To nie moja wina, że Cię KOCHAM - Tromba

#15 (MARATON)

-Nie mamo, nie jesteśmy razem.
-Jak to nie? Lara!
-Czy ktoś mi powie wres, cię o co tu chodzi?! - krzyknął mój tata.
-Na imię mam Kamil, ale proszę mówić na mnie Krzychu, o ile Panu to nie przeszkadza - przedstawił się chłopak moim rodzicom.
-Witaj młodzieńcze, ile masz lat? - spytał.
-Czy 25 jest prawidłową odpowiedzią?
-Masz dwadzieścia pięć lat? - złapała się moja głowa za mamę.
-Tak, ale to chyba nie przeszkadza, prawda?
-Chłopcze, mógłbyś być jej starszym bratem! - powiedziała moja mama.
-Albo chłopakiem - poprawił ją Krzychu.
-Jesteś od niej pięć lat starszy! To tak, jakby Paulinka was dzieliła.
-Z tego co wiem, Paulina ma sześć lat, a nie pięć.
-Kiedy jesteś rodzony?
-W lipcu.
-Więc rocznikowo masz lat 26, czyli I tak dzieli Was Paulina - kłócił się z nim mój tata.
-Ale Lara w tym roku będzie miała 21 lat, więc dzieli nas pięć lat różnicy.
-Czy możesz usiąść? - zapytała moja mama, gdy Kamil cały czas stał.
-Mogę - powiedział i usiadł, po czym kontynuował rozmowę. - Sądzę, że pięć lat różnicy między mną a Pańską córką to nie wiele, bo mój przyjaciel ma dziewczynę młodszą i 9 lat.
-Niech sobie ma, nie obchodzi mnie to. Mnie obchodzi tylko to, z kim spotyka się moja córka.
-Ale to nie Pan decyduje z kim ona się spotyka.
-Póki mieszka u mnie w domu, ja decyduje z kim się umawia!
-Ale ona ma ukończone osiemnaście lat, wiec ma prawo decydować samodzielnie o swoim życiu.
-Ale co ty mi tu gadasz za głupoty? To moja córka, więc Ty masz gówno do gadania!
-Proszę na mnie nie krzyczeć!
-Bo?
-Bo sobie nie życzę?!
-Mam to w dupie, jestem u siebie w domu i będę robić co mi się żywnie podoba!
-DOŚĆ! - krzyknęłam. Moja mama przebierała Paulinkę w sukienkę, bo impreza miała zacząć się za pół godziny, a oni się kłócili. Najgorsze jest to, że czułam się jakby Krzychu serio był moim chłopakiem, a tak nie miało być. - Kamil, pozwól na chwilę.
-On jedynie gdzie pójdzie, to na dwór. Bo nie życzę sobie, żeby ten bezczelny gówniarz siedział w moim domu - powiedział tata.
-Koniec! Jeżeli wyrzucasz go, to wyrzucasz mnie. Przyszliśmy się tu kurwa bawić z Paulinką, a nie kłócić. Nie zapominaj, że w tym domu mieszka 6 letnia dziewczynka!
-Jak ty się do ojca odzywasz?!
-Jak ty się odzywasz do mojego chłopaka?!

〰️〰️〰️〰️〰️POV. KRZYCHU 〰️〰️〰️〰️〰️

-Jak Ty się odzywasz do mojego chłopaka?! - krzyknęła Lara w twarz swojego taty. To  zdanie bardzo mną wstrząsnęło. Nie słyszałem tych dwóch słów od dobrych kilku lat. "Mój chłopak" - jeju, jak cudownie to brzmi. Wiem, że ona mówiła tak bo mieliśmy udawać parę, ale i tak bardzo mi się to spodobało.
-Powiem Ci tak, moja młoda damo - zwrócił się jej tata . - Po urodzinach Pauli, masz się spakować i wynosić. Nie chcę utrzymywać takiego gówniarza.
-Z wielką chęcią. Kamil, podejdziesz tu czy nie? - zapytała smutna dziewczyna.
-Już ide - odpowiedziałem i wstałem z krzesła. Podeszłam do dziewczyny a ta złapała mnie za rękę i pociągnęła do siebie do pokoju.
-Krzychu, co ja teraz zrobię? - spytała zapłakana i wtuliła się w mój tors.
-Już, spokojnie. Nie płacz. Wszystko będzie dobrze.
-Nic nie będzie dobrze. Ja się ciągle uczę, nie mam pieniędzy na życie. Nie przeżyje sama. Miałam szukać mieszkania w Krakowie bo mam tam studia, ale te pieniądze które mam wystarczą mi na maksymalnie miesiąc jedzenia. Potem będę żulić pieniądze pod Biedronką na chleb i wodę.
-Spokojnie, możemy wrócić dzisiaj do Domu Ekipy i tam prześpisz się kilka nocy. Zagwarantuję Ci żywność i bieżącą wodę.
-A potem?
-A potem pomyślimy co będzie dalej.
-Dziękuję, jesteś kochany.
-Wiem.
-Co?
-Nic, nic. Też cię kocham.

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️POV. LARA 〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

     Jego klatka piersiowa była taka ciepła. Jego serce biło tak rytmicznie i delikatnie. Chciałabym, aby ta chwila trwała wiecznie.

⏩➖➖➖➖➖➖➖➖⏪

680 słów.
Przepraszam, że taki krótki
Też was kocham haha
Kolejny o 23:00
Niestety to będzie ostatni...

Piszcie mi w kome tarzać co chcielibyście zobaczyć w tej książce. Jak ma się potoczyć sytuacja? Czekam na Wasze pomysły
♡♡♡♡♡