Chanyeol ile uğraşmaktan vazgeçmemin üstünden bir hafta geçmişti. Sanki sessiz bir anlaşma yapmış gibi birbirimizle uğraşmıyorduk. Her sabah okula beraber geliyor, okulda arkadaşlarımızla beraber yemek yiyorduk. Birbirimize laf sokmuyor bazen hiç konuşmuyorduk bile. Chanyeol'un eski umursamaz tavrına geri dönmesi sinirlerimi bozsa da bana karışmadıkça onunla uğraşmak istemiyordum. Geçmişte onunla aramda olanları tarihe gömüp bir daha hatırlamak istemiyorum.
Kısa teneffüs zili çalınca direk tuvalete geldim ve kabinlerden birine girdim. İşimi kısa sürede bitirip kapıya uzanmıştım ki kulağıma tanıdık gelen sesle kapıdan geri çekildim.
"Böyle davranmaya devam edeceksen nedenini söylemelisin" Chanyeol'un sesi gittikçe yaklaştı. Neden çıkmaktan vazgeçip gizlendiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.
"Baekhyunla ilgili" Jongin'in dediğiyle çıkmama kararı aldım ve klozetin kapağının üstüne sessizce oturdum. Ama bu yaptığımı Chanyeol duymuş gibi kapının diğer tarafında beklemeye başladı. Panikle ayaklarımı kendime çekip kapının altından görünmelerini engelledim. Chanyeol'un olduğunu düşündüğüm bir kıkırtı duydum ve Chanyeol kapıdan uzaklaştı. Burada olduğumu biliyordu.
"Ne o seninki kalkmıyor mu?" Chanyeol büyük bir kahkaha attı. "Baek gibi birinden etkilenmiyorsan ne bileyim, açıkçası kardeşim olmasa benim bile beraber olmak isteyeceğim biri" sessizce yutkundum. Burada olduğumu biliyordu ve benimle çoktan oynamaya başlamıştı. Neden böyle bir şey söylüyordu? Kimseye söylemediğimi biliyorsun ve bunu bana karşı kullanma kararı mı alıyorsun Chanyeol?
"Maalesef öyle bir duruma bile gelemiyoruz. Benimle o kadar yakınlaşmıyor. İlki olacağından söylemese de korktuğunu biliyorum ama onun canını asla bilerek yakmam" Jongin'in sesinde rahatsız tınıyı fark etmiştim. Musluk sesi geldiğinde ikisi de konuşmadı. Ben bile buna ne karşılık verebileceğimi bilmiyordum.
Jongin ile bir yıla yakın beraberiz ve onunla zaman geçirmeyi seviyorum. Jongin ne zaman ihtiyacım olduğunda ya da yalnız hissettiğimde hep benimle olur. Birbirimizi öper ve eğlenirdik. Önceden Jongin ile birçok kez birbirimize dokunduk. Onu hissetmek hoşuma da gidiyordu. Sadece içimdeki bir his yapmamı engelliyordu. Belki de Jongin'in söylediği gibi korkuyordum ama bu ilkim olacağı için değildi. Zaten ilkimi yıllar önce kaybetmiştim. Bu küçük kabinde Jongin'e söylediğim yalanla yıkılıyordum ve artık Chanyeol'da yalanımı biliyordu.
Musluk sesi kesilmiş ve ardından gelen kapı sesiyle çıktıklarını anlamıştım. Orada bir süre daha öylece üstümdeki ağırlıkla oturdum. Bu ağırlığın Jongin'e söylediğim yalandan mıydı yoksa yalanın sebebi olan kişinin öğrenmesi miydi bilemiyorum.
Günün geri kalanını tuvalette duyduklarımı düşünerek geçirdim. Bir şey olmayacağını söyleyip kendimi ne kadar rahatlatmaya çalışsam da düşündükçe daha da geriliyor ve strese giriyordum. Yemekte Chanyeol'un bu akşam Bay Park'la annemin evde olmayacağından bizimkileri eve çağırmasıyla da stresim vücudumdan çıkıp bir birey olacak kadar büyümüştü. Bu geceye kadar endişe den ölmezsem ölümsüzlüğümü ilan edeceğim.
Chanyeol'un yüzünü görmek daha da gerilmemi sağlıyordu. Eve Jongin ile gitsem de şimdi havuz başındaki koltuklarda Chanyeol ile aynı ortamda geçireceğim bir dört saat vardı. Herkes kendine içki hazırlamış ve eğlenmeye çalışıyordu. Hava soğuk değildi ama havuza girecek kadar da sıcak olduğunu düşünmüyorum.
"Şimdi ciddi ciddi Sehun sana ders mi çalıştıracak?" Chen'in sorusu ile bütün kafalar Jongin'e döndü. Jongin'in dibine oturmuş geldiğimden beri bir kez olsun ağzımı açmamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Overdose(Chanbaek)
Fanfiction"20 dakika yeter mi bende kaybolmana?" dedi nefeslerinin arasında. "Dakikalar bunun için fazla uzun Chanyeol."
