Baby ✴ Jikook

Son Sahne (Part/3) FİNAL

Jimin:

Ben ne yaptım?

Kendimde miyim bilmiyorum, çıkıp gitmek istiyorum, canım yanıyor. Olayları neden bu kadar ilerlerdi, bu kadar büyüdü. Her şey için bir suçlu arıyorum, asıl suçlu ben olamaz mıyım? Ondan vazgeçemiyorum bunun için suçlu benim. En başından vazgeçmeliydim. En başından buna dur demeliydim. Olmadı, yapamadım. Başaramadım ve ben bu sonu hak ettim.

Bir bebek dünyaya getirdim, evet bir bebek. Hermafroditizm olduğumu bilseydim en baştan korunurdum fakat artık çok geç. O bebek şu an yan odada ve benim ona yaptıklarım yüzünden ağlıyor. Ben..öz babası.. Neden yaptığımı bile bilmiyorum. O kadar çok doldum ki tüm suçu kendimde bulmaktan o kadar çok yoruldum ki artık suçlu arayışına girdim ve karşımda duran minik bedeni ile hayatımı mahveden Mingyu'ydu. Hayır, ben onun hayatını mahvettim. Büyüdüğü zaman babam beni boğmaya çalıştı, iki kez diyerek etrafta dolaşacak. Sonra bakın benim bir annem yok iki babam var diyecek. Utanacak, sıkılacak, bizden nefret edecek. Ben bir bebeğin hayatını mahvediyorum.

Burnumu çekiyorum, etrafımda olan her şey fazla karanlık, bozulduğumu hissediyorum. Temiz hava almak istiyorum ama dışarı çıkmaya bile korkuyorum. Bana bir çıkış göster tanrım. Tüm bu olanları hak edecek ne yaptım? Aşık oldum, tüm hayatımı benliğimi ona adadım. Bütün bunları bana yapacağı ne yaptım? Bir bebeğim oldu, başka bir adamla büyütmek zorunda kalacak kadar ne yaptım, sevgilimi tüm olanlara rağmen affederken onun yeniden beni kandırmasına sebep olacak kadar ne yaptım?

Tanrıyı asla sorgulama derler ama bunları yaşamayı hak edecek ne yaptığımı bilmek istiyorum. Eğer tanrı varsa, ve beni izliyorsa sadece mutlu olmak istediğimi görmesini istiyorum. Para istemiyorum, lüks hayat istemiyorum, okul okumak istemiyorum, meslek sahibi olmadan da bize bakabilirim. Ben yalnızca birlikte mutlu olmak istiyorum.

''Jungkook?!'' bu isim beni deli ediyor, duymak bile istemiyorum. Artık her şey çok ağır geliyor, yeniden çekip gitme isteği iliklerime işliyor. ''Ne oldu sana?!'' Hoseok Hyung bas bas kapımın önünde bağırırken Jungkook'un geldiğini anlıyorum. Bu kadar yaygara koparmalarına sebep ne? Başım ağrıyor, uyumak istiyorum. Seslerini kessinler istiyorum.

Birkaç dakikalık sessizlik huzurlu hissettirdiğinde rahatça uyuyabileceğimi düşünüyorum. Ah, yaptıklarımı unuttur bana yüce tanrı hadi.

Kapı açılıyor, hayır gidin lütfen. Beni utancımla yalnız bırakın böylece kanser olup sonra da ölüp gidebilirim. En iyi kurtuluş, doğal ölüm yöntemleri.

''Jimin..'' bakın hikayemizin esas oğlanı gelmiş, bay gittiği her yere uğursuzluk getiren Jeon Jungkook. Yüzsüzlükte master yapabilir, onu bu konuda alkışlayabilirim. ''Jimin, ne yaptın sen?'' gözlerim hâlâ kapalıyken gülümsüyorum. Elimde değildi, istemeden oldu ama söyleyemiyorum. Tedaviye mi ihtiyacım var? Belki de sadece mutlu olabilsem yeter.

''Jimin, gülme!'' oh, bayım sinirli. Bağırıp çağırabilir, hatta beni dövebilir her şeye açığım.

''Ah, Jungkooook!'' çok fena başım ağrıyor. ''Bu hikaye böyle mi bitecekti, ha?'' yüzüne bakabilmek gözlerimi açıyorum, ağlıyor. Kim olsa bebeğinin öz babası tarafından öldürülmeye çalıştığını duyduğunda ağlar. Ben bile ağlamalıyım, ama yapamıyorum.

''Hikayemiz bitti mi diyorsun Jimin?''

''Bitmedi mi?''

''İstersek yeniden yazarız.''

Kıkırdıyorum, her şeyi kolay sanıyor. Her şeyi sihirli bir değnek dokunuşu ile düzeltebilir sanıyor. Yanılıyorsun Jungkook. Ne sen bu sonu baştan yazabilecek kadar cesursun, ne de ben bu sonu yeniden seninle yazacak kadar aptalım. Birlikte olmak, mutlu olmak çocuğumuzu sağlıkla büyütmek istiyorum ama artık çok geç. Bunu yapamayız. Yapacak gücümüz kalmadı. Çok şey oldu. Çok fazla can yandı. Özellikle ben, resmen aklımı kaybetmiş gibiyim.