Her Nefeste "AŞK"

Onu Bırakmak İstemiyorum! (CHO HEE) 😔

⦁23.BÖLÜM

"Hazır mı Ayperi'nin çantası?"

Mısra "Evet al bakalım."

"Tamam, biz çıkıyoruz."

Toprak "Bizde gelseydik Nefes? "

"Gerek yok kızlar. Kendim bırakır gelirim." Dedikten sonra evden çıktım. Ayperi'yi kanguruya oturttuğum için yüzünü rahatlıkla görüyordum. Benim bir an olsun, duran gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Onları gizlice silip karakola doğru yürümeye başladım. Otobüse binmek için durağa geldim. Zaten otobüste gelmişti, yani tam vaktinde buraya gelmiştim. Herkes bindikten sonra bende bindim. Her zaman olduğu gibi yine boş yer yoktu. Bir Allah'ın kulu da kalkıp yer vermiyordu. Neyse Allah'tan iki durak sonra inecektim. Son dakika bir beyefendi yerinden kalkıp bana yer verdi.

"Buyurun siz buraya, birde bebek var elinizde. Şöyle geçip oturun."

"Çok teşekkür ederim." Dedikten sonra oraya geçip oturdum. O sıra Ayperi'ye baktığım da uyumuştu. Otobüs de gidene kadar Ayperi'nin saçlarını okşayıp onu sevdim. Çünkü bu onu SON sevişimdi. Bir daha belki hiç göremeyecektim. Son kez doya doya onu izlemeliydim. Durağa yaklaşınca ayağa kalktım ve düğmeye bastım. Ardından yavaşça otobüsten indim. Aslında hiç içimden gelmiyordu. Ayaklarım geri geri gidiyordu. Ama yapacak bir şey yoktu. Oraya eninde sonunda gidecektim.

                        ~~ 👩‍👧👨‍👧 ~~

KAİ'den...

Of içim daralmıştı. Bu olanlar canımı sıktığı için dışarı hava almaya çıkmıştım. Önce sahilde dolaşmıştım. Sonra da karakolun o taraftaki büyük parka gidip yürüyüş yapmak istiyordum. Aklımdaki düşünceleri bir kenara bırakmak istiyordum. Ama olmuyordu. Bu kız geldiğinden beri, canımı çok sıkıyordu. Kalkmış birde Krystal'le vuruyordu. NE HAKLA? 😤Diye düşüne düşüne, parka gelmiştim. Sonra parkta banklardan birine oturdum. Etraftakiler bana bakınca, maskemi düzelttim. Çevrede rahatça bile gezemiyorduk. Ünlü olmak başa dertti. O sıra başımı karşı kaldırıma doğru çevirdiğimde yine o kızı gördüm. Niye insanın sevmediği ot burnunun dibinde biterdi ki. Hiç anlamıyordum. Bu salak kız elince çocuk ile nereye gidiyordu. Sallana sallana yürüyordu. Moralide bozuk duruyordu. Onu anlamamıştım. Ayağa kalkıp baktığımda karakola doğru gidiyordu. Bende onları takip edip peşlerinden gitmeye karar verdim. Belki bebekle ilgili bir mevzu olabilirdi ve o bebek aynı zamanda bana da emanetti.

                      ~~ 👩‍👧👨‍👧 ~~

Karakolun kapısına gelince derin bir nefes alıp içeri girdim. Sonra girişte memur arkadaşlara gerekli açıklamayı yaptım. Onlarda beni gideceğim yere yönlendirdi. Tam ondanın kapısına gelince elim titreye titreye kapıyı çalıp içeri geçtim. İçeride sadece bir tane kadın arkası dönük oturuyordu. Muhtemelen 25-30 yaşları arasında koyu kumral saçlara sahip olan, kendi güzel ama görünüşü kötü olan bir bayandı. Onlara doğru yavaşça yaklaştım.

"Geldiniz mi? Buyurun geçin oturun sizde şöyle."

"Peki! Efendim. " demem ile birlikte kadın ayağa kalkıp ağlamaya Ayperi'yi kucaklamaya çalışınca bende kendime doğru çektim. Çok sinirlenmiştim.

"Çek elini."

"Cho Hee kızım annene gel güzel bebeğim."

"Çek ellerini dedim. Nereden annesi oluyormuşsun?"

"Sen kimsin ver bebeğimi."

