Nefretimin İçindeki Aşkın

Karmaşık Bir Akşam!

En heyecanlı yerlerinde kesiyorum ama her şey sizin için! Unutmayalım burası Hayal Cenneti. Biraz da siz hayal ediverin!

Ben: Haydi ama hızlı ol!
Dekster: Anlatacağım dedim ya!.. Dediğim gibi bu robot benim projem!
Blossom: Peki bu projenin amacı ne Dekster?
Dekster: İnsan vücundaki birçok dalga frekansını bulup insanın bu aşk denilen benzer duyguların nasıl oluştuklarını araştırıyor!
Ben: Tekrar anlatabilir misin? Yani benim için değil. Belki Blossom anlamamıştır diye!
Blossom: Yani aşk nasıl oluşuyor, nedir onu araştırıyor!
Dekster: Aynen öyle! Senin bana aşık olduğunu biliyordum ve senin üzerinde denemeye karar verdim.

Dekster bunları söylerken Blossom'ın gözlerinden yaşlar akıyordu. Fakat yine de birkaç kelime etmeyi başardı!

Blossom: Yani beni bir deney faresi gibi kullandın! Ya deneyi bitirmiş olsaydın. Onu hiç düşündün mü? Ne kadar üzüleceğimi, ha cevap ver!
Dekster: Blossom dinle senden özür dilerim ama şunu bilmeni isterim ki ben tek senin değil kendime de bu deneyden yapıyordum ve senin yanında eskiden olduğum gibi atmıyordu. Yani demek istediğim seni eskiden sadece arkadaşım olarak görüyordum ama şimdi sana gerçekten aşık oldum! Yani sanırım.
Ben: Aşık mı oldun? Bence ya o senin makinen yanlış ya da sen gerçekten duygusuz bir robotsun! Aşk dediğin şey... Neyse kime anlatıyorum ki ben! Kötü biri olabilirim ama benim aşka saygım vardır. Bir de inek olacaksın daha bunu bile bilmiyorsun!
Dekster: Neyi bilmiyorum?
Ben: Arkadaşlığı! Ben kötü biriyim ama onu biliyorum peki ya sen? Sadece kendini öv! Galiba buradaki asıl kötü ben değilmişim!
Blossom: Artık eve gitmek istiyorum. Lütfen susun!

Blossom tek başına o karanlık yolda ilerledi Dekster ise peşinden gitmeye çalıştı ama ben  onu durdurdum!

Dekster: Ne yapıyorsun?
Ben: Onu biraz rahat bırak! Bugün bu kadar üzdüğün yetmedi mi?
Dekster: Onu neden bu kadar düşünüyorsun?
Ben: Şimdi boşver onu! Sana bir teklifim var. Eğer Blossom'u rahat bırakırsan o deneyi bitirmene yardım ederim.
Dekster: Neden bana yardım ediyorsun zaten bitmek üzereydi!
Ben: Biliyorum! Tek dahi sen değilsin Einstein! Sen de bizi takip edip tam ona açılacağım sırada durdurmadın mı?
Dekster: Nası...
Ben: Dediğim gibi tek dahi sen değilsin! Ona aşık olduğumu biliyordun. Eğer ona açılsaydım deneyi yapamayacaktın! Blossom'ı yanlız yakalayıp söylemek istiyordun ama ben ona açılmaya başlayınca başka çaren kalmadı!
Dekster: Anladığım kadarıyla o kadar da aptal değilsin!
Ben: Benim de anladığım kadarıyla sen de o kadar zeki değilsin!... Eeeeee tamam mı?
Dekster: Tamam! Ben Blossom'ı rahat bırakacağım sen de deneyimi bitirmeme yardım edeceksin.
Ben: Anlaştık!
Dekster: Anlaştık!

Onunla konuşmam bittikten sonra Blossom'un peşinden gittim. Çok yavaş yürüdüğü için ona hemen yetiştim. Omzuna dokundum ama o galiba beni başka biri sandığı için bir çığlık attı ve kafama kafama vurdu!

Ben: Blossom benim Brick!.. Yeter vurma artık!
Blossom: Oh Brick sen miydin? Seni hırsız zannettim!
Ben: Hırsız neden omzuna dokunsun ki direk çantanı çalar!
Blossom: Kızgınım zaten sen de beni daha çok kızdırma!
Ben: Merak etme ben Dekster ile konuştum. Artık deneyi başkası üzerinden devam ettirecek!
Blossom: Başkasını da üzmesine izin mi verdin yani?
Ben: Hayır!
Blossom: Peki kim bu şansız kız?
Ben: Kız mı? Tamam saçım uzun olabilir de hiç kıza benzediğimi zannetmiyorum!
Blossom: Yani sen misin?
Ben: Bunu boşver şimdi! Daha iyi misin?
Blossom: Üzgünüm!
Ben: Ne için?
Blossom: Seni kötü biri sandığım için!
Ben: Öyleyim zaten!
Blossom: Hayır değilsin!
Ben: Susmazsan giderim bak!
Blossom: Tamam sustum ama hala mutsuzum!

Onu bir banka oturttum. Sonra yıldızları saydık. Daha sonra o uykuya daldı ve onu kucağıma alıp evin yolunu tuttum. Galiba ilk kez o sevgili şeyleri bana güzel gelmişti.

DEVAM
EDECEK

İvit dostlar bugün size hayal bırakmadım. Sonu yarım değil. Eeeeee beğendiniz mi bakam?