لقد جمعهما القدر

الفصل الثانى

دخلت رنا بيتها بتعب  وتوجهت للمضبخ

لقيت أبوها بيجهز الاكل

ابتسمت بتعب : إيه ده زيزو بيضبخ

زفر عبد العزيز بضيق وهو مركز فى الأكل

قربت رنا  منه. وحضنته من ضهره : بابا انا أسفه

فضل عبد العزيز يقلب الاكل ببرود   : على إيه بالظبط  

غمضت عيونها بضعف ونزلت رأسها بحزن : بابا لو سمحت انا عارفه أنك زعلان لأنى رفضت العريس بس

قاطعها  وهو مركز نظره عليها ويكتف ايديه  ويزفر بضيق  : انا عايز اطمن على مستقبلك  رفع رأسها وهو بيهمس بحنان عايز اطمن عليكى فى بيت جوزك قبل ما اموت

قاطعته رنا وهى بتحضنه بخوف وصوت باكى : بابا اوعى تقول كده انا معييش غيرك

بعدها بحنان : حبيبتى كل إنسان ليه يومه خايف اموت زى امك واسيبك لوحدك
منعته من الكلام وهى بتحضنه

رنا بدموع وهى بتحضنه بهمس حزين: لا انت مش هتسيبنى زى ماما 

رفعت عيونها ليه وهى لسه فى حضنه بصوت باكى هامس: انا مش هسيبك تعمل كده

ابتسم بحزن وهو بيربت على ضهرها بحنان : خلاص إيه كل دى دموع علشانى

رنا بضحكه : لا ده علشان عامل سبانخ وانا مش بحبها

بعدها عن حضنه بضحكه وهو بيضرب مقدمه انفها بمشاكسه: يعنى انا لقيتك عملتى أكل واتكلمت

رنا بضحكه وهى بتمسح دموعها : مش عملتلك فراخ مشويه الاسبوع اللى فات

ابتسم عبد العزيز وهو بيستند على المضبخ بسخرية : الفرخه المشويه فى نار جهنم ايوا افتكرتها

ضحكت رنا وهى بتحط أيدها على رقبتها بحرج : إيه ده يا زيزو ده قلبك طلع أسود من الفرخه المشويه

ضحك عبد العزيز وهو يكتف ايديه : طيب بالنسبه لبلح الشام اللى كان بالملح بدال السكر ولا الرز اللى قلب على عجينه لا بس كله ولا الكيكه اللى جتلها سكته قلبيه وماكنتش باينه  من الصنيه

ضحكت رنا بحرج وهى بتنزل رأسها : طيب بقلك إيه خد بالك وانت ماشى على الارض

حرك رأسه بعدم فهم : ليه

رنا بضحكه : لأن قلبى المكسور و كرامتى. المجروحه على الأرض

اعتدل وهو بيضحك بقوه وقرب منها ببسمه حنونه : إيه المشكله اللى مضيقاكى

ابتسمت بهدوء: ولا حاجه مشاكل فى الشغل

ابتسم وهو بيحاوط وشها بأيديه بحنان: انتى عارفه انى موجود لو فيه اى مشاكل

ابتسمت بمرح  وهى بتضغط على  أيديه :  ازاى وانا هندسه وانت دكتور

طبع بوسه رقيقه على رأسها : دى مش مشاكل شغل منعها من الكلام بحركه من أيده حبيبتى عارف انك كبرتى وتعرفى تحلى مشاكلك بس انا هنا لو احتجتينى