"Madem annesisin niye şuncacık bebeği bırakıp kaçtın he?" diye sinirden bağırırken o sıra kapı tıklandı. İçeri giren kişi kimdi acaba?
"Bir sen eksiktin?"

Kai "Bende sana çok meraklıydım ya!"

"Niye geldin buraya?"

Kai "Sizi görünce geldim. Bu kadın kim?"

"Ayperi'nin annesiymiş."

Kai "Annesi miymiş?"

Kai "Pardon da anneliğin önceden neredeydi? Şimdi mi bir bebeğin olduğu aklına geldi?"

Kai "Küçücük bebeği bırakıp kaçtın he? Ya biz bulmasaydık, ya kötü birinin eline geçseydi, ya hayvanlar zarar verseydi."

B. Komiser "Tartışmayı KESİN!"

B. Komiser "Oturun."

Kucağımdaki Ayperi'yi vermedim. O sıra Kai'de yanıma oturdu. Resmen kolunu bizim önümüze kalkan olarak kullandı. Koruyordu bizi, başını çevirip gözlerimin içine baktı. Onu bu şekilde görünce mutlu olmuştum. Ayperi için kadınla tartışıyordu. Bu iyi bir şeydi.

B. Komiser "Bakın şimdi. Bu kadın annesi olduğunu söyledi. Sizin bıraktığınız bilgilerin aynısını söyledi. Yani şuanda kucağınızda duran bebeğin burada oturan bayan annesi."

"Komiserim aklı neredeymiş de bırakmış. "

"Sorunlarım vardı, bebeğe bakacak durumum yoktu. Onu emin ellere bırakmak istedim. Sizi birkaç kez gördüm ve kızıma iyi bakacağınızı düşünüp kapıya bıraktım."

Kai "Ne gibi bir sorununuz vardı da, evladınızdan vazgeçtiniz?"

"Bunları anlatamam sizlere. Ama bırakmam gerektiği için bıraktım. Bakacak durumum yoktu. Sonra dayanamayıp geri döndüm."

B. Komiser "Neyse sonuç olarak bebeğin annesi bulundu. Değil mi?"

"Her sorunun olduğunda, her başın sıkıştığında başka kapıya mı bırakacaksın Ayperi'yi?"

B. Komiser "Ayperi de kim?"

"Bebeğin adını bilmediğimizden Ayperi koyduk Komiserim."

"Onun Ayı-peri değil. Cho Hee kızımın adı."

"Bana bak kadın bebeğe iyi bakacak durumun yokmuştu hani. Şimdi nasıl bakacaksın?"

"Devlet maaş bağladı. Artık bakacak durumdayım. Verir misiniz bebeğimi?"
Dediğini duyduktan sonra kucağımda uyuyan Ayperi'ye tekrar baktığım sıra Kai 'de bana bakıyordu. Gözlerim Kai'nin gözleri ile buluştuğunda bana "Hadi ver artık!" dercesine bakıyordu. İşte en zor an gelmişti. "Nasıl yapacaktım?" neyse artık son kez vedalaşmam gerekliydi. Ayperi'nin minicik ellerini tuttum ve öptüm. O kadar güzel kokusu vardı ki, onu koklar kokulamaz gözlerim doldu. O güzel bebek kokusunu iyice içime çektikten sonra Kai'den kangurudan çıkartmasını rica ettim. Sonra tekrar kucağıma aldığımda hala uyuyordu. Dünyadan bir haberdi. Büyüdüğünde beni asla hatırlamayacaktı.

"Kızım! Güzel bebeğim sen artık gerçek annen ile birlikte olacaksın. Belki bir daha hiç karşılaşamayacağız. Beni hiç unutma olur mu? Bende seni hiç unutmayacağım." Dedikten sonra komisere bakıp bir soru sordum:

"Komiserim size bir soru soracağım. Annelik doğurmak mıdır? Yoksa bakıp büyütmek midir? "

B. Komiser "Bence ikisi de kızım."

"Değil Komiserim. Doğurmak annelik değil bakmak annelik. Dünyada milyonlarca kadın doğurup sokaklara, çöplere ya da başka yerlere atarken; milyonlarca annede bir bebeği olsun diye dua ediyor. "

"İşte evladına bakmayıp oraya buraya bırakan bu kadın gibi annelerin çocuğu olurken; isteyen gözünden bile sakınacak olan annelerin ise bebeği olmuyor maalesef."