Chapter 26

22 0 0
                                    

A/N: Hi! The reads are increasing and I'm so happy with it! Kahit na konti lang, it still making my heart jump! <3. Will publish Rajih's story once I'm on chapter thirty so yeah, thank you! Saranghae.

***

The only way for me to make him calm is to sing Winged Roses by the same band, MakeUs. Sabi ni Lordwin, iyong kabanda ni Franzis, kanta iyon na ginagamit to calm someone else. He wrote it while he's dealing with their friend's shit days. And it worked.

We never talk about that again. I let him be calm before placing a kiss on his lips. "I can't promise tomorrow.. But I'll try my best to be with you forever."

Few words from me, and he's already okay. Hindi na muling nabanggit iyon nang makasakay kami sa kotse. We left the picnic grove with pictures of mine, and the memories of doubts inside my head. Na iniwan ko na roon.

***

The day after my graduation, biglang pumasok ang mga pinsan ko sa kuwarto and they are holding a sign of 'Congratulations Khloe!' with a cake on their hands. Napangiti ako sa kanila at kinusot ang mata. Kinuha ko iyong mga regalo nilang hawak at niyakap sila.

Nang matapos iyon, naligo na ako kaagad dahil balak kong bumili ng regalo. I promised him that I'll get him something. Siyempre, as usual, hindi nanaman niya ako pinayagan kasi iyong pagpunta ko ay sapat na raw sa kaniya. Pero matigas ang ulo ko, bibili pa rin ako.

When I finished taking my bath, lumabas na ako. Kukuha na sana ako ng damit nang biglang tumunog ang phone kong naka charge pa rin. Pagkalapit ko, umaasa ako na sana si Rey iyon. Baka kasi maaga iyon nagising kahit halos madaling araw na kami nakauwi kanina. But when I saw Jax's name, kumuha muna ako ng damit bago bumalik.

The sound stopped, pero tumunog uli. I'm wearing a robe kaya okay lang na makita niya ako. I grabbed it and put in front of me. When I answered it, typical na baba niya muna ang nakita ko.  Nag-umpisa muna ako sa lagi kong ginagawa ko sa mukha.

"Hey. Alis ka?" He finally showed up. He's not in his usual suit, he's currently wearing orange-white na pangtulog. He's even eating pancakes in front of me!

Tumango ako bilang sagot. "Yep. Sa mall. May bibilhin ako. Napatawag ka?"

"Nothing, just wanna say sorry dahil hindi ako nakapunta kahapon. Busy, e." Binaba niya iyong hawak at uminom sa juice na kinuha niya sa harapan.

Umiling naman ako at winagayway ang kamay. "Okay lang! Suot ko naman iyong regalo mo kaya pakiramdam ko kahapon, nandoon ka na rin." Pinakita ko sa kaniya iyong gold necklace na binigay niya. I saw his smile seeing me wearing that jewelry.

"Told yah, it suits on you." I thanked him for the compliment. Buti nga hindi napansin ni Rey ito, he is used to see me with no any jewelry because I don't like wearing one. But because this is my favorite necklace, I wore it ever since he gave it to me.

Wala lang nakakapansin kasi nakatago siya minsan sa loob ng suot ko. Nagkumustahan kami, nagtanong siya kung anong nangyari kahapon at sinabi ko naman sa kaniya. Sa totoo lang, he's the one who did my speech. I can do it. Okay na nga iyon e pero he asked me one last minute to send it to him. Ayoko na sana dahil alam kong lolokohin nanaman niya iyon at babaguhin pero pinilit niya ako.

And I'm true, pinapalitan niya iyon. But I told him that it's too late, malapit na ang graduation noong araw na iyon. Subalit, sinabi niya na kaya niya baguhin kaagad. He just need to lessen the words and change some of it para magmukhang Magna Cum Laude talaga ako.

I feel offended to that.. Pero ano pang magagawa ko? Tapos na lahat. Graduate na ako.

"Aalis ka nga?" Tanong niya nang matahimik kaming dalawa. Tumango nanaman ako sabay lagay ng kaunting lip balm sa labi. I don't want to wear any heavy makeup today. My face was tortured yesterday, so I should let it rest even for today.

(Magnus Haven #1) Fighting For His Name (COMPLETED)Where stories live. Discover now