmak. Kötü kız olmak... Zor bir şey değildi ama bir türlü cesaretimi toplayıp,bagajı açıp,bu görevi yapamıyordum. Arabaya yaslanıp,gözlerimi kapadım. Hava esiyordu, rüzgar çok naifti. Rüzgarın gücüyle,cesaretimi toplamıştım. Gülümseyerek gözlerimi açtım, şapkamı kafamdan çıkarıp,arabanın içine koydum. Saçlarım uçuşuyordu ve bu beni hiç olmadığım kadar mutlu etmişti. Mutluluğun verdiği hazla, bagajın kapısını açtım. Berke hâlâ baygındı. Bu beni ürkütmüştü. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp,Berkeye yaklaştım. Ağzındaki bantı çıkarıp,uyanması için yanağına vurdum ama hiçbir tepki göstermiyordu.

Melis: Uyansana! Hey,sana diyorum!

Uyanmaması beni iyice korkutmuştu. Ellerimi başıma koymuş,düşünmeye çalışıyordum. O an bana en mantıklı hareket,Berkeyi bagajdan çıkarmak gelmişti. Bu yüzden bagaja yöneldim ve Berkeyi,sırtından tutup bana doğru çektim. En sonunda hedeflediğim şey olmuştu,Berke yere düşmüştü. Eğilip, nabzını kontrol ettim. Yaşıyordu ama başında kan görmemle kendimi geri çekmem bir oldu. Resmen kanıyordu. Korku bütün bedenimi sarmıştı. Çimlere oturmuş ne yapacağımı düşünüyorken Bekir abinin sesi geldi. Bu ses, beni güvende hissettirmişti.

Bekir: Melis,kızım... Burada ne oluyor?

Melis: Bekir abi,korkma.

Bekir: Berkenin bu hâli ne? Nasıl korkmayayım? Sen,sen iyi misin?

Melis: Çok uzun hikaye. Bana yardım eder misin?

Bekir: Sen yanlış bir şey mi yaptın?

Melis: Hayır, yanlış bir şey yapmadım. Lütfen bana güven.

Bekir: Kızım,sen iyi misin?

İyi olmak mı? Kendimi tanımaya başladığımdan beri hiç iyi değildim.

Melis: Ben iyiyim. Berke,Ayline bağırdı ve Kemal ona kafa attı. Bu yüzden böyle oldu.

Bekir: Kafa atmak o kadar kolay mı?

Melis: Peki,Ayline bağırmak o kadar kolay mı?

Utanmıştı. Onu utandırdığıma pişman olmuştum.

Bekir: Haklısın kızım.

Melis: Ben özür dilerim. Öyle demek istememiştim ama sinirlerim çok bozuldu. Başı kanıyor...

Bekir: Hastaneye götürmek lazım. Polis de Aylin işini halleder. Bu ülkede kanunlar var. Baban gibi ,bunu unutma.

Babam gibi mi? Babama benzemeye başlıyordum.

Melis: Aylin polis istemiyor. Hem bizim bir planımız var. Berkeyi babamla korkutacaktım ama Berke uyanmıyor ve üstüne üstün başı kanıyor.

Bekir: Aile doktorunu çağıralım?

Melis: Babamın haberi olsun istemiyorum. İşler daha da büyür.

Bekir: Arkadaşını çağır. Dünki geleni.

Melis: Can mı? Aslında olabilir.

Olabilirdi. Hatta çok iyi olurdu ama Berke durumunu nasıl açıklayacaktım?

Bekir: Sen arkadaşını ara bende şunun iplerini çözeyim. Yoksa arkadaşın işkillenir.

Melis: Olur,arıyorum.