The Bad Boy's Love

CHAPTER 37: IT'S ENOUGH THAT YOU'RE SAFE

Claude's POV

Naalimpungatan ako dahil sa naaamoy kong parang may nasusunog. At pagkabangon ko, tumamad sakin ang malawak na apoy na kinakain ang bahay ni Al.

Sh*t!

[A/N: WAAAAAH!!! SORRY GUYS PERO DI TALAGA AKO NAGMUMURA HUHU! AYOKONG LAGYAN NG MURA PERO KAILANGAN IH :< DI PO AKO BAD OKIE?? DI PO TALAGA AKO NAGMUMURA PROMISE HUHU!]

Pupunta sana ako sa kwarto nang makita kong kinakain na ng apoy ang pinto nito. Plywood kasi ang nagsisilbing wall ng kwarto ni Al kaya mabilis itong nalapa ng apoy.

I need to save them!!!

Kumuha ako ng tubig sa banyo dala ang kumot. Binasa ko ito at hinampas hampas sa apoy.

Pero ayaw mamatay ng apoy!!!

Di ako makapasok, ni di makalapit sa pinto. I'm so nervious! Halos sasabog na ang dibdib ko dahil sa kabang nararamdaman ko. I need to save them from this fire!!

Nang medyo makalapit na ako sa pinto. Sinipa ko ito at tumumba. But that was a wrong move dahil tumama ang pinto sa kama at kumalat ang apoy. Tumambad naman sakin ang mga kapatid ko na mahimbing na natutulog.

They need to wake up!!!

"AL!!!! BLAKE!!!! WAKE UP!! PLEASE!!!" sigaw ko. Pero mukhang di nila ako naririnig.

Papasok sana ako nang biglang may mahulog at tumama ito sa likod ko. Napaubo ako dahil sa mabahong usok na naaamoy ko.

Argh!!!

Pinilit kong tumayo at hinampas ulit ang mga apoy para mamatay gamit ang basang kumot. I feel my arms got tired. Pero kailangan kong magpatuloy. Nang mamatay na ang apoy sa dadaanan ko, hingal na hingal ko namang pinasok ang kwarto.

Sunod-sunod naman na may nahuhulog mula sa taas. Pero hindi ko na pinansin yon. Hinila ko patayo si Blake. Nagising ito.

"K-uya---*cough* *cough*" rinig kong ubo ni Blake. Malamang nalanghap nya ang apoy. Sunod kong ginising si Al.

"Al!!! Wake up!!! We need to hurry up!" natatarantang gising ko sa kanya. Naalimpungatan naman ito.

Iminulat nya ang mga mata nya at tumingin sakin nang nakakunot ang noo.

"Anong nangyayari? Bakit--- *cough* *cough*" lintek!!! Hindi pwedeng makaamoy ng usok si Al dahil may hika sya.

"Tumayo na kayo dyan bilis!!! Kailangan na nating umalis dito!" kinakabahang utos ko sa kanila. Dali-dali naman silang tumayo.

Lumabas na kami ng kwarto, pero may nahulog na namang kahoy.

"Di na tayo makakalabas sa pintong yon, kailangan nating bumalik sa kwarto" sabi ko. Dali-dali naman akong pumasok sa kwarto.

Naghanap ako ng pwedeng labasan. I found her room's window. Hindi kami makakalabas don. Basta ang hirap ipaliwanag sa ngayon!

"Doon nalang ang choice natin! Papatayin ko yung apoy at lumabas na kayo okay?"

Napatingin ako sa taas. Mukhang malapit nang mahulog yung kahoy. "Anong papatayin mo?! Nang mag-isa lang?! Di mo---" di nya naituloy yung sasabihin nya nang itulak ko sya. Naiwan naman si Blake sa kabilang side.

"BLAKE!!!" sabay naming sigaw ni Al. Umiiyak na si Blake.

I know his scared.... very scared.

Lalapit sana ako kay Blake nang may mahulog na naman. Narinig ko namang sunod sunod na umubo si Al kaya napatingin ako sa kanya. Hindi na sya makahinga.