Baby ✴ Jikook

✖Uzun Yalnızlık

*FLASHBACK*

Jungkook doktordan çıktığında ayağının daha iyi olduğunu hissediyordu.

Yarın ise patronuna gidip durumu anlatacaktı. Rapor almıştı ancak kullanmayı düşünmüyordu.

İşe devam edicekti.

Apartmanın önüne geldiğinde gördükleri ile kaşları çatıldı.

Evinde ki tüm eşyalar dışardaydı. Bu nasıl olabilirdi?

Koltuk takımları, televizyonu, Jimin ile kendisinin yatağı, dolabı, mutfak eşyaları...

Her şey, hepsi dışardaydı.

Evde olmaları gerekirdi. Apartmanın önüne konmuştu. Birkaç çocuk koltukların üzerinde oturuyordu.

Jungkook topallayarak eşyalarına yöneldi.

Bir an düşündü. Belki de yanlış görüyordu. Bunlar onun eşyaları değildi.

Ama öyleydi. Fişi çekilmiş ve içindeki yemeklerle beraber dışarı konmuş buzdolabının üstünde Jimin ile ikisinin resimleri vardı.

Aniden gelen karmaşık duygularla gözleri dolmuştu. Eşyaları neden dışardaydı?

Bir süre daha eşyalarını süzüp apartmana yöneldi.

Merdivenleri yaralı ayağına rağmen hızlıca çıkıp kapısına ulaştı.

Cebindeki anahtarı çıkarıp kapı kilidine sokmaya çalıştı. Başaramamıştı. Kilit değişmişti.

''Neler oluyor?''

Cebinde ki telefonu çıkarıp ev sahinin numarasını tuşladı.

Birkaç çalışın ardından katı ve tok ses onu karşıladı.

''A-alo Bay Hwang?''

''Bay Jeon?''

''Rahatsız ettiğim için üzgünüm efendim, ancak eşyalarım dışarıda ve kapının kilidi değişmiş. Neler oluyor?''

İç çekiş sesi duydu kahve saçlımız. ''Üzgünüm Bay Jeon. Kapıdaki notu okuyun lütfen, iyi günler.''

''Ne? Durun!''

Telefon çoktan kapanmıştı.

Kahve saçlımız çatık kaşları ile kapıya yapıştırılmış postite döndü.

-Üzgünüm Bay Jeon ve Bay Park, ancak bedavaya ev veremiyorum. Beni de anlayın. Zor durumda olmasam bunu yapmazdım. Kusura bakmayın. Sağlıcakla kalın.
Lee Jong Suk.
Ev sahibiniz.

Jungkook neredeyse sinirden ağlayacaktı. Elinde hiç para yoktu. Eşyaları ile beraber sokakta kalmıştı. Üstelik ayağı yaralıydı.

Bu halde ne yapacaktı sokakta?

Yeniden telefonu aldı eline.