Asıl Yolculuk Aşka Olanıdır...
♥️🖤♥️
Aşka Bir Yolculuk Yapmaya Hazır mısınız?
Her Nefesinde AŞK, Kokan Bu Kitabı Okumaya. Okurken Eğlenmeye, Eğlenirken Mutlu, Olmaya...
İmkansız aşka inanır mısınız? Bence; inanın bir fan il...
D.O. “Kai iyi misin?” Kai “Aaaa Ah! Değilim D.O. Hyung hem de hiç değilim! Gözlerim yanıyor. Ne biçim bir kız böyle.” Beakhyun “Sanırım korktu bizden Kai. O yüzden böyle bir şey yaptı.” Kai “Zaten akıllı insan beni bulmaz. Nerede manyak varsa beni bulur.” Kai “Gülme Chanyeol Hyung! Gülmeyin ya!” Kai “Dua etsin kaçtı. Yoksa…” Xiumin “Woaw yavaş dostum.” Suho “Kai iyiysen hadi eve geçelim.”
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Ah! Bayılacağım. Neden böyle şeyler hep beni bulurdu ki?” Artık neredeyse korkudan düzgünce nefes alamıyordum. O sıra aklıma “Ya beni takip ettilerse, ya evimi bulurlarsa?” diye düşünceler geliyordu. Ama artık kendime gelmeliydim. Onun için yavaşça ayağa kalkıp mutfağa gittim. Dolaptan bir şişe su çıkartıp tezgâhın önündeki masaya doğru gidip sandalyeye oturdum. Hala normal nefes alamıyordum. Suyu içtikten sonra odama çıkıp üzerimi değiştirdim. Sonra en sevdiğim, şapkasında tavşan gibi kulakları olan geceliklerimi üzerime giydim. Ardından yatağımın üzerine oturup bugün yaşadıklarımı gözümün önünden geçirdim. Çok garip duygulara imza atmıştım. Neyse yatakta otururken her tarafımın ağrıdığını hissettim. Hemen gidip ışıkları kapattım ve yatağıma girdim. Gözlerimi kapatır kapatmaz uykuya daldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• 3.Bölüm
Ah! O kadar güzel rüyalar görüyordum ki tam o sıra zır, zır bir sesin rüyamı yarıda bölmesiyle birlikte gözlerimi araladım. Ama o ses hala durmamıştı. Yan tarafıma doğru başımı çevirdiğimde telefonumun çaldığını gördüm. Ekran da yazan numara geçenlerde iş için başvurduğum yerdeki yetkili kişinindi. ~~~
-“Efendim?” -“Nefes Keskin Hanım?” -“Evet, benim. ” -“Bize iş başvurusu için gelmiştiniz hatırladınız mı beni .” -“Ah! Evet.” -“Aslında bir iş var. Buraya uğrarsanız size anlatabilirim. Ama bir günlük bir iş. -“Peki, tamam. Ben 2 saat sonra orada olurum.” -“iyi günler.” -“Teşekkürler.”
Dedikten sonra oraya gerçekten dediğim saatte varmıştım.
~~~
-“Merhabalar... ” -“Merhaba hoş geldiniz.” -“Hoş buldum. Telefonda görüştüğüm kişi sizdiniz sanırım.” -“Evet bendim, adım So Yun Ji.” -“Memnun oldum.” -“Aslında bu iş size uyar mı? Hiç bilmiyorum. Ama yine de size sormak istedim.” -“Nedir?” -“Şey şu adresteki ev temizlenecek. Yüksek bir miktarda da ücret vereceklerini söylediler. ” “Ev temizliği mi?” “Şey… Evet. ”
Ah! Hayır diyecektim tabi ki de ama param çok azalmıştı. Çünkü Kore’deki yaşam, Türkiye’dekinden daha pahalıydı. Yaklaşık bir aydır… En azından kafeye de başvurmuştum. Oradan haber gelene kadar bir kerelik kabul etmeliydim diye düşünmüştüm.
-“Ee! Nefes Hanım. ” -“Hıh! Şey… Tamam, kabul ediyorum.” -“Peki, o zaman adres burası. Ödemeyi de işin bittikten sonra buradan alabilirsiniz. Ha bu arada saat 19.00 olduğunda her iş bitmiş olsun ve hemen evden çıkmış olun. Evin sahipleri seni görmesinler. Bir de evin zemin katında bir oda var sakın oraya girmeyin. Tamam mı?” “Peki tamam.” Dedikten sonra kapıdan çıktığımda elimdeki adrese bakınca:
